Mentre continua il conto alla rovescia verso il 5 luglio e il referendum greco che dovrà decidere se accettare o meno le richieste dell’Europa per una maggiore austerità, presentato dai mass media come un referendum sulla permanenza nell’Euro, la nostra corrispondente Marianella Kloka ci offre le sue riflessioni sulla vita nel pieno della crisi bancaria. (La versione originale greca si trova dopo il testo italiano)
Quinta parte
Siamo quasi al traguardo. Oggi siamo riusciti a fare qualcosa di grande. Gli elettori del NO si sono ritrovati quasi accanto agli elettori del SI ed è stata una grande festa. Non so dove siano andati i vari “incappucciati” o i disturbatori, né dove fossero i secchi bruciati o le barricate. Sono magicamente scomparsi. Non lo so e non m’importa dove siano, perché sono felice.
Le prossime 24 ore sono dedicate alla riflessione. Per il meglio. Lascio che la polvere creata dalla guerra di pressioni dei giorni precedenti si posi, mi purifico e vado al Tempio di Poseidone a Capo Sounio. Domani pomeriggio guarderò il tramonto dallo stesso punto dove migliaia di turisti ogni giorno ricercano intensamente il proprio pensiero più interno ed esprimono il desiderio più profondo. Lì dove voglio che siano sparse le mie ceneri quando arriverà il momento. Dove traggo forza per le decisioni più importanti, perché lì l’altra voce può essere sentita.
Ho già preso la mia decisione. Ho solo una preoccupazione: quanto ci vorrà perché si compia il destino dell’umanità? Sarò lì per vederlo? L’Europa cerca una via d’uscita, la gente per le strade manifesta per la Grecia. Che succederà domenica? Non è una bella opportunità? Se non questa domenica, allora quando?
Sento, nel profondo, che i saggi dell’umanità ci stanno osservando attraverso il “buco della serratura” dell’universo e sorridono. Mi lanciano un aeroplanino di carta, lo apro e leggo:
Non immaginate di essere soli nel vostro villaggio, nella vostra città, sulla terra o negli infiniti mondi. Non immaginate che siete incatenati a questo tempo e questo spazio. Amate la realtà che costruite e nemmeno la morte fermerà il vostro volo. (Mario Luis Rodríguez Cobos, detto “Silo”)
Nel frattempo a livello pubblico:
Il tentativo di far dichiarare anticostituzionale il referendum è fallito. Il Consiglio di stato ha deciso, in risposta ad un ricorso, che il referendum è organizzato secondo i dettami della Costituzione, e quindi domenica si andrà a votare.
Purtroppo gli espatriati non saranno in grado di farlo, poiché, come ha dichiarato il Ministero degli affari interni, non c’era abbastanza tempo per organizzare qualcosa di così complesso.
Il Primo ministro ha fatto tre dichiarazioni in sei giorni. Quasi giorno per giorno. Lo ha fatto comunicando direttamente con il popolo, senza intermediari, dando egli stesso tutte le informazioni necessarie.
Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα
Μέρος 5: Χαμόγελα από την «κλειδαρότρυπα» του σύμπαντος
Φτάσαμε μια ανάσα πριν το τέρμα. Σήμερα κάναμε έναν άθλο. Μαζευτήκαμε χιλιάδες οι του ΟΧΙ μια ανάσα δρόμο από τους ΝΑΙ και ήταν μια γιορτή. Δεν ξέρω πού πήγαν οι κουκουλοφόροι, οι «γνωστοί – άγνωστοι», οι καμένοι κάδοι, τα οδοφράγματα. Έχουν μαγικά εξαφανιστεί. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει τι απόγιναν γιατί είμαι χαρούμενη.
Οι επόμενες 24 ώρες είναι ώρες περισυλλογής. Δηλαδή οι καλύτερες. Αφήνω να καταλαγιάσει η σκόνη που άφησε ο πόλεμος ερεθισμάτων των προηγούμενων ημερών, εξαγνίζομαι και πάω στο Σούνιο. Αύριο το απόγευμα θα δω το ηλιοβασίλεμα από εκεί που χιλιάδες τουρίστες κάθε απόγευμα αναζητούν επίμονα την πιο ενδόμυχη σκέψη και στέλνουν την πιο βαθιά ευχή. Εκεί που θέλω να με σκορπίσουν όταν θα έρθει η στιγμή. Εκεί που λαμβάνω δύναμη για τις πιο σημαντικές αποφάσεις, γιατί εκεί ακούγεται η άλλη φωνή.
Την απόφασή μου την έχω πάρει. Ένας είναι ο καϋμός μου μόνο: πόσο σύντομα η ανθρωπότητα θα συναντήσει το πεπρωμένο της; Θα προλάβω να το δω; Όλη η Ευρώπη αναζητά διέξοδο, οι λαοί κατέβηκαν στους δρόμους φώναζαν είμαστε με την Ελλάδα. Την Κυριακή ας πούμε; Δεν είναι μια καλή ευκαιρία; Αν όχι την Κυριακή, πότε;
Ξέρω, ενδόμυχα, ότι οι σοφοί της ανθρωπότητας με κοιτούν από την «κλειδαρότρυπα» του σύμπαντος και χαμογελάνε. Μου πετούν μια σαΐτα που πέφτει μπροστά μου. Την ανοίγω και διαβάζω:
Μη φαντάζεσαι ότι είσαι μόνη σου στο χωριό, την πόλη, τη Γη ή τους ατελείωτους κόσμους. Μη φαντάζεσαι πως είσαι αλυσοδεμένη σε αυτό το χώρο και αυτό το χρόνο. Αγάπησε την πραγματικότητα που καθημερινά δημιουργείς και ούτε ο θάνατος δεν θα σταματήσει το «πέταγμά» σου.*
Εν τω μεταξύ στο κοινωνικό επίπεδο:
Η απόπειρα να χαρακτηριστεί το δημοψήφισμα αντισυνταγματικό μετά από προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας δεν απέδωσε. Η απόφαση του ΣτΕ μας στέλνει κανονικά την Κυριακή στην κάλπη.
Δυστυχώς δεν θα ψηφίσουν οι ομογενείς, τα χρονικά περιθώρια ήταν ασφυκτικά, αναφέρει ανακοίνωση του Υπουργείου Εσωτερικών.
Ο πρωθυπουργός έβγαλε 3 διαγγέλματα σε 6 μέρες. Μέρα παρά μέρα. Άμεσο κανάλι επικοινωνίας και πληροφορίες από την πηγή.
*credits: Silo
Le altre testimonianze “Verso il #GReferendum”
Referendum in Grecia: “L’economia non è un tema per esperti”
#2/ Verso il #GReferendum: gli occhi del mondo sono puntati su di noi
