1945 ആഗസ്റ്റ് 6, 9 തിയ്യതികൾ മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും കറുത്ത ദിനങ്ങളായാണ് കരുതപ്പെടുന്നത്. ആ ദിവസം, അമേരിക്ക ജപ്പാനിലെ ഹിരോഷിമയും നാഗാസാക്കി യുമാണ് ആണുബോംബ് അഴിഞ്ഞുവിട്ടത്. ആയിരക്കണക്കിന് മനുഷ്യരെ ഭൂമുഖത്തുനിന്ന് തുടച്ചുമാറ്റിയ ആ ദുരന്തത്തിൽ, ഏകദേശം 1,20,000 പേർ നിമിഷങ്ങൾക്കകം കൊല്ലപ്പെട്ടു. 6,00,000-ലധികം പേർക്ക് അതിന്റെ ദോഷകരമായ അണുബാധയുടെയും പാരിസ്ഥിതികപ്രഭാവങ്ങളുടെയും ഭാരമേറ്റ് ബാക്കിയുള്ള ജീവിതം മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോകേണ്ടിവന്നു. ഇന്നും, ആ ആഘാതത്തിന്‍റെ വേദന പേറി ജീവിക്കുന്ന നൂറുകണക്കിനാളുകളുണ്ട്. അവർ ‘ഹിബാക്കുഷ’ എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.
ഈ വർഷം, ആ അവശേഷിക്കുന്ന ഹിബാക്കുഷുക്കളുടെ ആത്മാവിന് ആദരമായി, നിഹോൻ ഹിഡാൻക്യോ എന്ന സംഘടനയ്ക്ക് നൊബേൽ സമാധാന പുരസ്കാരം ലഭിച്ചു. ആ ആണവബാധയുടെ പൊള്ളലുകൾക്ക് സാക്ഷ്യം ചൊല്ലാൻ മറ്റാരിനും കഴിയില്ലെന്ന് നാം അംഗീകരിക്കണം. ഹിബാക്കുഷുകളുടെ വേദനയേയും സഹനത്തേയും കണ്ടാൽ, ആ ഘോര നിമിഷങ്ങളെ കടന്നുപോകുന്ന ഓരോ തരംഗത്തിനും ഓരോ തുള്ളി കണ്ണീരും വേണം.
പതിറ്റാണ്ടുകളായി ഹിബാക്കുഷുകൾ അനുഭവിക്കുന്ന വേദനയിലൂടെ അവർ പറയുന്നു – ലോകം എത്രയും പെട്ടെന്ന് ആണവായുധങ്ങൾ വെടിഞ്ഞ് സമാധാനത്തെ കെട്ടിപ്പടുക്കണം. ഹിബാക്കുഷുകൾ അടക്കം പറയുന്നത് ഒരിടത്തും ആണവായുധം വീണ്ടുമുണ്ടാകരുതെന്നതാണ്.
ഇന്നും ഹിബാക്കുഷുകൾക്ക് അത് വെറുതെയല്ല, ഓരോ ദിവസവും ശാരീരികവും മാനസികവുമായ വേദനകൾ അവർ അനുഭവിക്കുന്നു. അതെ, ആ പുരസ്കാരം ഈ വിഷാദ സാക്ഷികളായ മനുഷ്യരാശിക്കുള്ളതാണ്.