Στο πλαίσιο της κοινωνικής έντασης που διέρχεται η Χιλή, ο Πρόεδρος του Κολλεγίου Καθηγητών – Mario Aguilar, κάλεσε το Σάββατο (σ.τ.μ: 19/10/2019) τους συναδέλφους του σε αλληλεγγύη και μη βίαιη πολιτική ανυπακοή. Αναπαράγουμε κάτω από τα λόγια του, καθώς και το βίντεο που κυκλοφόρησε μέσω των κοινωνικών δικτύων.

 

Το μήνυμα του Mario Aguilar στα ισπανικά, ακολουθεί ελληνική μετάφραση.

 

 

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

Είμαι σπίτι μου, ένα τέταρτο πριν τις 8 το βράδυ του Σαββάτου. Αμέσως μετά την ηχογράφηση αυτού του μηνύματος θα πάω στην Πλατεία Egaña για να συμμετάσχω στη διαμαρτυρία με τις κατσαρόλες cacerolazo, πριν από την απαγόρευση της κυκλοφορίας που μόλις ανακοινώθηκε. Η απαγόρευση κυκλοφορίας μόλις ανακοινώθηκε στην πόλη του Σαντιάγκο! Όσοι από εμάς είναι μεγαλύτεροι, έχουν αναπόφευκτα συνειρμούς από τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας…

Είναι δύσκολο, η κατάσταση είναι πολύπλοκη. Θέλω να μιλήσω στους συναδέλφους μου καθηγητές και καθηγήτριες.

Αύριο, Κυριακή, θα συναντηθούμε ως συμβούλιο για να αξιολογήσουμε την κατάσταση και επίσης να αξιολογήσουμε τι συμβαίνει μαζί με άλλα συνδικάτα. Υπήρξε ένα πραγματικό κοινωνικό ξέσπασμα στη Χιλή. Φυσικά, δεν υποστηρίζουμε τη βία ή τον βανδαλισμό, ποτέ δεν το κάναμε. Οι δάσκαλοι ήταν πάντοτε σαφείς σε αυτό, αλλά καταλαβαίνουμε επίσης ότι η βία έχει προέλευση, ότι η βία ξεκινά από τους ισχυρούς, ότι η βία ξεκινά από την ύπαρξη ενός βίαιου συστήματος, που παραβιάζει τα δικαιώματα των πολλών μέσα από την κατάχρηση εξουσίας, την επιβολή ανισοτήτων, την αλαζονεία εκείνων που διαχειρίζονται αυτή τη χώρα, της πολιτικής τάξης.

Αυτή είναι μια έκρηξη της χιλιανής κοινωνίας και αποδέκτης της είναι τα μέλη της κυβέρνησης, και πολύ σωστά καθώς είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τα όσα συμβαίνουν. Αλλά πιστεύω επίσης ότι αποτελεί σήμα εναντίον ολόκληρης της πολιτικής τάξης.

Εδώ αριστερά και δεξιά έχουν αποτύχει. Εδώ αυτή η κυβέρνηση εξέφρασε μια από τις χειρότερης μορφής διακυβέρνησης, χωρίς αμφιβολία, αλλά οι προηγούμενες κυβερνήσεις είναι επίσης υπεύθυνες για αυτό που συμβαίνει. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έθεσαν επίσης αυτόν τον καταχρηστικό τρόπο για τον καθορισμό των τιμών του μετρό, του νερού, της ηλεκτρικής ενέργειας. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν επίσης συνένοχες σε όλα αυτά που συμβαίνουν και ήταν αρχιτέκτονες όλων αυτών που συμβαίνουν.

Φυσικά η σημερινή κυβέρνηση είναι η χειρότερη. Φυσικά έχουμε έναν Πρόεδρο που δεν έχει κοινωνική ευαισθησία. Φυσικά έχουμε ένα υπουργικό συμβούλιο που απαρτίζεται από ανθρώπους που βρίσκονται πάντα κοινωνικά πάνω από την “cota 1000”, ζουν σε αυτές τις κομψές γειτονιές, έχουν όλες τις ανέσεις και δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει σε έναν προϋπολογισμό να επιβαρύνεται με 30 ή 40.000 πέσος επιπλέον ανά μήνα. Επειδή για αυτούς 30 ή 40.000 πέσος είναι ψίχουλα. Αλλά για τη συντριπτική πλειοψηφία των Χιλιανών – συμπεριλαμβανομένων των καθηγητών/τριών μας – δεν είναι καθόλου ψίχουλα. 30 ή 40.000 πέσος είναι σημαντικό κομμάτι στον προϋπολογισμό μας. Έτσι οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι και νευριασμένοι.

Φυσικά – επιμένω σε αυτό, ώστε να μην αποδώσουν σε εμάς τα εκτεταμένα επεισόδια – δεν συμφωνούμε με τη βία, αλλά καταλαβαίνουμε ότι η δυσφορία συμβαίνει και παράγεται όταν υπάρχει τόσο μεγάλη αλαζονεία και έλλειψη ευαισθησίας από όσους μας διοικούν. Αυτό είναι το φόντο του προβλήματος. Είναι ανεύθυνοι. Και είναι αυτοί που δημιουργούν τις συνθήκες για να ξεσπάσει η βία.

Τέλος, η βία που βλέπετε στους δρόμους, λειτουργεί υπέρ της εξουσίας, γιατί έτσι δικαιολογούν την επιβολή στρατιωτικών νόμων στους δρόμους, την καταστολή και απαγόρευση της κυκλοφορίας, όπως κάνουν τώρα.

Εμείς οφείλουμε να προσκαλέσουμε σε αγώνα μέσω μη βίαιης πολιτικής ανυπακοής. Αυτή είναι η θέση μας ως καθηγητές. Αυτό κάνουμε πάντα. Αλλά ειδικά σήμερα θέλω να καλέσω τους συναδέλφους μου να φροντίζουν ο ένας τον άλλο, να είναι προσεκτικοί ο ένας με τον άλλο, να είναι σε επαφή μεταξύ τους.

Χθες, για παράδειγμα, υπήρξε ένας συνάδελφος που δεν είχε επιστρέψει. Μετά τη συμμετοχή σε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, δεν επέστρεψε σπίτι του. Για αρκετές ώρες ένας μεγάλος αριθμός δασκάλων προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Πήγαμε στα αστυνομικά τμήματα, πήγε στα νοσοκομεία … Τέλος, ο συνάδελφος ευτυχώς εμφανίστηκε και ήταν καλά, αλλά θέλω να πω ότι αυτό το δίκτυο αλληλεγγύης είναι απαραίτητο.

Τα πράγματα είναι δύσκολα, μπορούν να γίνουν ακόμα πιο σκληρά. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα συμβεί σε αυτή τη χώρα όπως είναι σήμερα τα πράγματα και γι ‘αυτό πρέπει να είμαστε πολύ υποστηρικτικοί, πολύ προσεκτικοί, να φροντίσουμε τον εαυτό μας, να προστατευθούμε, να γνωρίζουμε τι συμβαίνει με τον άλλο /  με την άλλη. Όλοι στο σχολείο τους να προσέχουν πολύ και να φροντίζουν να είναι σε επαφή με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές τους. Να προσέχουν επίσης όσους έχουν ανάγκη και τους μαθητές και τις μαθήτριές τους. Οι εκπαιδευτικές μας κοινότητες πρέπει να προστατεύσουν και να φροντίσουν ο ένας τον άλλον. Κάνω αυτή την κλήση: να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον.

Επίσης, να προσέχετε τα κοινωνικά δίκτυα. Μην πιστεύετε σε όποια είδηση διαβάζετε. Πιστέψτε τα νέα που είναι αληθινά, τα νέα που έχουν όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστες πηγές. Μην πιστεύετε τους έχοντες δύναμη και τους ψεύτες, μην πιστεύετε καθετί που εμφανίζεται στα κοινωνικά δίκτυα. Και φροντίστε ο ένας τον άλλον!

Εδώ σήμερα υπάρχει μια κακοδιαχείριση, υπάρχει μια κατάσταση μιας κυβέρνησης που είναι απολύτως ανίκανη να κυβερνά αυτή τη στιγμή.

Αύριο έχουμε συντονιστικό. Θα ειδοποιήσουμε τι θα αποφασιστεί εκεί. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, η επόμενη εβδομάδα θα είναι περίπλοκη. Πιστεύω ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να αναστείλει τα μαθήματα στην Μητροπολιτική Περιοχή, σίγουρα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το έχει κάνει επίσημα, αλλά ελπίζω να το κάνουν. Θα το ζητήσουμε. Δεν υπάρχουν σήμερα συνθήκες για ασφαλή μετακίνηση ανθρώπων. Δεν υπάρχει καμία κανονική κατάσταση στη χώρα. Θα ειδοποιούμε για το συμβαίνει και τι αποφασίζεται.

Μιλάμε επίσης με τα άλλα συνδικάτα, μιλάμε με τις άλλες κοινωνικές οργανώσεις, είμαστε μαζί. Σήμερα αμφισβητούμε την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, είναι ένας τρόπος πολιτικής ανυπακοής, μη βίαιης πολιτικής ανυπακοής. Μας αντιστοιχεί να το κάνουμε έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε.

Γι ‘αυτό σας στέλνω ένα μήνυμα ηρεμίας, αλλά και επαναλαμβάνω: να μείνουμε σε στενή επαφή μεταξύ μας οι καθηγήτριες και οι καθηγητές και σε σύνδεση με τις εκπαιδευτικές μας κοινότητες. Σήμερα, που υποφέρουμε από κακοδιοίκηση, σήμερα που υπάρχουν άνθρωποι που δεν λειτουργούν σωστά, εμείς πρέπει να φροντίσουμε ο ένας τον άλλον.

Μια αγκαλιά.

Θα ενημερώνουμε για τα όσα συμβαίνουν.