Ο στρατός των Η.Π.Α. είναι ο θεσμός που κυρίως συνεισφέρει στις αυξανόμενες φυσικές καταστροφές. Πρέπει να φέρουμε στην πολιτική ατζέντα μια συνολική μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
Η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης των μαζικών καταιγίδων και των δασικών πυρκαγιών στην καρδιά της Αμαζονίας και της υποσαχάριας Αφρικής έχει επισκιάσει τη φοβερή αλήθεια ότι οι στρατιωτικές βιομηχανίες συμβάλλουν σημαντικότατα στην αλλαγή του κλίματος.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι με τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, που προέρχονται κυρίως από πετρέλαιο και βενζίνη, και τις ιστορίες για τις πολυεθνικές που εκμεταλλεύονται τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, έχουμε την τάση να ξεχνάμε τον στρατό. Εξάλλου, στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου, ο στρατός είναι μισθοφορικός και οι στρατιώτες δεν αποτελούν μεγάλο μέρος του πληθυσμού, επομένως υποθέτουμε ότι ο ρόλος τους στις οικολογικές καταστροφές δεν είναι σημαντικός.
Λάθος!
Στην πραγματικότητα, μόνο ο αμερικανικός στρατός ρυπαίνει σε ποσοστό μεγαλύτερο από ότι 140 χώρες μαζί. Πράγματι, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέμειναν να εξαιρεθούν από την αναφορά των στρατιωτικών εκπομπών στο Πρωτόκολλο του Κιότο του 1997. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη καθώς οι ΗΠΑ έχουν μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βιομηχανίες στην ιστορία του κόσμου και η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία (USAF) είναι η μεγαλύτερη κατανάλωσης αεριωθούμενων καυσίμων στον κόσμο. Το 2006, το USAF ξόδεψε περισσότερα για τα καύσιμα από ό,τι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η οικοσοσιαλιστική online εφημερίδα “Κλίμα και Καπιταλισμός” το συνοψίζει ως εξής: “Ο στρατός των Η.Π.Α. είναι η μεγαλύτερη θεσμική μονάδα που συντελεί στις αυξανόμενες φυσικές καταστροφές που εντάθηκαν από την παγκόσμια αλλαγή του κλίματος”.
Το Ινστιτούτο του Μονάχου που εξετάζει τα επίπεδα εκπομπών, αναφέρει: Το σύγχρονο Eurofighter καταναλώνει περίπου 70 έως 100 λίτρα κηροζίνης ανά λεπτό και μόνο στη βάση Ramstein (Γερμανία), απελευθερώνονται ετησίως 1,35 δισεκατομμύρια m³ αερίων που καταστρέφουν το κλίμα.
Επιπλέον, ο Αμερικανικός Στρατός έχει μια μακρά ιστορία χρήσης χημικών όπλων που χρονολογείται από τον πόλεμο του Βιετνάμ, συμπεριλαμβανομένου του ζιζανιοκτόνου Agent Orange που σκότωσε τους βιετναμέζους και αμερικανούς στρατιώτες. Σήμερα, ο αμερικανικός στρατός κάνει το ίδιο με το να εκπέμπει τοξικά απόβλητα από τις στρατιωτικές τους βάσεις στις Φιλιππίνες και την Οκινάουα, για να μην αναφέρουμε τις εκπομπές ουρανίου κατά την εκστρατεία του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999 και τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003.
Ενώ η δημόσια κατακραυγή εναντίον της κλιματικής αλλαγής συνεχίζεται, οι στρατιωτικές βιομηχανίες αναπτύσσονται και όχι μόνο στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), οι στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται στην Κίνα (κατά 5%) καθώς και σε ολόκληρη την Ευρώπη (η Ουκρανία οδηγεί με αύξηση 21%), την Ασία, την Ωκεανία την Αμερική με 716 δισεκατομμύρια δολάρια το 2019. Ο αμερικανικός στρατός δεν είναι μόνο ο παγκόσμιος ηγέτης στη συσσώρευση όπλων αλλά και καταστρέφει τον πλανήτη με 5429 στρατιωτικές βάσεις παγκοσμίως, 1000 εκ των οποίων βρίσκονται σε 80 διαφορετικές χώρες εκτός των ΗΠΑ.
Το συμπέρασμα είναι προφανές: Πρέπει να επιτύχουμε άμεση μείωση των στρατιωτικών δαπανών στην πολιτική ατζέντα.
Ο Αλεξάνταρ Νόβακοβιτς είναι ιστορικός και δραματουργός και μέλος της θεματικής στρατιωτικής και εξωτερικής πολιτικής DSC 1.
