Με τον τίτλο «Προοπτικές από τον Κόσμο της Ουτοπίας», η Pressenza της Νέας Υόρκης γιόρτασε τα δέκα χρόνια του Πρακτορείου με μια Ημερίδα στην οποία πραγματοποιήθηκαν τρία πάνελ: για τον πλούτο -στο οποίο συζητήθηκε το βασικό, καθολικό και άνευ όρων εισόδημα-, τις γυναίκες και τον αφοπλισμό.

Στο πλαίσιο του πάνελ για το Καθολικό Βασικό Εισόδημα, έχουμε πλαισιώσει τη θέση μας ως Πρακτορείο Ειδήσεων και έχουμε εξηγήσει μερικές από τις πιθανές συνέπειες της εφαρμογής ενός βασικού εισοδήματος και της ιστορικής ευκαιρίας για την εφαρμογή του. Ακολουθούν τα σχόλια που παρουσιάστηκαν και προστέθηκαν ως βάση για τη συζήτηση που ακολούθησε.

Γιατί η Pressenza υπερασπίζεται αυτούς τους αγώνες, όπως το καθολικό και άνευ όρων βασικό εισόδημα, τον αφοπλισμό ή τους φεμινισμούς … αγώνες, μεταξύ άλλων, που αλληλοσυνδέονται;

Ξεκινάμε από το γεγονός ότι η δημοσιογραφία είναι υποκειμενική και αυτό είναι αναπόφευκτο. Από αυτή την επιβεβαίωση και την αποδοχή του όρου που μας επιβλήθηκε, αποφασίσαμε να βάλουμε τη δημοσιογραφία στην υπηρεσία της ζωής και της απελευθέρωσης του ανθρώπου, μια δημοσιογραφία από την πλευρά της ειρήνης και της μηβίας, μια ανθρωπιστική δημοσιογραφία που βάζει το λιθαράκι της για να εξαλείψει τον πόνο και τη οδύνη στους πληθυσμούς.

Σε αυτό το πλαίσιο, όλα όσα πηγαίνουν προς την κατεύθυνση της εξασφάλισης της επιβίωσης να είναι βασικά για εμάς. Και, από εκεί, έχει συνοχή η υπεράσπιση μέτρων όπως η εφαρμογή ενός καθολικού και άνευ όρων, βασικού εισοδήματος για όλους τους ανθρώπους.

Είδαμε το ντοκιμαντέρ «Καθολικό Βασικό Εισόδημα: δικαίωμα στη ζωή» σκηνοθεσίας Álvaro Orús. Ο Reto Thumiger εξιστόρησε μια παρόμοια εμπειρία που ξεκίνησε στη Γερμανία και τα οφέλη από αυτήν. Ο James Felton Keith μίλησε για την αξία που έχουν όλοι οι άνθρωποι για το γεγονός ότι υπάρχουν και το δικαίωμα που μας προστατεύει από τις μεγάλες εταιρείες – όπως το Facebook, η Google κ.λπ.-. Ο James Felton Keith υπερασπίστηκε αυτό το μέτρο στο εκλογικό του πρόγραμμα ως υποψήφιος για το Κογκρέσο, δίνοντας σε κάθε άτομο βασικό εισόδημα χιλίων δολαρίων.

Θα θέλαμε τώρα να εμβαθύνουμε σε μερικές από τις ατομικές και συλλογικές συνέπειες που θα μπορούσαμε να βιώσουμε εάν εφαρμοζόταν ένα καθολικό βασικό εισόδημα. Διευκρινίζουμε ότι οι σχολιασμοί αυτοί εξάγονται από τα σχόλια των ανθρώπων που έχουν επωφεληθεί από αυτό το μέτρο και επίσης από άτομα με τα οποία εργαστήκαμε σε εργαστήρια τους τελευταίους μήνες και από τους οποίους ζητήσαμε να φανταστούν ποια θα ήταν η ζωή τους και η ζωή των αγαπημένων τους αν ήταν εξασφαλισμένη η διαβίωσή τους.

Αν και είναι δύσκολο να κατανοήσουμε το πεδίο εφαρμογής στο χρόνο, μεταξύ των ατομικών και κοινωνικών συνεπειών που ακούστηκαν, τονίζουμε τα εξής:

  • Εξάλειψη της φτώχειας και, κατά συνέπεια, το φόβο της φτώχειας. Την εξάλειψη του στιγματισμού και της ποινικοποίησης που συνοδεύει εκείνους που δεν διαθέτουν επαρκείς υλικούς πόρους.
  • Η προσωπική και κοινωνική ενδυνάμωση ενός αναπτυσσόμενου τομέα του πληθυσμού. Για παράδειγμα, οι γυναίκες και όλοι οι τομείς που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε διαφορετικό φύλο από τα παραδοσιακά θα έβλεπαν την κατάσταση τους να βελτιώνεται σημαντικά.
  • Σημαντική μείωση των σωματικών και ψυχικών ασθενειών.
  • Μείωση των αυτοκτονιών, που συνδέονται σαφώς με την έλλειψη πόρων.
  • Εξάλειψη όλων των φόβων που σχετίζονται με το παρόν και το μέλλον, όταν τα τρόφιμα, η στέγη κλπ. δεν είναι εξασφαλισμένα.
  • Η αίσθηση ότι είμαστε μέρος της κοινότητας και ότι η κοινότητα μας προστατεύει. Αυτό σπάει την αίσθηση της μοναξιάς και επίσης τον ατομικισμό που μας έχει φέρει τόσο κακό.
  • Ως συνέπεια των παραπάνω, η τεράστια ενέργεια που θα μπορούσε να απελευθερωθεί θα μας επιτρέψει:
    • Να αποκτήσουμε την ελευθερία να αποφασίζουμε για τη ζωή τους, από την ικανότητα να διαπραγματευόμαστε τους μισθούς μέχρι την απελευθέρωση του χρόνου για να αφιερωθούμε σε αυτό που χρειαζόμαστε.
    • Να αυξηθεί η κοινωνική δικαιοσύνη ως συνέπεια της αναδιανομής του πλούτου.
    • Να έχουμε την ευκαιρία να εκπληρώσουμε τις βαθύτερες και πιο αγαπημένες επιδιώξεις.
    • Να αναδείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας και να τον θέσουμε στην υπηρεσία της κοινότητας.
    • Να έχουμε περισσότερη ενέργεια για να ζήσουμε ειρηνικά και να είμαστε σε θέση να συνδεθούμε πιο εύκολα με καταστάσεις έμπνευσης.
    • Να βλέπουμε τον άλλο ως ίσο, με το δικαίωμα να συντηρούμαστε από το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι, με τη δυνατότητα να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες που αξιώνουμε για τον εαυτό μας, θα ήταν ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα προς μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Εάν είμαστε σε θέση να σκεφτόμαστε, να νιώθουμε και να δρούμε προς αυτή την κατεύθυνση, κάνουμε μια εσωτερική επανάσταση που – με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – θα προβάλλεται σε κοινωνικό επίπεδο, θα θέσουμε σε κίνηση μια μηβίαιη επανάσταση.
    • Ένα μέτρο όπως η εφαρμογή ενός καθολικού, άνευ όρων, ατομικού και επαρκούς βασικού εισοδήματος θα έθετε την υλική βάση για την οικοδόμηση μιας κουλτούρας αλληλεγγύης και μηβίας, θα βοηθούσε στην επίτευξη της προσωπικής και κοινωνικής συμφιλίωσης, θα έθετε τα θεμέλια για την οικοδόμηση μιας πιο αφυπνισμένης κοινωνίας, που έχει περισσότερη κριτική και αυτοκριτική, με μεγαλύτερη πρόθεση.

Και όταν μιλάμε για όλα αυτά, δεν αναφέρουμε μόνο τα θύματα, σκεφτόμαστε επίσης τους θύτες, διότι θα έχουν την ευκαιρία να αποκαταστήσουν τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στην τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού, ανακατευθύνοντας τη ζωή τους, κερδίζοντας έτσι ολόκληρη την κοινωνία.

Συνοψίζοντας όσα έχουμε δει, μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή, κατά την οποία οι μεγάλες τεχνολογικές εξελίξεις παράγουν όλο και περισσότερο πλούτο κάθε μέρα, προκαλώντας παράλληλα μεγαλύτερη ανεργία.

Αυτές οι μεγάλες εξελίξεις, που μας ανησυχούν τόσο πολύ, μας φαίνονται εμάς ως ανθρωπιστές μια μεγάλη ευκαιρία να απελευθερωθούμε από τη δουλεία της απασχόλησης και διεκδικούμε «Ας δουλέψουν οι μηχανές» (ιστοσελίδα στα Ισπανικά), όπως επιβεβαίωσε ο στοχαστής Μάριο Λουίς Ροντρίγκεζ Κόμπος (Σίλο). Το πρόβλημα δεν είναι εάν υπάρχει εργασία ή όχι, αλλά το ζήτημα είναι να διασφαλιστεί ότι όλος ο πληθυσμός έχει καλύψει τη διαβίωσή του.

Και σήμερα αυτό είναι δυνατό επειδή υπάρχει αρκετός συσσωρευμένος πλούτος, ώστε όλος ο παγκόσμιος πληθυσμός να μπορεί να ζήσει σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Ένας πλούτος που είναι ο καρπός του έργου χιλιάδων γενεών και του πληθυσμού που κατοικεί σε ολόκληρο τον πλανήτη σήμερα (είναι εύκολο να καταλάβουμε ένα παράδειγμα: τα τηλέφωνα που έχουμε όλοι στο χέρι μας είναι χάρη στον κολουμβίτη-τανταλίτη που εξορύσσεται από την Αφρική). Ο πλούτος δεν είναι για τους λίγους, το συσσωρεύουν με μια τρελή προσπάθεια και πρέπει να το επιστρέψουν, όπως σχολίασε ο James Felton Keith.

Σήμερα είναι εφικτό και, για να το πράξουμε, πρέπει να συνεχίσουμε να διαδίδουμε αυτή την πρόταση όπου κι αν είμαστε, επειδή χρειαζόμαστε πληθυσμούς που είναι διασαφηνισμένοι, που επιλέγουν θαρραλέους πολιτικούς οι οποίοι είναι πρόθυμοι να εφαρμόσουν αυτό το δικαίωμα στην πράξη.

Περιμένουμε όχι μόνο να υπερασπιστούν ένα βασικό εισόδημα αλλά και να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να το κάνουν πραγματικότητα.

Αντιμετωπίζουμε, όπως πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν, μια πολιτισμική κρίση. Ας οικοδομήσουμε λοιπόν έναν νέο πολιτισμό στο ύψος του ανθρώπινου όντος.

Μετάφραση: Pressenza Athens