കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച ഞാൻ ഒരു പരിപാടിക്കായി ഡൽഹിയിലേക്ക് പോയിരുന്നു. രാജ് ഘട്ട് സന്ദർശിക്കുകയും ബാപ്പുജിക്കു ആദരാഞ്ജലി അർപ്പിക്കുകയും എപ്പോഴും എന്റെ യാത്രയിൽ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ഏകദേശം ഉച്ചയോടെ ഞാൻ രാജ് ഘട്ടിലേക്കു പുറപ്പെട്ടു. വഴിയിൽ ചെറുപ്പക്കാർ തെരുവിൽ ഉച്ചമുതൽ മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ച് അരാജകത്വം സൃഷ്ടിക്കുന്നതും നശീകരണവും നടത്തുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു. അവരുടെ പ്രതിഷേധം അക്രമാസക്തമായിരുന്നു. അതു കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് അസ്വസ്ഥത തോന്നി. വിദ്വേഷം നിറഞ്ഞ മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ, ടിവിയിലെ നിഷേധാത്മക വാർത്തകൾ, ആളുകളെക്കിടയിൽ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ദേഷ്യവും അവജ്ഞയും, സമൂഹത്തിൽ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന വിദ്വേഷവും അസഹിഷ്ണുതയും അക്രമവുമെല്ലാം എന്റെ മനസ്സിൽ ഇരുണ്ട നിഴൽ വീഴ്ത്തി.
ഈ ചിന്തകൾക്കിടയിൽ ഞാൻ രാജ് ഘട്ടിൽ എത്തി. സ്മാരകത്തിന് സമീപം ഇരുന്നപ്പോൾ, മനസ്സിൽ ഒരേയൊരു ചോദ്യം പ്രതിധ്വനിച്ചു: ബാപ്പു ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ, ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹം എന്തു ചെയ്യും?
പെട്ടെന്ന്, എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ചിന്ത മിന്നിമറഞ്ഞു – എനിക്ക് ബാപ്പുജിയുമായി സംസാരിക്കാനാകുമെങ്കിൽ? ഒരുജ്വലവും സമാധാനപരവുമായ അന്തരീക്ഷം എന്നെ വലയം ചെയ്യുന്നതായി ഞാൻ അനുഭവിച്ചു. ഉള്ളിൽ സമാധാനം തോന്നിത്തുടങ്ങി. എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സംഭാഷണം ആരംഭിച്ചു. ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു. അവിടെ, എന്റെ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്നത് ബാപ്പു തന്നെയായിരുന്നു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം ശാന്തവും ദൃഢവുമായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലളിതമായ ധോത്തിയിലും കൈയിൽ പിടിച്ച വടിയിലും അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ബഹുമാനവും ഗൗരവവും തോന്നി.
“ബാപ്പുജി,” ഞാൻ വിറയാറിയ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു, “താങ്കൾ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ, ഈ ദേഷ്യവും അക്രമവും വെടിപ്പിക്കുകയും യുവാക്കളെ ശരിയായ ദിശയിൽ നയിക്കുകയും എന്ത് ചെയ്യുമായിരുന്നു? നമ്മൾ യുവാക്കൾ പരാജയപ്പെട്ടോ?” സ്നേഹനിർഭരമായ നോട്ടത്തോടെ അദ്ദേഹം എന്നെ നോക്കി, ശാന്തമായി മറുപടി പറഞ്ഞു, “കുഞ്ഞേ, ഇവിടം വെറുപ്പിൽ മുങ്ങിയിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ സ്നേഹത്തിൻ്റെ വിത്തുകൾ ഇപ്പോഴും ഉയർന്നേക്കും. നിങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെയും ചിന്തകളിലൂടെയും സ്നേഹവും സമാധാനവും പ്രചരിപ്പിക്കുക.”
“സത്യവും അഹിംസയും മനുഷ്യരുടെ ഹൃദയത്തിലേക്കെത്തിക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയുമെന്ന് എനിക്ക് ആശയമില്ല,” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“അഹിംസ സന്ദേശമല്ല; അതു നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലൂടെ കാണിക്കേണ്ടതാണ്. അതിനു പ്രാധാന്യം സ്നേഹത്തിലും സഹിഷ്ണുതയിലുമാണ്,” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ സമാധാനം സൃഷ്ടിച്ചു. “അഹിംസയുടെ വഴി എടുക്കാൻ ഞാൻ ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു,” ഞാൻ തീരുമാനം എടുത്തു.
സമൂഹത്തിൽ സമാധാനം സ്ഥാപിക്കാൻ നിങ്ങളും ഈ പാത തിരഞ്ഞടുക്കുന്നുവോ?
ദിവ്യ ഭോസ്ലെ