Έχοντας υπόψη το σκανδαλώδες γεγονός ότι, παρά τις αμέτρητες εκκλήσεις, οι ελληνικές αρχές παραβιάζουν εδώ και δεκαετίες το ανθρώπινο δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στην στρατιωτική θητεία, το Ευρωπαϊκό Γραφείο για την Αντίρρηση Συνείδησης και η Αντιπολεμική Διεθνής (War Resisters International), στηρίζουν το ανανεωμένο κάλεσμα για μποϊκοτάζ της Επιτροπής Ελέγχου Συνείδησης (της ειδικής επιτροπής που εξετάζει τις αιτήσεις για καθεστώς αντιρρησία συνείδησης), που εκδόθηκε από τον Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης.

Εκφράζουμε επίσης την αλληλεγγύη μας στους Έλληνες αντιρρησίες συνείδησης, που έχουν ήδη συμμετάσχει στο μποϊκοτάζ ή θα το κάνουν στο μέλλον, συμπεριλαμβανομένου του Αλέξανδρου Κόκκαλη που έχει ήδη δημόσια διακηρύξει ότι θα αρνηθεί να εξετασθεί στις 30 Μαΐου 2018. Σε αυτό το πλαίσιο στεκόμαστε ιδιαίτερα αλληλέγγυοι/-ες στον αντιρρησία συνείδησης Χρήστο Κοκκόλη ο οποίος, μαζί με άλλους δύο αντιρρησίες συνείδησης, συμμετείχε στο μποϊκοτάζ τον Δεκέμβριο του 2016 και του οποίου η αίτηση πρόσφατα απορρίφθηκε από τον νέο Αναπληρωτή Υπουργό Εθνικής Άμυνας μετά από γνωμοδότηση της επιτροπής. Καλούμε τις ελληνικές αρχές να του χορηγήσουν άμεσα καθεστώς αντιρρησία συνείδησης και να του επιτρέψουν να υπηρετήσει την εναλλακτική πολιτική υπηρεσία.

Θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι η ελληνική νομοθεσία δεν αποκλείει την αναγνώριση αιτούντων που δεν έχουν εξετασθεί αυτοπροσώπως από την επιτροπή, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των αντιρρησιών συνείδησης στην Ελλάδα (Μάρτυρες του Ιεχωβά), αναγνωρίζονται χωρίς συνέντευξη, και ακόμα κι αν ένας αιτών κληθεί από την επιτροπή και δεν παρουσιαστεί, η νομοθεσία ρητά ορίζει ότι το αίτημά του θα πρέπει να εξετασθεί. Συνεπώς, η συμμετοχή στο μποϊκοτάζ και η άρνηση εξέτασης από την επιτροπή δεν μπορούν να συνιστούν λόγο απόρριψης.

Επαναλαμβάνουμε επίσης το αίτημά μας για κατάργηση της διαδικασίας εξέτασης των αιτήσεων από την ειδική επιτροπή (γνωστή και ως επιτροπή ελέγχου συνείδησης) και αυτόματη υπαγωγή στις διατάξεις περί εναλλακτικής υπηρεσίας όλων όσων το αιτούνται και όλων όσων απορρίφθηκαν μέχρι σήμερα, εφόσον οι υποθέσεις τους εκκρεμούν ακόμα.

Μια τέτοια θέση υποστηρίζεται επίσης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που έχει δηλώσει ότι «κανένα δικαστήριο ή επιτροπή δεν μπορεί να εισχωρήσει στη συνείδηση ενός ατόμου» και έχει υποστηρίξει ότι μια δήλωση για τους λόγους θα πρέπει να αρκεί ώστε κάποιος να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης.[1]

Η ίδια θέση έχει υιοθετηθεί από την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου,[2] την παλαιότερη ελληνική οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μόνιμο μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (FIDH).

Ακόμα και ο Συνήγορος του Πολίτη έχει δηλώσει ότι: «Η προσωπική συνέντευξη ως μέσο διαπίστωσης λόγων συνείδησης είναι αυτή καθ’ εαυτήν αμφιλεγόμενη, στο μέτρο που υπάγει το ενδιάθετο φρόνημα σε έλεγχο ειλικρίνειας.»[3]

Η πρακτική άλλων κρατών να αποδέχονται τους ισχυρισμούς αντίρρησης συνείδησης ως βάσιμους χωρίς εξέταση καλωσορίστηκε τόσο από την Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα[4], όσο και από τον διάδοχό της, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.[5]

Σε κάθε περίπτωση, η τωρινή διαδικασία στην Ελλάδα, με αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων να συμμετέχουν στην γνωμοδοτική επιτροπή και με τον (Αναπληρωτή) Υπουργό Εθνικής Άμυνας να λαμβάνει την τελική απόφαση, παραβιάζει σαφώς το διεθνές δίκαιο και τα διεθνή πρότυπα – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έθεσε το 1967 η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που απαιτούν, μεταξύ άλλων, το σώμα που λαμβάνει την απόφαση να είναι εντελώς διαχωρισμένο από τις στρατιωτικές αρχές και η σύνθεσή του να εγγυάται τη μέγιστη ανεξαρτησία και αμεροληψία.[6] Για αυτό η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ,[7] ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης[8] και ο Ειδικός Εισηγητής για την ελευθερία θρησκείας ή πεποίθησης,[9] έχουν όλοι κάνει συστάσεις προς την Ελλάδα να μεταφέρει την εξέταση των αιτήσεων για καθεστώς αντιρρησία συνείδησης από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας σε ένα ανεξάρτητο πολιτικό τμήμα/υπό τον πλήρη έλεγχο πολιτικών αρχών.

Για περισσότερα από 50 χρόνια η Ελλάδα έχει αποτύχει να εναρμονίσει την νομοθεσία της με τα ελάχιστα διεθνή πρότυπα για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και ιδιαίτερα αναφορικά με τη χορήγηση καθεστώτος αντιρρησία συνείδησης.

Επομένως, στηρίζουμε πλήρως εκείνους τους αντιρρησίες συνείδησης που έχουν αποφασίσει να κλιμακώσουν τον αγώνα για τα δικαιώματά τους.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, να τροποποιήσει άμεσα τη σχετική νομοθεσία και να επιτρέψει σε όλους τους αντιρρησίες συνείδησης που το επιθυμούν, να εκπληρώσουν την εναλλακτική πολιτική υπηρεσία.

 

Ευρωπαϊκό Γραφείο για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO– BEOC)

Αντιπολεμική Διεθνής (WRI)