Καθώς πλησιάζει η «Πορεία για τη Ζωή μας» (March For Our Lives) στην Ουάσιγκτον στις 24 Μαρτίου, το ζήτημα του ελέγχου των όπλων και της ασφάλειας των σχολείων παραμένει στην πρώτη γραμμή της δημόσιας συζήτησης. Ένα μήνα μετά την τραγωδία στο σχολείο της Φλόριντα, που σκοτώθηκαν 17 άτομα, δεν έγιναν και πολλά. Το πολιτικό κατεστημένο (και Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί) είναι από την πλευρά της Αμερικανικής Εθνικής Ένωσης για τα Όπλα (NRA) και κάνει ό,τι μπορεί για να επιβραδύνει τη θέσπιση νομοθεσίας για τον έλεγχο των όπλων.
Ο έλεγχος των όπλων στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αφορά τον περιορισμό της προσωπικής ελευθερίας ή την άρση των συνταγματικών δικαιωμάτων, αλλά το να μην γίνει η κοινωνία μας τελείως απάνθρωπη. Η κουλτούρα της βίας αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς. Η τοπική αστυνομία οπλοφορεί με στρατιωτικού τύπου όπλα και αυτός είναι πλέον ο κανόνας. Η αστεγία στη Νέα Υόρκη βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από τη Μεγάλη Ύφεση. Σχεδόν 1,7 εκατομμύρια άνθρωποι στη Νέα Υόρκη ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας το 2011-2015. Και φυσικά το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών εξακολουθεί να αυξάνεται παρά την υπόσχεση της τεχνολογικής προόδου για όλους.
«Η απόλυτη αδυναμία της βίας είναι ότι είναι μια φθίνουσα σπείρα, δημιουργώντας το ίδιο πράγμα που επιδιώκει να καταστρέψει. Αντί να μειώνει το κακό, το πολλαπλασιάζει. Μέσω της βίας μπορείς να δολοφονήσεις τον ψεύτη, αλλά δεν μπορείς να δολοφονήσεις το ψέμα ούτε να διαπιστώσεις την αλήθεια. Μέσω της βίας, μπορείς να δολοφονήσεις αυτόν που μισεί, αλλά δεν μπορείς να δολοφονήσεις το μίσος. Στην πραγματικότητα, η βία απλώς αυξάνει το μίσος. Και ούτω καθεξής. Η ανταπόδοση της βίας με βία πολλαπλασιάζει τη βία, προσθέτοντας βαθύτερο σκοτάδι σε μια νύχτα που ήδη δεν έχει αστέρια. Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι: Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος: Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό.»
– Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, «Πού πηγαίνουμε από εδώ;» (1967)
Οι ανθρωπιστές υποστηρίζουν και αναγνωρίζουν τη μεγάλη συμβολή των μαθητών τους τελευταίους μήνες υψώνοντας τις φωνές τους εναντίον όλων των μορφών της βίας από όπλα. Μήπως μπαίνουμε σε μια νέα ιστορική στιγμή;
Όπως ο Σίλο είπε το 2004 «αξίζει τον κόπο οι νέοι να ταχθούν με αυτή την Ηθική Δύναμη ως παραλλαγή της Ιστορίας … έτσι ώστε το ρεύμα αυτό να γίνει ασταμάτητο και ο ψίθυρός του να ακουστεί σε όλες τις γλώσσες της Γης. Τότε οι νέες γενιές θα αρχίσουν να διδάσκουν τους μεγάλους με νέα στοργή και νέα κατανόηση». (4 Μαΐου 2004, Πούντα δε Βάκας, Αργεντινή).
Ζητάμε όλοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να στηρίξουν το κίνημα των νέων και να πιέσουν τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων, να διαδώσουν τα ιδανικά της ειρήνης που είναι βασισμένη στη μεθοδολογία της μηβίας, ώστε να προετοιμάσουν το δρόμο για τους νέους καιρούς. Επίσης στις 8 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί ο Μηβίαιος Περίπατος της Νέας Υόρκης (The NYC Walk for Nonviolence), όπου οι συμμετέχοντες θα περπατήσουν στους δρόμους του Μανχάταν και θα περάσουν από διάφορα μηβίαια ορόσημα της πόλης (newhumanist.us), εκφράζοντας δημόσια την πίστη τους στη μηβία ως τη μόνη διέξοδο από αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
