Γράφει ο Σαμψών Ρακάς.
Πρώτη δημοσίευση: ασσόδυο – κάτω πλατεία
2 στους 9 ανθρώπους που αντικρίζεις στο δρόμο ψήφισε Νέα Δημοκρατία. Αυτή είναι η «πανηγυρική» αντιστοιχία που αναλογεί στις 1.800.000 ψήφους που έλαβε. Μην ψαρώνεις, λοιπόν. Τα ποσοστά δεν λένε την αλήθεια. Η εκλογική διαδικασία ανήκει εξ ορισμού στα fake news του πολιτισμού. Η πραγματική ζωή δεν έχει να κάνει με νούμερα. Τα συναισθήματα δεν προσμετρώνται. Οι σχέσεις με τους φίλους δεν κατανέμονται. Τα χρώματα που χύνουν στους χάρτες είναι απλά εφέ. Ο αριθμητισμός είναι μια αυταπάτη. Και νομίζω πως για αυτόν ακριβώς τον λόγο τιμωρήθηκε και η κυβέρνηση.
Ο Σύριζα υποσχέθηκε την έμπνευση που θα άλλαζε ριζικά το νοσηρό τοπίο και το μόνο που προσπάθησε να φέρει είναι έναν νέο αριθμητισμό. Πόνταρε σε μια ψιλοκαλυτέρευση στα οικονομικά δεδομένα. Όμως δεν τον ψήφισαν για να φέρει απλώς 120 δόσεις στην εφορία. Ή για να επαναφέρει κουτσουρεμένη την 13η σύνταξη. Ή για να αυξήσει με ένα εικοσάευρο τον μισθό. Εκλέχθηκε για να αποκτήσει ο πολίτης αξιοπρέπεια. Αυτό είναι όλο. Ο Σύριζα ερμήνευσε το ζητούμενο της αξιοπρέπειας με αποκλειστικά υλιστικούς όρους από την πρώτη κιόλας μέρα. Εκεί έγκειται και η απώλεια της όποιας αριστερής ιστορίας του. Η ατζέντα προσγειώθηκε απότομα. Πνίγηκε μέσα στα γραφήματα. Αντί να ψηλώσει την ελπίδα των ανθρώπων, εκείνος την κόντυνε. Αντιμετώπισε τον πολίτη σαν έναν ψωμοζητά. Δικαίως, λοιπόν, του κόψαν τα ποδάρια. Και αυτό είναι για μένα το μήνυμα που δόθηκε στις τριπλές εκλογές. Κι αυτό θα είναι το μήνυμα και των εθνικών εκλογών που στέλνει η κοινωνία: ας ξαναμπεί η χώρα στον αυτόματο πιλότο με τους τυχάρπαστους (που δεν κρύβουν πως είναι τυχάρπαστοι) μέχρι να βρεθεί κάτι που θα την εμπνεύσει και πάλι.
Που, κατά τη γνώμη μου, μακάρι να μην ξαναβρεθεί ποτέ. Γιατί οι συνθήκες γίνονται όλο και πιο ώριμες για να συνειδητοποιήσουμε πως το μέλλον δεν γράφεται εκλογικά, μονάχα υπογράφεται από τους εκλεγμένους. Οι αντιστάσεις είναι που διοικούν. Και οι προσωπικές μας επιλογές. Οι δύσκολες επιλογές. Αυτές γράφουν την ιστορία που οι εξουσίες θα καπηλευθούν αργότερα.
Ας το παραδεχτούμε λοιπόν: Δεν είμαστε γεννημένοι για την πλειοψηφία. Η δουλειά των «πολλών» είναι απλώς η διαχείριση του παρόντος. Ας τους αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους όσο εμείς ξαπλώνουμε πάνω στα μνήματά τους. Ανάσκελα. Και θα σου σφίγγω το χέρι δυνατά. Και θα κοιτούμε τα άστρα μακριά. Βλέπεις τι γράφουν; Αυτό που έγραφαν πάντα: κάθε μέλλον είναι και θα είναι μειοψηφικό. Το νιώθεις; Εμείς είμαστε οι νικητές των εκλογών. Γιατί δεν μας συλλαμβάνει το δημοσκοπικό δείγμα. Γιατί έχουμε νικήσει και δεν το ξέρουμε.
