Anoche, en medio de dramáticas e inesperadas escenas, Grecia dio un rotundo OXI (NO) a las medidas de austeridad impuestas por los acreedores del país. Aquí, nuestra corresponsal Marianella Kloka nos da sus reflexiones sobre lo que ha sido una noche asombrosa, y lo que significa para los pueblos de Europa. (La traducción griega se puede encontrar debajo del texto en español.)

Parte final: No sé lo que hay por delante, ¡pero no voy a volver atrás!

Siempre he visto al naranja como el color de la esperanza. Hoy vi la increíble imagen en un programa de televisión en casa de un amigo mío, y realmente no supe cómo reaccionar. Por primera vez en el resultado de una votación, la imagen de Grecia tiene un solo color, todo nuestro territorio ha sido «vestido» de naranja. El voto por el NO no puede ser cuestionado por el ultimátum al 25 de junio presentado por las «instituciones», independientemente de la diferencia del porcentaje de la victoria en cada región. Parece que el NO supera el 61% de los votantes, ganando por un 20% más al SÍ, mientras que el porcentaje de los votantes fue alrededor del 60%, cuando solo se necesitaba un 40% para considerarse válida. Por encima de eso, el tema era sobre economía.

Leí más sobre el color naranja en un sitio web sobre cromoterapia: es el color de la inspiración, del equilibrio, de la expresión, de la transformación. El naranja aleja la depresión y abre la puerta a nuevas experiencias.

Grecia ha dado un paso muy grande. Pero esta batalla no es únicamente griega. Me sentí muy contenta, así como la mayoría de nosotros aquí, por las manifestaciones que tuvieron lugar en toda Europa. Ahora es el momento de que juguemos un juego muy conocido desde tiempos muy antiguos, creo: es hora de jugar la carrera de relevos. Hay que encontrar a tres jugadores más para comenzar. El discurso de hoy de Martin Schulz*, justo después de los resultados del #Greferendum, precisa una respuesta. Los líderes de Europa (con excepción de Grecia, como él dijo) están de acuerdo con las medidas propuestas por las Instituciones. ¿Qué hay de su gente? ¿Está de acuerdo su gente? ¿Y qué sucedería si los pueblos de Europa mostraran, a su manera, que quieren otro tipo de Europa, y que no están de acuerdo?

Reacción en cadena:

Antonis Samaras, el ex primer ministro del país, renunció a la dirigencia del partido político «Nueva Democracia» justo después del referéndum.

«Es difícil imaginar discusiones sobre un nuevo programa después de este resultado, Tsipras ha derribado los últimos puentes sobre los que un compromiso entre Grecia y Europa podría haberse construido», dijo el canciller socialdemócrata de Alemania, Zigmar Gabriel, y nos dejó sin palabras aquí en Grecia…

«Hoy en la noche y mañana, la Comisión estará en una reunión con otros líderes democráticos del resto de los 18 estados miembros de la eurozona», dijo el presidente Juncker.

* http://audiovisual.europarl.europa.eu/AssetDetail.aspx?id=d9fb4298-0c7c-435f-ac51-a4cc0167e4ed

Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα

Μέρος τελευταίο: Μπροστά τι έρχεται δεν ξέρω, μα πίσω δεν γυρνώ!

Πάντα θεωρούσα το πορτοκαλί χρώμα της ελπίδας. Σήμερα, αντικρίζοντας την πρωτοφανή εικόνα στην τηλεόραση μιας φίλης, έμεινα εμβρόνητη μη ξέροντας πώς να αντιδράσω. Για πρώτη φορά σε αποτέλεσμα κάλπης όλη η Ελλάδα είχε ένα χρώμα, όλη η Ελλάδα ντύθηκε πορτοκαλί. Το ΟΧΙ στο τελεσίγραφο των Θεσμών της 25^ης Ιουνίου είναι αδιαμφισβήτητο, ανεξάρτητα με το ποσοστό ανά νομό. Φαίνεται να ξεπερνά το 61% των ψηφοφόρων, να υπερισχύει με 20% του ΝΑΙ και όλο αυτό σε ένα ποσοστό 60% του εκλογικού σώματος που προσήλθε να ψηφίσει (θυμίζω ότι για την εγκυρότητα του δημοψηφίσματος έπρεπε να προσέλθει τουλάχιστον το 40% του εκλογικού σώματος). Ας μην αναφέρουμε ότι το θέμα αφορούσε οικονομία.

Διαβάζω ακόμα για το πορτοκαλί σε website χρωματοθεραπείας: είναι το χρώμα της έμπνευσης, της ισορροπίας, της έκφρασης, της μετάλλαξης. Το πορτοκαλί διώχνει την κατάθλιψη και ανοίγει τη διάθεση για νέες εμπειρίες.

Η Ελλάδα έκανε ένα πολύ μεγάλο βήμα. Όμως αυτή δεν είναι η μάχη της Ελλάδας. Χάρηκα πολύ, όπως όπως οι περισσότεροι και οι περισσότερες εδώ, για τις κινητοποιήσεις που έγιναν σε όλη την Ευρώπη. Τώρα χρειάζεται να παίξουμε ένα αγώνισμα γνωστό από τους αρχαίους χρόνους άρα με πολλές και σημαντικές εγγραφές στη συλλογική μας συνείδηση, τη σκυταλοδρομία. Χρειάζεται να βρεθούν τουλάχιστον οι επόμενοι 3 παίχτες γι’ αυτό. Το σημερινό διάγγελμα του Μάρτιν Σούλτς*, αμέσως μετά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, χρειάζεται μια απάντηση. Οι ηγέτες (πλην της Ελλάδας όπως είπε) συμφωνούν με τα προτεινόμενα μέτρα από τους Θεσμούς. Οι λαοί τους συμφωνούν όμως; Και τι γίνεται αν οι λαοί δείξουν με ένα δικό τους τρόπο ότι επιθυμούν μιαν άλλη Ευρώπη και ότι δεν συμφωνούν;

Αντιδράσεις αλυσιδωτές:

Ο Αντώνης Σαμαράς, πρώην πρωθυπουργός της χώρας, παραιτήθηκε αμέσως μετά το δημοψήφισμα, από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

«Είναι δύσκολο να φανταστούμε συνομιλίες για ένα νέο πρόγραμμα μετά από αυτό το αποτέλεσμα, ο Τσίπρας γκρέμισε και τις τελευταίες γέφυρες πάνω στις οποίες θα μπορούσε να κτιστεί ένας συμβιβασμός με την Ευρώπη», είπε ο σοσιαλδημοκράτης αντικακγελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και μας άφησε άφωνους εδώ στην Ελλάδα…

Η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι ο Πρόεδρος Γιουνκέρ διασκέπτεται σήμερα το βράδυ και αύριο με τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες των άλλων 18 μελών της ευρωζώνης.

Ο κόσμος είναι ξανά σήμερα στους δρόμους γιορτάζοντας. Ο Τσίπρας τον οδήγησε στο πρώτο δημοψήφισμα μετά από 41 χρόνια, με διακυβέρνηση μόνο 6 μηνών. Διαβάζω σε αυτοσχέδιο πλακάτ: «Μπροστά τι έρχεται δεν ξέρω, μα πίσω δεν γυρνώ!».

* http://audiovisual.europarl.europa.eu/AssetDetail.aspx?id=d9fb4298-0c7c-435f-ac51-a4cc0167e4ed