Tras el gran debate en el Parlamento Europeo – el corazón de la democracia que necesita un examen triple[1], como un amigo mío escribió – se oyó las propuestas del Gobierno griego, apuntando a un acuerdo con las instituciones. Me encuentro estudiándolas, tratando cuidadosamente de encontrar en ellas algo que justifique la actitud del gobierno de hoy, luego del referéndum, cuando un increíble 61,38% votó por el NO (OXI), y se difundieron imágenes de Grecia por casi todos los rincones de la tierra. ¡Pero la propuesta del Gobierno griego parece venir de otro planeta!
Hace unas horas me encontraba entre varios miles de personas congregadas frente al Parlamento griego, al mismo tiempo que esas propuestas eran aceptadas por las Comisiones Parlamentarias Oficiales. Fue una gran manifestación pidiendo, una vez más, no votar por nuevos memorandos o nuevas políticas de austeridad.
Mientras escribo estas líneas, la reunión de la Asamblea de Parlamentarios está a punto de comenzar. El clima está helado y la decepción bien esparcida. Personalmente, espero con profundo desconcierto, pero también con calma, por el documento final que saldrá de las negociaciones con las instituciones. Parece que no va a tomar mucho tiempo. Pero, una vez más, nunca se sabe. Es entonces que estaré en condiciones de evaluar la situación. Pero, sobre todo, lo que espero es el discurso del Primer Ministro. Quiero que me mire a los ojos y comparta conmigo la verdad, cualquiera que ésta pueda ser.
[1] Ecografía cardiaca
Versión in griego:
Ultimatum – Referendum – Compromissum?
Μετά το μεγάλο debate στο Ευρωκοινοβούλιο, την καρδιά της Ευρώπης, που όπως έγραψε ένας φίλος εμφανώς χρειάζεται triplex, έφτασαν οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης με στόχο τη συμφωνία με τους Θεσμούς. Με μεγάλη προσοχή αναζητώ να βρω κάτι σε αυτές τις προτάσεις που να δικαιολογεί τη συμπεριφορά της επόμενης μέρας. Μετά το 61,38% της Κυριακής και την Ελλάδα ντυμένη στα πορτοκαλί να παρελαύνει σε όλες σχεδόν τις τηλεοράσεις ανά την υφήλιο, η ελληνική πρόταση φαίνεται εκτός τόπου και χρόνου.
Πριν λίγο αρκετές χιλιάδες κόσμου βρεθήκαμε έξω από τη Βουλή των Ελλήνων, την ίδια ώρα που οι επιτροπές μέσα ψήφιζαν τις προτάσεις. Διαμαρτυρηθήκαμε ακόμα μια φορά ζητώντας να μην ψηφιστούν νέα μνημόνια και να μην εφαρμοστούν νέα μέτρα λιτότητας. Αργότερα το βράδυ θα συνεδριάσει και η ολομέλεια. Το κλίμα που επικρατεί είναι παγωμένο και η απογοήτευση είναι διάχυτη. Προσωπικά αναμένω με βαθιά απορία αλλά και ψυχραιμία το τελικό κείμενο που θα προκύψει από τις διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς. Φαίνεται πώς δεν θα αργήσει. Πάλι, ποτέ δεν ξέρεις. Τότε θα μπορεί κανείς να κάνει μια πιο ορθολογιστική εκτίμηση της κατάστασης. Κυρίως όμως αναμένω να δω το αναγκαίο διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Θέλω να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πει την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή.
