Parte 2: Se solicita a los señores pasajeros poner atención a sus “pertenencias personales”
Me desperté esta mañana sintiendo que los ojos de todo el mundo están en estos días pendientes de nosotros. Comencé haciéndome un café y mientras se preparaba pensé que en alguna parte del mundo también están ocurriendo algunas cosas muy importantes. Tal vez algún científico esté a punto de concluir una invención muy importante. Una embarcación llena de refugiados navega desesperadamente en el Mediterráneo hacia Italia. Un niño pronuncia su primera palabra. Alguien logra salvar su casa que está a punto de ser rematada. Pero por alguna razón siento la atención del mundo acá.
En el metro, en el trabajo, en cada detalle de todo lo que he hecho hoy día, esta idea me produjo emociones encontradas. Me ha dado fuerza, como en aquellas oportunidades históricas en las que se puede sentir casi como millones contienen la respiración. Siento su energía pidiéndome que haga lo adecuado. Urgiéndome a que priorice a la gente por sobre los bancos y demuestre que Grecia no es sólo Sócrates, Platón, Venus de Milo, Partenón, Delfos, Antígona, los misterios de Eleusis o Asclepio… está viva hoy, pone atención a sus “pertenencias personales”. Obtiene inspiración desde su historia, de los hitos de la creación, pero emite un mensaje claro. No para las “Instituciones” o el Banco Central Europeo, que son conceptos finitos, que mañana puede que no existan. Emite un mensaje claro hacia el Destino Máximo de la humanidad. Crea un primary surplus para la aldea universal.
En otros momentos me duelen los hombros. El peso es demasiado grande. ¿Somos nosotros los que tenemos que hacer esto? ¿Un puñado de personas? Todas las explicaciones de los últimos años hablaron del experimento de pequeña escala con Grecia, porque somos pocos, fáciles de manipular. Es España la que tiene movimientos sociales, unidos y fuertes. La reacción va a venir de allá. ¿Qué tenemos nosotros? Fuimos sacados de la plaza. Fuimos atacados con gases y regresamos a casa frustrados, tratando de lavarnos los ojos, comer algo y descansar.
¿Nosotros?
¿Podemos nosotros?
Mientras tanto a nivel social:
Para quienes de nosotros todavía tenemos trabajo, fue un día laboral como siempre. Hubo un anuncio del gobierno en relación al transporte gratuito en los medios de transporte público hasta el referendum. Después de eso sólo los desempleados lo podrán usar gratis.
Hubo un anuncio – advertencia del Ministerio del Trabajo a los empleadores: no puede haber atrasos en el pago de los salarios.
Hoy se manifestaron los que quieren que se implementen las propuestas de las “Instituciones”.
¿Es verdad que Puerto Rico anunció hoy que está cerca de la quiebra? A nadie parece importarle. Acá los grandes medios han comenzado la cuenta regresiva tal como hizo CNN, contando el tiempo que falta para que Grecia se declare en quiebra. Un “show” hasta el último momento.
Canibalismo.
Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα
Μέρος 2: Παρακαλούνται οι επιβάτες να προσέχουν τα «προσωπικά τους αντικείμενα»
Ξύπνησα με την αίσθηση ότι τα μάτια του κόσμου είναι αυτή την περίοδο στραμμένα πάνω μας. Έβαλα καφέ και όσο ψηνόταν ο ελληνικός σκεφτόμουν ότι κάπου στον κόσμο συμβαίνουν επίσης τρομερά πράγματα. Ένας επιστήμονας βρίσκεται ένα βήμα πριν από μια σημαντική εφεύρεση. Ένα σαπιοκάραβο γεμάτο πρόσφυγες πλέει απελπισμένα στη Μεσόγειο προς τις ακτές της Ισπανίας. Ένα παιδί λέει την πρώτη του λέξη. Κάποιος γλυτώνει το σπίτι του από πλειστηριασμό. Για κάποιο λόγο όμως εγώ νιώθω την προσοχή του πλανήτη εδώ.
Στο μετρό, στη δουλειά, σε κάθε πράγμα που έκανα σήμερα η σκέψη αυτή μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Μου έδωσε δύναμη γιατί σε μια τόσο ιστορική στιγμή νιώθω (κομμένη) την ανάσα εκατομμυρίων ανθρώπων. Νιώθω την ενέργειά τους να με καλεί να κάνω το σωστό. Να με προτρέπει να βάλω τους ανθρώπους πάνω από τις τράπεζες και να δείξω ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο Σωκράτης, Πλάτωνας, Αφροδίτη της Μήλου, Παρθενώνας, Δελφοί, Αντιγόνη, Ελευσίνια Μυστήρια, Ασκληπιείο… είναι ζωντανή σήμερα, έχει τα δικά της «προσωπικά αντικείμενα». Αντλεί έμπνευση από την ιστορία και τις κομβικές της στιγμές δημιουργίας και δίνει σαφές μήνυμα. Όχι στους Θεσμούς και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που είναι πεπερασμένες έννοιες και όσο και να φαντάζουν σήμερα κυρίαρχες, αύριο δεν θα υπάρχουν καν. Μήνυμα στο Μέγιστο Πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Πρωτογενές πλεόνασμα για το παγκόσμιο χωριό.
Μερικές φορές όμως οι ώμοι λυγίζουν. Το βάρος είναι πολύ μεγάλο. Εμείς; Μια χούφτα άνθρωποι; Που όλες οι εξηγήσεις των τελευταίων ετών έλεγαν ότι το πείραμα γίνεται πάνω μας γιατί είμαστε λίγοι και άρα εύκολα θα χειραγωγηθούμε; Μα είπαμε ότι η Ισπανία έχει τα κοινωνικά κινήματα, ενωμένα και δυνατά. Από εκεί θα έρθει η αντίδραση. Εμείς τι έχουμε; Μας διώξανε από την Πλατεία και σκορπίσαμε. Μας έπηξαν στο δακρυγόνο και γυρίσαμε με τα χέρια κατεβασμένα στα σπίτια, να πλύνουμε τα μάτια, να φάμε κάτι, να ξεκουραστούμε.
Εμείς;
Μπορούμε;
Εν τω μεταξύ στο κοινωνικό επίπεδο:
Όσοι έχουμε ακόμα δουλειές πήγαμε και σήμερα κανονικά. Βγήκε ανακοίνωση από την κυβέρνηση για την ελεύθερη διέλευση στα μέσα μαζικής μεταφοράς μέχρι και το δημοψήφισμα. Μετά θα συνεχίσει η ελεύθερη διέλευση αποκλειστικά και μόνο για τους άνεργους.
Βγήκε ανακοίνωση – προειδοποίηση από το Υπουργείο Εργασίας προς την εργοδοσία: οι μισθοί θα καταβληθούν κανονικά όπως κάθε μήνα.
Σήμερα είχαμε τη συγκέντρωση όσων θέλουν να υιοθετηθεί η λύση των Θεσμών.
Αλήθεια σήμερα ανακοίνωσε ότι είναι ένα βήμα πριν την χρεωκοπία το Πουέρτο Ρίκο; Κανείς δεν ασχολήθηκε. Εδώ τα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ καθώς και το CNN έβαλαν χρονόμετρο στις εκπομπές και μετράνε αντίστροφα προς τη στιγμή που θα κηρύξει πτώχευση η Ελλάδα. «Υπερθέαμα» μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Καννιβαλισμός.
