A medida que se acerca el 5 de julio y el referendum griego sobre si aceptar o no las demandas europeas de mayor austeridad, nuestra corresponsal Marianella Kloka nos está haciendo llegar sus impresiones personales en medio de la crisis bancaria que se vive.

Primera parte: Los bancos están cerrados, corresponde mantener nuestros corazones abiertos*

Ayer, regresando a Grecia desde el «aeropuerto de los pobres» (Ciampino, Roma), me llegó un SMS al teléfono celular: «Los bancos están cerrados por toda la semana ¿Tienes dinero suficiente para regresar?». A lo que siguió una cadena de pensamientos llenos de temor. Aún si tuviera dinero suficiente (que no tengo) ¿cómo voy a sobrevivir esta semana? ¿Me pagarán mi sueldo el día de pago? Tengo que informar de inmediato a mis amigos de Pressenza, la gente tiene que saberlo. ¿Cómo voy a pagar mis deudas al Estado y los bancos? ¿A quién podré pedirle prestados unos pocos euros para sobrevivir ya que todos van a tener que enfrentarse al mismo problema? ¿Me cortarán el teléfono? ¿Y mi conexión internet? ¿Logrará sobrevivir mi madre algunos días sin recibir su pensión?

Hay tres cosas que he aprendido en las últimas 24 horas:

1.- Después del anuncio del plebiscito, el Banco Central Europeo (BCE) detuvo el flujo de dinero hacia los bancos griegos, aunque todavía no estemos a 30 de junio. Este es claramente un chantaje hacia el gobierno griego, presionándolo por control de capital**. Sin embargo el gobierno griego se negó a obedecer y le pidió a los bancos que quebraran si no pueden soportar unos pocos días de presión (especialmente) después de los miles de millones que se han llevado en los últimos cinco años. El domingo en la mañana los bancos estaban en una condición desesperada y le pidieron al director del Banco Central, Sr. John Stournaras, que les impusiera un feriado bancario***. Aún así, ello no significa necesariamente que nos vamos a quedar sin un peso hasta el 5 de julio (día del referendum): podemos usar nuestras tarjetas con un límite de 60 euros por día por persona, que creo que está bien. Seguramente varios de nosotros ni tenemos 60 euros en el banco! O podemos pagar nuestras cuentas y deudas mediante transferencia electrónica o con tarjetas. Se ha garantizado cada una de las pensiones, todos los salarios que por bastante tiempo se han estado pagando electrónicamente también están garantizados. Si hay cualquier tipo de atraso en los pagos, no habrá problema ya que se dará dentro del contexto que estamos describiendo. De modo que aparentemente, las cosas no están tan mal como podría pensarse.

2.- Cómo la información parcial puede producir de inmediato temor y parálisis. ¿Cómo se combate el temor? Manteniendo la calma y estudiando las posibilidades que la nueva situación nos ofrece. Comunicando los problemas que uno tiene a otros, tal vez a los familiares más cercanos o a los amigos y buscando juntos parte de las soluciones.

3.- Toda mi vida he dicho que odio a los bancos. A mi ver, son los peores enemigos, el símbolo actual del sistema cruel y terrible. ¿Qué tan preparada estoy para vivir por una semana (imagino qué sería si se tratara del resto de mi vida) sin ellos? Y si no es ahora, entonces cuándo?

Mientras tanto, en el campo social:

La gente está muy asustada pero se mantiene calma. Las opiniones están divididas entre el gran NO y el gran SÍ. Se trata de una responsabilidad grande. Hoy hubo una marcha muy grande en el centro de Atenas en la que se manifestaron quienes no quieren volver a una austeridad impuesta, aunque no sepan qué es lo que viene. Una foto que se viralizó en las redes sociales muestra una fila de gente esperando sacar dienro de un cajero automático, mientras al mismo tiempo una persona que no tiene dónde vivir está durmiendo en la vereda. Nuestra sociedad está gravemente enferma. Me llega a dar vergüenza.

* créditos Elen Chouvarda.

** control de capital: Medidas que puede usar el gobierno de un país para regular los flujos del mercado de capitales hacia dentro y fuera del país.

Οδεύοντας προς το δημοψήφισμα

Μέρος πρώτο: Οι τράπεζες έκλεισαν, καιρός να ανοίξουν οι καρδιές μας*

 

Χτες, επιστρέφοντας στην Ελλάδα από το «αεροδρόμιο των φτωχών» (Ciampino – Ρώμης), ένα sms προσγειώθηκε στο κινητό μου: «Οι τράπεζες έκλεισαν για όλη την εβδομάδα, έχεις αρκετά χρήματα για να γυρίσεις στο σπίτι;» Ένα τρένο σκέψεων γεμάτες φόβο ακολούθησαν: Ακόμα και να είχα αρκετά χρήματα (που δεν είχα) πώς θα επιβιώσω την υπόλοιπη εβδομάδα; Θα πληρωθώ κανονικά; Πρέπει να ενημερώσω αμέσως τους φίλους μου στην PRESSENZA, ο κόσμος πρέπει να το μάθει. Πώς θα πληρώσω τα δάνεια και τις ρυθμίσεις που έχω προς το κράτος και τις τράπεζες; Από ποιον θα μπορέσω να δανειστώ κάποια χρήματα για να ζήσω αυτή την εβδομάδα αφού όλοι το ίδιο πρόβλημα θα έχουν; Θα μου κόψουν το τηλέφωνο; Το ίντερνετ; Θα μπορέσει η μητέρα μου να επιβιώσει μερικές μέρες χωρίς τη σύνταξή της;

 

Τρία πράγματα έμαθα τις τελευταίες 24 ώρες:

  1. Μετά την αναγγελία για το δημοψήφισμα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έκλεισε τη ροή ρευστού προς τις ελληνικές τράπεζες παρόλο που είμαστε ακόμα πριν τις 30 Ιουνίου. Επρόκειτο ουσιαστικά για ωμό εκβιασμό προς τη διαδικασία του ελέγχου κεφαλαίων**. Παρόλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να υπακούσει σ’ αυτό και ζήτησε από τους Τραπεζίτες να δηλώσουν χρεωκοπία σε περίπτωση που δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν μερικές μέρες (ειδικά) μετά από τα τόσα δις που έχουν πάρει τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι Τραπεζίτες ήρθαν σε δεινή θέση την Κυριακή το πρωί και ζήτησαν τελικά από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα, να κηρύξει τραπεζική αργία***. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως αυτό δεν σημαίνει ότι τελικά θα μείνουμε άφραγκοι μέχρι την 5η Ιουλίου: μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κάρτα μας και να τραβήξουμε καθημερινά έως 60 ευρώ από το ATM, όριο που νομίζω ότι είναι καλό. Μερικοί και μερικές από μας δεν έχουμε καν 60 ευρώ στην τράπεζα! Ή μπορούμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας μέσω e–banking ή μέσω των ΑΤΜ. Κάθε σύνταξη είναι εγγυημένη, κάθε μισθός, που εδώ και καιρό πλέον κατατίθεται μέσω ηλεκτρονικής τραπεζικής συναλλαγής, είναι εγγυημένος επίσης. Αν υπάρξει η όποια καθυστέρηση σε πληρωμές, γίνεται αντιληπτή μέσα στο παραπάνω πλαίσιο. Επομένως τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φάνηκαν να είναι.

  2. Πως μπορεί μια αποσπασματική πληροφορία να σπείρει άμεσα φόβο και παράλυση. Πώς αντιμετωπίζει κανείς το φόβο; Μένοντας ήρεμος και μελετώντας τις δυνατότητες που προκύπτουν από τη νέα κατάσταση. Επικοινωνώντας την όποια άμεση ανάγκη με άλλους, τους πιο κοντινούς και προσπαθώντας να βρεθεί λύση από κοινού.

  3. Όλη μου τη ζωή έλεγα ότι μισώ τις τράπεζες. Στα μάτια μου η τράπεζα είναι ο χειρότερος εχθρός, το σύμβολο του σημερινού απαίσιου και σκληρού συστήματος. Πόσο προετοιμασμένη είμαι να ζήσω για μια εβδομάδα (ας μη μιλήσω για το υπόλοιπο της ζωής μου) χωρίς αυτήν; Και πάλι, αν τώρα δεν είναι η στιγμή, ποια στιγμή θα είναι η κατάλληλη;

Εν τω μεταξύ στο κοινωνικό επίπεδο:

Ο κόσμος φοβάται αλλά φαίνεται να είναι ήρεμος. Η κοινή γνώμη είναι διαιρεμένη μεταξύ του μεγάλου ΟΧΙ και του μεγάλου ΝΑΙ. Το ίδιο διαιρεμένες είναι και οι ευθύνες. Σήμερα έγινε μια πολύ μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας από αυτούς που δεν επιθυμούν να επιστρέψουμε στην επιβεβλημένη λιτότητα ακόμα και αν δεν ξέρουν ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα. Η φωτογραφία που αναπαράγεται στο διαδίκτυο δείχνει την ουρά των ανθρώπων σε ένα ΑΤΜ, δίπλα στο οποίο κοιμάται ένας άστεγος. Η κοινωνία μας νοσεί σοβαρά. Αισθάνομαι ντροπή.

* εύσημα: Elen Chouvarda

**έλεγχος κεφαλαίων: μέτρα που μπορεί να πάρει η κυβέρνηση ενός κράτους για να διευθετήσει τη ροή των κεφαλαίων από τις αγορές προς και από τους δικούς της λογαριασμούς κεφαλαίων.

***τραπεζική αργία: αναστολή της κανονικής λειτουργίας της τράπεζας. Πρόκειται για προνόμιο του διοικητή της κεντρικής τράπεζας μιας χώρας χωρίς απαραίτητα την εξουσιοδότηση της κυβέρνησης