Il Principio dell’Azione Opportuna

Il 62% dei greci che hanno votato, ha scelto il “No” al referendum del 5  luglio. “No” all’austerità proposta dalla Troika in quel momento. Quando gli è stato chiesto se il “no” apriva la possibilità di un’altra valuta, il Primo Ministo è stato chiaro sul fatto che non era questo il caso; un “no” avrebbe rafforzato i negoziati all’interno dell’Eurozona. Quando gli è stato chiesto se esisteva un piano B, ha risposto che non c’era e che saremmo rimasti nell’euro.

Così il 62% dei greci che hanno votato sapeva che stavano votando per l’euro.

Stavano votando contro un programma di austerità senza possibilità di sviluppo e di progresso.

Sapevano anche che non c’era un piano B.

Poi ci sono stati mormorii e minacce, pii desideri, terrorismo, punti di vista di economisti, ma niente di ufficiale o che si addossasse qualche responsabilità. Non è così che si va al voto.

Così il 62% dei votanti ha mandato in battaglia il suo Premier con le armi dell’Espressione Democratica e della Giustizia per gli esseri umani.  Ha continuato a parlare, nei suoi annunci, nelle sue interviste, anche nei suoi discorsi all’interno del Parlamento Europeo, della Democrazia e della Giustizia per gli esseri umani.  Nell’articolo intitolato “Momento della verità per l’Europa”, comparso sul New York Times il 27 giugno, Paul Krugman ha scritto: “Primo, se vince il referendum, il governo greco sarà rafforzato dalla legittimazione democratica, che ancora credo conti in Europa (e se non è così, allora abbiamo bisogno di saperlo).

Se non è così, allora abbiamo bisogno di saperlo

Adesso lo sappiamo.

E così vai in battaglia con le tue armi idealistiche e incontri il Mostro.

In una battaglia puoi vincere o perdere.

Sei stato sconfitto. Ovviamente ti arrendi. Scegli di farlo all’interno dell’euro perché non hai il mandato del tuo popolo per fare altrimenti. Il 62% non ha votato per un cambio di valuta.  E non è mi stato preparato un piano B.

E nessun’altra potenza ha offerto un aiuto.

Date le circostanze, abbiamo giocato alla roulette russa. E abbiamo perso.

Abbiamo guadagnato molto:

  1. Consapevolezza di cosa significhi essere un popolo, per lo più, politicamente indifferente da decenni e cosa accade quando continui a lasciare il tuo destino nelle mani di persone che sai che ti tradiranno e  scegli ancora di dimenticartene.
  2. Abbiamo visto ciò siamo pronti a perdere per la nostra dignità (o se siamo pronti a perdere qualcosa…).
  3. L’Europa non ha niente a che vedere con la democrazia.
  4. Il Mostro può avere facce macroeconomiche e macropolitiche (il Nord sul Sud dell’Europa, il salvataggio della Deutsche Bank che è a rischio di collasso, addossare la colpa dell’instabilità dell’Europa alla crisi greca, abbattere questo e ogni altro possibile tentativo della Sinistra in Europa ora e in futuro, e così via), ma ha anche una faccia microeconomica e micropolitica (un 40% dei greci che hanno votato Sì si rende conto della lenta morte che i vari Memorandum hanno imposto eppure li sostengono, per interesse o per paura; il sistema dei mass media privati con l’incredibile, criminale propaganda che per anni ha falsificato gli eventi; una gran parte del potere politico greco appoggia Bruxelles, che a sua volta appoggia i suoi interessi (!) e chi se ne importa del paese…).
  5. I parallelismi senza alcuno studio sono pericolosi: l’Argentina e l’Islanda avevano già la loro valuta e non facevano parte di un’unione economica che per anni gli ha imposto quello che dovevano produrre o quello che dovevano smettere di produrre. Avevano debiti di diversa entità e una differente capacità produttiva. Il 60% del prestito tedesco che è stato cancellato e le favorevoli condizioni di pagamento della parte restante, decisi nel 1953 alla Conferenza di Londra, sono arrivati nel momento in cui il paese era distrutto in seguito a due guerre e gli USA volevano avere le loro basi in una terra amica nel cuore dell’Europa, vicino alla Russia (erano i tempi della guerra fredda). Quella “terra amica” doveva essere un paese forte (il Mostro non fa regali…).
  6. Per quanto riguarda la dracma, l’idea dell’uscita dalla schiavitù europea è più che una tentazione, ma nessuno studio o programma serio in questa direzione è mai stato sviluppato. Le opinioni di importanti economisti sono più che rispettabili, ma c’è bisogno di uno studio specifico sull’economia greca e non di indicazioni e modelli generici. Cominciamo a lavorare.

Ci siamo guadagnati questa saggezza. E stiamo camminando per le strade del nostro paese con le ali tagliate e la testa al suo posto per comprendere appieno lo stupro.

Sotto shock.

Sentendoci soli e senza protezione. Da noi stessi e dagli altri. Verrà il giorno in cui gli amici europei smetteranno di dire: “Prima o poi faremo la vostra fine, vedrai” (e questo non lo voglio vedere) e diranno invece: “Uno dei nostri paesi è in pericolo, facciamo qualcosa insieme”.

Abbiamo bisogno di unità interna e sociale.

Abbiamo bisogno di compassione e solidarietà.

Non è questione di euro o di dracma; è qualcosa di molto più profondo, in noi e nel profondo degli occhi delle altre persone, quello che batterà il Mostro, in qualunque circostanza economica.

L’essere umano potrebbe non essere ancora pronto.

“Non opporti a una grande forza. Retrocedi finché non si indebolisce, quindi avanza con risoluzione”. – Il Messaggio di Silo

Versione in greco:

Το Τέρας, η Ευρώπη, η Ελλάδα και η Υποχώρηση

Η αρχή της καίριας δράσης

Το 62% του ελληνικού λαού που ψήφισε τάχθηκε υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. «Όχι» στους σκληρούς όρους που προτείνονταν τότε από την Τρόικα. Όταν ερωτήθηκε αν το «Όχι» ανοίγει την πιθανότητα σε ένα άλλο νόμισμα, ο Πρωθυπουργός ήταν σαφής πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, ένα «όχι» θα ενδυνάμωνε τις διαπραγματεύσεις εντός Ευρωζώνης. Όταν ερωτήθηκε αν υπάρχει “plan B”, είπε πως δεν υπάρχει “plan B”, μένουμε στο ευρώ. Έτσι το 62% των Ελλήνων που ψήφισε γνώριζε πως ψήφιζε για το ευρώ. Ψήφιζε ενάντια σε ένα σκληρό πρόγραμμα χωρίς δυνατότητες για ανάπτυξη και πρόοδο. Γνώριζε επίσης πως δεν υπήρχε “plan B”. Υπήρξαν τότε ψίθυροι ή απειλές, κρυφές λαχτάρες, τρομοκρατία, οικονομικές απόψεις, τίποτα όμως από όλα αυτά δεν ήταν επίσημη ή υπεύθυνη θέση που μπορεί κάποιος να ψηφίσει. Οπότε το 62% έστειλε τον Πρωθυπουργό του στη μάχη με όπλα τη Δημοκρατική Έκφραση και το Δίκιο. Στα διαγγέλματά του, τις συνεντεύξεις του, ακόμα και στις ομιλίες του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαρκώς μιλούσε για τη Δημοκρατία και το Δίκιο. Όπως έγραψε ο Paul Krugman στις 27 Ιουνίου στη σελίδα του στους New York Times με τίτλο «η ώρα της αλήθειας για την Ευρώπη»: «Κατ’ αρχήν, αν κερδίσει το δημοψήφισμα η ελληνική κυβέρνηση θα ενδυναμωθεί με δημοκρατική νομιμότητα η οποία ακόμα, πιστεύω, μετράει στην Ευρώπη (Και αν όχι, χρειάζεται να το ξέρουμε κι αυτό)». Αν όχι, χρειάζεται να το ξέρουμε κι αυτό. Τώρα ξέρουμε. Έτσι λοιπόν πηγαίνεις στη μάχη με τα ιδεαλιστικά σου όπλα και συναντάς το Τέρας. Σε μια μάχη μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις. Ηττήθηκες. Προφανώς υποχωρείς. Επιλέγεις να το πράξεις εντός ευρώ καθώς δεν έχεις εντολή από το λαό σου για κάτι άλλο. Το 62% δεν ψήφισε αλλαγή νομίσματος. Ούτε έχεις ετοιμάσει ένα “plan B”. Και καμμιά άλλη δύναμη δε σου προσέφερε ποτέ βοήθεια. Παίξαμε, ρωσική ρουλέτα δεδομένων των συνθηκών. Και χάσαμε. Κερδίσαμε πολλά:

  1. Συνειδητοποίηση τι σημαίνει να είσαι ένας πολιτικά αδιάφορος – στην πλειοψηφία σου – λαός για δεκαετίες τώρα και τι συμβαίνει όταν συνεχίζεις να αφήνεις τη μοίρα σου στα χέρια ανθρώπων που ξέρεις ότι σε προδίδουν κάτι που , παρόλα αυτά, επιλέγεις να ξεχνάς.
  2. Είδαμε τι είμαστε έτοιμοι να χάσουμε για την αξιοπρέπειά μας (ή εάν είμαστε έτοιμοι να χάσουμε οτιδήποτε…)
  3. Η Ευρώπη δεν έχει σχέση με τη Δημοκρατία.
  4. Το Τέρας μπορεί να έχει μακροοικονομικές και μακροπολιτικές όψεις (η επιβολή του Βορρά στο Νότο της Ευρώπης, η διάσωση της Deutsche Bank που κινδυνεύει να εκραγεί, η επίρριψη της ευθύνης για την ευρωπαϊκή αστάθεια στην ελληνική κρίση, η πάταξη αυτής και κάθε άλλης πιθανής αριστερής απόπειρας στην Ευρώπη τώρα ή στο μέλλον, κλπ), αλλά έχει και μικροοικονομική και μικροπολιτική όψη (το 40% όσων ψήφισαν που, αν και γνωρίζει τον αργό θάνατο που επιβάλλουν τα διάφορα μνημόνια, τα υπερψηφίζει, από συμφέρον ή από φόβο, ένα ιδιωτικό σύστημα ΜΜΕ απίστευτης και εγκληματικής προπαγάνδας που για χρόνια διαστρεβλώνει γεγονότα, ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων που υποστηρίζουν τις Βρυξέλλες οι οποίες υποστηρίζουν τα συμφέροντά τους (!) και τι τους νοιάζει η χώρα…)
  5. Οι παραλληλισμοί χωρίς μελέτη είναι επικίνδυνοι: Η Αργεντινή και η Ισλανδία είχαν ήδη δικό τους νόμισμα. Δεν ήταν σε κάποια οικονομική ένωση που για χρόνια τους επέβαλε τι πρέπει να παράγουν και τι πρέπει να σταματήσουν να παράγουν. Είχαν χρέη διαφορετικού μεγέθους και διαφορετική παραγωγική ικανότητα. Το 60% του γερμανικού δανείου που παραγράφηκε και οι ευνοϊκοί όροι αποπληρωμής του υπολοίπου που αποφασίστηκε το 1953 στη Διάσκεψη του Λονδίνου ήρθαν τη στιγμή που η χώρα ήταν κατεστραμμένη μετά από δύο πολέμους και οι ΗΠΑ ήθελαν τις βάσεις τους σε φιλικό έδαφος στην καρδιά της Ευρώπης, κοντά στη Ρωσσία (ήταν η εποχή του Ψυχρού Πολέμου). Αυτό το «φιλικό έδαφος» έπρεπε να είναι μια ισχυρή χώρα (το Τέρας δεν κάνει δωράκια…)
  6. Όσο για τη δραχμή, η ιδέα να φύγουμε από την υποδούλωση της ΕΕ είναι εξαιρετικά ελκυστική, αλλά δεν έχει γίνει καμμιά σοβαρή μελέτη ή πρόγραμμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι διάφορες απόψεις διακεκριμένων οικονομολόγων είναι απολύτως σεβαστές αλλά χρειάζεται εξειδικευμένη μελέτη πάνω στην ελληνική οικονομία κι όχι γενικευμένες ενδείξεις και μοντέλα. Ας αρχίσουμε να δουλεύουμε για αυτό.

Την κερδίσαμε αυτήν τη σοφία. Και τριγυρνάμε στους δρόμους της χώρας μας με τα φτερά κομμένα και το κεφάλι στη θέση του να αντιλαμβάνεται πλήρως το βιασμό. Σε σοκ. Νιώθοντας μόνοι και απροστάτευτοι. Από τους ίδιους μας τους εαυτούς και τους άλλους. Η ημέρα θα έρθει όταν οι Ευρωπαίοι φίλοι πάψουν να λένε: «Κοντοζυγώνει η στιγμή που θα καταντήσουμε κι εμείς σαν κι εσας, να το δεις» (και δε θέλω να το δω αυτό) και θα το αλλάξουν σε: «Μία από τις χώρες μας κινδυνεύει, ας κάνουμε κάτι μαζί» Έχουμε ανάγκη εσωτερική και κοινωνική ενότητα. Έχουμε ανάγκη ενσυναίσθησης κι αλληλεγγύης. Δεν έχει να κάνει με το ευρώ ή τη δραχμή. Είναι κάτι πολύ βαθύτερα μέσα μας και βαθιά στα μάτια των άλλων ανθρώπων που θα νικήσει το Τέρας, ανεξάρτητα με την οικονομική περίσταση. Ίσως το Ανθρώπινο Ον να μην είναι έτοιμο ακόμα. «Μην αντιτίθεσαι σε μια μεγάλη δύναμη. Οπισθοχώρησε μέχρις ότου αυτή εξασθενήσει και τότε, προχώρησε με αποφασιστικότητα.» – Το Μήνυμα του Σίλο