Ρεπορτάζ: Nazrul Jashim
Φωτογραφίες: Συλλογή από φίλους
Μπαγκλαντές. Από τις 30 Ιουλίου, μαθητές και φοιτητές διαφορετικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων διαμαρτύρονται στους δρόμους, ζητώντας δικαιοσύνη. Στις 29 Ιουλίου, δύο μαθητές σκοτώθηκαν σε τροχαίο ατύχημα στον δρόμο του αεροδρομίου. Το περιστατικό ώθησε την μαθητική κοινότητα να βγει στους δρόμους με μια χάρτα εννέα σημείων ζητώντας να συναντηθούν με τις αρχές.
Οικογένεια θρηνεί λόγω του τροχαίου ατυχήματος
Για λόγους οδικής ασφάλειας και δικαιοσύνης, οι μαθητές ζητούν να υπάρχει μείωση ταχύτητας με σαμαράκια μπροστά σε κάθε σχολείο και πανεπιστήμιο και κάθε ατύχημα να διερευνάται, ενώ οι υπεύθυνοι προσέρχονται στη δικαιοσύνη. Άδειες οδήγησης, άδειες κυκλοφορίας για οχήματα, επιβολή μη αλλαγής λωρίδων, κατοχύρωση λωρίδας έκτακτης ανάγκης για ασθενοφόρα και ανάγκη χρήσης πεζογεφυρών και πεζοδρομίων. Συνοπτικά, η αυστηρή επιβολή των υφιστάμενων κανόνων και κανονισμών κυκλοφορίας είναι μερικές από τις απαιτήσεις των διαδηλωτών. Όμως, φαίνεται ότι ολόκληρο το σύστημα κυκλοφορίας έχει καταστραφεί και δεν έχουν δοθεί λύσεις.
Η σημερινή κατάσταση είναι διαφορετική. Μερικοί άνθρωποι έχουν φοβηθεί από αυτή την επίδειξη μαθητικής δύναμης. Τις τελευταίες μέρες, αναγκάζουν τους μαθητές να σταματήσουν τις διαμαρτυρίες τους, χρησιμοποιώντας μαχαίρια και ακόμη και σφαίρες, παρόλο που οι διαδηλωτές είναι νεαροί μαθητές ηλικίας 14 έως 18 ετών. Το ερώτημα είναι, υπάρχουν λύσεις ή όχι; Είναι η χρήση βίας η μόνη λύση ή μπορούν να εκπληρωθούν οι απαιτήσεις τους;
Επειδή είναι τα παιδιά μας, τα αιτήματά τους είναι και δικά μας αιτήματα. Οποιοσδήποτε μπορεί να βρεθεί σε τέτοιου είδους καταστάσεις ανά πάσα στιγμή. Γιατί σταματούν τους μαθητές και γιατί επιτρέπουμε στους μαθητές μας να πεθαίνουν στους δρόμους; Πού είναι η ανθρωπιά μας; Θρηνούμε γι’ αυτούς τους μαθητές ακριβώς όπως θρηνούμε για τους πρόσφυγες των Rohinga. Τα παιδιά τους και τώρα τα παιδιά μας πεθαίνουν και μόνο παρακολουθούμε, επιτρέποντας αυτές τις καταστάσεις να συμβούν!! Ας θυμηθούμε ότι είναι μικροί bangobondhu (από τον πατέρα-ιδρυτή της Δημοκρατίας του Μπαγκλαντές) και οι μαθητές έχουν μάθει από το παράδειγμά του ότι ποτέ δεν αφήνουν να παραμείνουν οι αδικίες.
«Jodi Tumi voy pao, Tobe Tumi Sesh, Jodi Tumi rukhe darao, Tobe tumi Bangladesh»!! Αυτές οι δηλώσεις βρίσκονται στα πανό των νέων αυτών διαδηλωτών. Στα ελληνικά, «Αν νιώθεις φοβισμένος, τελείωσες. Αν διαμαρτύρεσαι, θα κερδίσεις (θα γίνεις Μπαγκλαντές).
Θέλουμε να γίνουμε bangobondhu, να γίνουμε Μπαγκλαντές.
