Σε αυτή τη συνέντευξη στο COP25, η Makoma Lekalakala (Βραβείο Goldman Environmental 2018) και μέλος της Earthlife Africa στο Γιοχάνεσμπουργκ, μιλάει στην Pressenza για το ρόλο των γυναικών στη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή, την ανοησία της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας στην Αφρική και τι περιμένει η κοινωνία των πολιτών από τις πολυεθνικές εταιρείες του βόρειου ημισφαιρίου που επωφελούνται από τις δραστηριότητες της ρύπανσης και της κλιματικής αλλαγής.
Μετάφραση της απομαγνητοφώνησης του βίντεο της συνέντευξης από τα Αγγλικά που βρίσκεται παρακάτω
Σχετικά με τον ρόλο των γυναικών στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος
Νομίζω ότι ως γυναίκες, είμαστε αυτές που φροντίζουμε τη φύση. Νομίζω ότι σε αυτό το συνέδριο βλέπετε ότι, ειδικά από τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, υπάρχουν περισσότερες γυναίκες από άνδρες, επειδή είμαστε αυτές που προστατεύουμε τη Μητέρα Φύση. Η φύση είναι εμείς. Και γνωρίζουμε ότι αν δεν περιορίσουμε την κλιματική αλλαγή θα είναι μια παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματος και επίσης θα πρέπει να αγωνιστούμε για να επιβιώσουμε. Πρόκειται για την επιβίωσή μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γυναίκες είναι εδώ, γι’ αυτό και είμαστε εδώ και γι’ αυτό ονομάζουμε και καταδεικνύουμε εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή του κλίματος στην οποία βρισκόμαστε. Και ως γυναίκες, νομίζω ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε οι προστάτιδες της Μητέρας Φύσης και να διασφαλίζουμε ότι δεν θα υπάρχει καταστροφή του κλίματος καθόλου.
Πείτε μας για την πυρηνικοποίηση της Αφρικής
Πρώτον, δεν χρειαζόμασταν καθόλου πυρηνική ενέργεια στην Αφρική. Έχουμε έναν πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής στη Νότια Αφρική, στο Κέιπ Τάουν. Αυτός χτίστηκε κατά την εποχή του Απαρτχάιντ και κατά την περίοδο του Απαρτχάιντ, η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είχε ποτέ δικαιώματα, ούτε θα σχολίαζε ή θα έλεγε τι ήθελε ή τι δεν ήθελε, επειδή ζούσαμε σε καταπιεστική κατάσταση. Αλλά από τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι η πυρηνική ενέργεια συνδέεται με τον πόλεμο, η πυρηνική ενέργεια συνδέεται με την καταπίεση και όλα όσα αφορούν την πυρηνική ενέργεια γίνονται κρυφά. Δεν μπορούμε να ακούμε τις ανοησίες ότι η πυρηνική ενέργεια είναι η λύση για την κλιματική αλλαγή. Η αλυσίδα πυρηνικού καυσίμου πρέπει να προσεχθεί. Υπάρχει εξόρυξη ουρανίου και η εξόρυξη ουρανίου έχει καταστροφικές συνέπειες για τους ανθρώπους που ζουν στην Αφρική, διότι σε άλλες χώρες δεν υπάρχουν καν κανονισμοί γύρω από την εξόρυξη. Έτσι, η εξόρυξη γίνεται επικίνδυνη και ολόκληρος ο τόπος μένει ραδιενεργός. Για παράδειγμα, μένω στο Γιοχάνεσμπουργκ και το Γιοχάνεσμπουργκ είναι μία από τις πιο ραδιενεργές πόλεις στον κόσμο λόγω της κληρονομιάς της εξόρυξης χρυσού στη Νότια Αφρική.
Υπερασπίζετε την οικολογική δικαιοσύνη. Ποια μέτρα προτείνετε;
Νομίζω ότι ένα είναι, πάντα ήταν οι βόρειες πολυεθνικές και διεθνικές εταιρείες που έχουν προκαλέσει χάος στην Αφρική και οι περισσότερες από αυτές δεν σέβονται ούτε καν τους νόμους των διαφόρων χωρών. Κάνουν ό,τι μπορούν. Επομένως, είναι κάτι σύνηθες για αυτές. Και έχουν ένα προνόμιο και αυτό το προνόμιο, νομίζω, πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να διασφαλίσει ότι η Αφρική δεν θα καεί επειδή είμαστε σε ένα ρυθμό όπου θα καούμε εξαιτίας της θερμότητας που υπάρχει, την προκαλούμενη από το κλίμα φυσική καταστροφή που αντιμετωπίζουμε συνεχώς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι βόρειες επιχειρήσεις συμμετέχουν σε αυτό. Έτσι, απώλειες και ζημίες, είναι μόνο ένα από τα θέματα που δεν έχουν συζητηθεί ακόμα και περιμένουμε από τις κυβερνήσεις, ιδιαίτερα από τις βόρειες κυβερνήσεις, να κάνουν το σωστό. Θα τους κοιτάμε, τα μάτια μας είναι πάνω τους και περιμένουμε από αυτούς να κάνουν το σωστό και να διασφαλίσουν ότι ό,τι βιώνουμε, δεν θα το βιώνουμε πια. Και πρέπει να καταλήξουν ή να επιταχύνουν μια Σύμβαση το συντομότερο δυνατό. Ίσως θα έπρεπε να είχαμε μια Σύμβαση 20-30 χρόνια πριν, αλλά τότε εκείνοι που ενδιαφέρονταν να επωφεληθούν από τη ρύπανση ήταν μέρος αυτής της διαπραγμάτευσης. Έτσι δεν συμβαίνει. Εάν οι εταιρείες μπορούν να βγουν απ’ έξω τότε θα λέγαμε ότι οι ρυπογόνες εταιρείες μπορούν να βγουν έξω από τη διαπραγμάτευση, αυτό είναι το νούμερο ένα πράγμα. Αυτό περιμένουμε.
Το δεύτερο είναι η επιτάχυνση της συνέχισης της σύμβασης για την κλιματική αλλαγή και που θα έχει επίσης τα ανθρώπινα δικαιώματα στο επίκεντρο. Και το τρίτο πράγμα που νομίζω ότι πρέπει να συμβεί είναι οι βόρειες χώρες να αναγνωρίσουν τον Νότο – τις καταστροφές στο νότο, τις φυσικές καταστροφές που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή και οι οποίες πρέπει να εξασφαλίσουν ότι υπάρχει χρηματοδότηση και ότι συμβάλλουν σε αυτό και όχι μόνο να δίνουν υποσχέσεις αλλά να κάνουν πραγματικές συνεισφορές. Και νομίζω ότι τότε θα λέγαμε ότι ο Βορράς κάνει το καλύτερο που μπορεί συνεισφέροντας στη χρηματοδότηση του κλίματος που θα σήμαινε ότι οι νότιες χώρες θα μπορούσαν να προσαρμοστούν και να χρησιμοποιήσουν τη χρηματοδότηση που θα έχουν στη διάθεσή τους για να αναπτύξουν πολύ πιο εναλλακτική ενέργεια ή ηλεκτρική ενέργεια, τεχνολογίες που θα μας ωφελήσουν όλους μας.
Ένα τελευταίο μήνυμα προς τον κόσμο
Οι άνθρωποι έχουν εμπειρίες. Οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις, αυτό που είναι σημαντικό, είναι να ακούσουν τι λένε οι άνθρωποι. Αλλά προς το παρόν είναι σημαντικό για καθέναν από εμάς να υψώσει το ανάστημά του, γιατί πρόκειται για την επιβίωσή μας. Εάν χτυπηθούμε από τις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως μας λένε, διαθέτουμε 11, 10 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι όλοι μας πρόκειται να χαθούμε και έτσι είναι σημαντικό για εμάς να υψώσουμε το ανάστημά μας, να ξεσηκωθούμε και να απαιτήσουμε κλιματική δικαιοσύνη. Και δεν είναι μόνο η απαίτηση για κλιματική δικαιοσύνη, αλλά η διατήρηση των δικαιωμάτων μας και των δικαιωμάτων της Μητέρας Φύσης και για να διασφαλίσουμε ότι όλοι θα επιβιώσουμε.
Ευχαριστούμε την Teresa Vicente Giménez για τη συνεργασία της για αυτή τη συνέντευξη.
Μετάφραση από τα Αγγλικά: Pressenza Athens
Διαβάστε επίσης:
Έκκληση στους γονείς που συμμετέχουν στη Σύνοδο Κορυφής για το κλίμα (COP25)
