Όπως στην περίπτωση της Greta Thunberg, τη 16χρονη Σουηδέζα που διαμαρτύρεται κάθε Παρασκευή μπροστά στο Κοινοβούλιο με σκοπό ν’ασκήσει πίεση στη κυβέρνηση ώστε να λάβει μέτρα ενάντια στην κλιματική αλλαγή που απειλεί τον πλανήτη, οι κλιματικές απεργίες μεταδίδονται σ’όλο τον κόσμο. Συνομιλήσαμε με την Sara Marder, ένα από τα πιό δραστήρια μέλη των ”FridaysForFuture” στην Ιταλία.

Τι είναι αυτό που σας έσπρωξε να πάτε μόνη μπροστά στο Δημαρχείο του Μιλάνου μ’ένα πλακάτ στο χέρι να γράφει “Ραγδαία Κλιματική Αλλαγή”;

Τα λόγια της Γκρέτα στις 12 Δεκεμβρίου 2018: “Όποιοι κι αν είστε, όπου κι αν βρίσκεστε, σας χρειαζόμαστε για να παρουσιαστείτε μπροστά στο Κοινοβούλιό ή τον δήμο σας και να τους γνωστοποιήσετε ότι απαιτούμε δράσεις για το κλίμα “. Τα λόγια αυτά, ήταν για μένα μία έμπνευση και θα τολμούσα να πω ότι μου άλλαξαν τη ζωή. Μεγάλωσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε μία φάρμα, στην εξοχή, με καθαρό αέρα και χωρίς αρρώστιες. Στο Μιλάνο αργότερα, ως μητέρα, με τα παιδιά συχνά άρρωστα, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μία ανεξέλεγκτη μόλυνση απέναντι στην οποία φαινόταν ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτα. Για πολλά χρόνια αισθανόμουν ανήσυχη και αδύναμη μπροστά στην απουσία αποφασιστικών δράσεων απέναντι στην απειλή για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα που το σύστημα εκπροσωπεί, μέχρι που άκουσα την κλήση της Γκρέτα στην COP24. Ήταν σαν να απευθυνόταν σε μένα προσωπικά, ζητώντας μου ν’ακολουθήσω το παράδειγμά της. Ήταν σαν μία πρόσκληση στην οποία δεν θα μπορούσα ν’αρνηθώ. Έπειτα πήρα την ατζέντα μου και υπογράμμισα όλες τις Παρασκευές μέχρι τα τέλη Μαρτίου 2019, δεσμευομένη ν’αφιερώσω τον ανάλογο χρόνο ώστε η κλιματική αλλαγή να γίνει ένα κεντρικό θέμα.

Μετά την πρώτη Παρασκευή στις 14 Δεκεμβρίου, τα πράγματα άρχισαν ν’αλλάζουν…
Ναι, πράγματι…Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, είμασταν έξι, σταδιακά γίναμε δώδεκα, έπειτα τριάντα και μετά πενήντα. Τα άτομα συναντήθηκαν αρχικά μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα (Facebook, Twitter, Instagram, Whatsapp) κι εν συνεχεία έφταναν στην Πλατεία της Σκάλας με πλακάτ συχνά χειρόγραφα, χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους, ενωμένοι απ’τη θέληση ν’ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γκρέτα. Μία εικονική κοινότητα δημιουργήθηκε, ένα κίνημα από τα χαμηλά που συνεχίζει ν’αναπτύσεται αυθόρμητα, με δημιουργικό και οριζόντιο τρόπο, με αρκετή ενέργεια που εξαπλώνεται, αμέτρητες συναντήσεις στα κοινωνικά μέσα που μας δίνουν τη δυνατότητα ν’ανταλλάξουμε πληροφορίες και ν’αντλήσουμε από τα μαθήματα και τις εμπειρίες των άλλων. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην Ιταλία (με τις κλιματικές απεργίες στη Πίζα, το Τορίνο, τη Ρώμη, Μπρέσια, τη Μπολόνια, τη Γένοβα, το Μπάρι και το Τάραντας), αλλά επίσης σε πολλές άλλες χώρες, όπου οι νέοι είναι ιδιαιτέρως αφυπνισμένοι. Το 70% των εκπομπών αερίου παράγονται στις πόλεις, άρα από αυτές πρέπει να ξεκινήσουμε. Επιπροσθέτως οι εθνικές κυβερνήσεις αγνοούν συχνά το πρόβλημα ή αρνούνται να πράξουν γι’αυτό. Γι’αυτό το λόγο είναι σημαντικό, το πρόγραμμα ”FridaysForFuture” να ακουστεί σε όσες το δυνατό περισσότερες πόλεις δημιουργώντας έτσι συνέπειες ντόμινου που εν τέλει θ’ασκήσει πίεση.

Τι περιμένετε από μία τέτοια κινητοποίηση;
Οι κλιματικές απεργίες λειτουργούν σαν χιονοστιβάδα που χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει και αναπτύσσεται. Έχοντας ένα σταθερό, εβδομαδιαίο ραντεβού είναι μία μεγάλη βοήθεια για τη συμμετοχή. Πλήθος εναλλακτικών μπορούν να βρεθούν, πλήθος διαφορετικών τρόπων για να ειπωθεί το ίδιο μήνυμα και βασικά, νέες ομάδες αναδύονται όπως οι “Επιστήμονες για το αύριο”, οι “Γονείς για το μέλλον”, οι “Εκπαιδευτικοί για το αύριο”, κλπ. Πρόκειται για ένα σύνολο πρωτοβουλιών που προστίθενται στην παγκόσμια απεργία για το κλίμα στις 15 Μαρτίου, ένα γεγονός που βρίσκεται σε φάση προετοιμασίας, στο οποίο έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή πάνω από 40 χώρες.

Τι είναι αυτό που σας εμπνέει να επιμένετε σ’αυτή την κίνηση;
Όπως σας είπα και στην αρχή, αυτή η δραστηριότητα μου επέτρεψε τελικά να αντιδράσω στην αδυναμία, την ανικανότητα και την αναβλητικότητα πάνω στο ζήτημα του περιβάλλοντος. Έτσι, υιοθέτησα τα παρακάτω λόγια του Noam Chomsky που μεταξύ άλλων είπε: “Μπορούμε να είμαστε απαισιόδοξοι, να παραδώσουμε τα όπλα και να περιμένουμε τα χειρότερα να ‘ρθουν, ή να είμαστε αισιόδοξοι, να αρπάξουμε τις ευκαιρίες που υπάρχουν βεβαίως ήδη και ίσως έτσι να βοηθήσουμε στο να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος”. Τέλος, υιοθέτησα και τα παρακάτω λόγια της Greta Thunberg η οποία είπε: “Είναι αλήθεια πώς έχουμε ανάγκη τη δράση. Άπαξ κι αρχίσουμε να κινούμαστε, η ελπίδα βρίσκεται παντού”.

————–
Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza: Ανδρέας Παπαγγελόπουλος.