Μια ομάδα συντακτών της Pressenza βρίσκεται στο Σαντιάγκο της Χιλής για να καλύψει τις γενικές εκλογές που διεξήχθησαν την Κυριακή, 19 Νοεμβρίου. Είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε συνέντευξη πριν τις εκλογές από τον Tomás Hirsch του Ανθρωπιστικού Κόμματος, ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνασπισμού του Ευρύ Μετώπου. Εξήγησε πώς είναι δυνατόν και αναγκαίο να συνεργαστούμε με άλλους για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία άξια του ανθρώπινου όντος χωρίς να χάσουμε το ανθρωπιστικό προφίλ.
Pressenza: Tomás, βρισκόμαστε στην τελευταία ημέρα μιας μακράς εκστρατείας. Το Ανθρωπιστικό Κόμμα έχει κατεβάσει πολλούς υποψηφίους και το έκανε σε έναν πολύ ευρύ συνασπισμό που ονομάζεται Ευρύ Μέτωπο (Frente Amplio). Θα θέλαμε να μάθουμε πώς το Χιλιανό Ανθρωπιστικό Κόμμα ήταν πάντα σε θέση να συνεργαστεί με άλλους χωρίς να χάσει το δικό του προφίλ ή τις προτάσεις του. Πώς επιτεύχθηκε κάτι τόσο ασυνήθιστο, όπως η διατήρηση σαφούς προφίλ και προτάσεων, ενώ συνεργάστηκε με άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Tomás Hirsch: Θα έλεγα ότι εδώ στη Χιλή οι ανθρωπιστές έχουν τρεις πεποιθήσεις. Το πρώτο είναι ότι έχουμε μια καλή πρόταση, ότι ο Ανθρωπισμός είναι καλός και ότι θα ήταν καλό ο Ανθρωπισμός να αναπτυχθεί εδώ στη Χιλή, επειδή έχουμε πολλά να συμβάλουμε. Η δεύτερη πεποίθηση, εν συντομία, είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε μόνοι μας, εδώ πρέπει να το κάνουμε μαζί με άλλους. Με άλλους που έχουν επίσης τις ίδιες πεποιθήσεις και ιδανικά, παρόλο που προέρχονται από διαφορετικά ρεύματα: Σοσιαλισμός, Μαρξισμός, Περιβαλλοντισμός, Οικολογία, Φεμινισμός, Δικαιώματα Ιθαγενών και ούτω καθεξής, από πολλά διαφορετικά πεδία όπου υπάρχουν άνθρωποι που είναι απαραίτητοι για να γίνει αυτή η κατασκευή. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει μόνος του. Για εμάς έχει εσωτερικευθεί πολύ αυτό. Και η τρίτη πεποίθηση, η οποία είναι παρόμοια με τη δεύτερη, είναι ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι σε πολλά μέρη.
Με αυτές τις τρεις πεποιθήσεις και από τη στιγμή που γεννηθήκαμε ως πολιτικό κόμμα, επιδιώξαμε πάντα να χτίζουμε πράγματα μαζί με άλλους. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσαμε να βγούμε από τη δικτατορία χωρίς άλλους. Στη συνέχεια συμμετείχαμε στο Concertación [1]. Στη συνέχεια το αφήσαμε όταν είδαμε ότι πήγαινε σε διαφορετική κατεύθυνση. Ήμασταν οι ιδρυτές του Juntos Podemos [2]. Και σήμερα είμαστε στο Ευρύ Μέτωπο, στο οποίο είμαστε ένας από αυτούς που βοήθησαν να διαμορφωθεί.
Πώς να μην χάσουμε το προφίλ; Είναι μια καλή ερώτηση. Είναι σαν να ρωτάς μια σαρανταποδαρούσα πώς να περπατήσεις…
Βίντεο ολόκληρης της συνέντευξης – παραγωγή του Domenico Musella
P.: Σε άλλα μέρη, το Ανθρωπιστικό Κόμμα συνήθως σκέφτεται ότι η συμμετοχή σε συνασπισμό με άλλους θα το έκανε να χάσει το προφίλ του.
Τ.Η.: Δεν νομίζω. Νομίζω ότι υπάρχει φόβος να το δοκιμάσουν, το οποίο είναι διαφορετικό. Υπάρχει φόβος να χαθεί το προφίλ. Έτσι δεν θέλουν να μολύνουν τους εαυτούς τους, δεν θέλουν να σκοντάψουν πάνω σε άλλους, δεν θέλουν να επιτρέψουν στον εαυτό τους να επηρεαστούν από άλλους. Πιστεύουμε ότι αν έχουμε καλές ιδέες, καλή στάση, καλές σχέσεις με τους άλλους, τότε δεν μπορεί να συμβεί τίποτα κακό. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να φοβόμαστε να κάνουμε δεσμούς με άλλους. Αντίθετα, μπορούμε να συνεισφέρουμε πολύ. Έτσι, ναι, ουσιαστικά βρισκόμαστε πάντα σε σχέσεις με άλλους, αλλά οι ιδέες και οι προτάσεις μας είναι πολύ σαφείς. Και δεν προσπαθούμε να τις επιβάλουμε στους άλλους. Αυτό μου φαίνεται σημαντικό στοιχείο. Δημιουργούμε ορισμένες ελάχιστες συμφωνίες: μη βία και έναν συγκεκριμένο σεβασμό προς την κοινωνία στην οποία στοχεύουμε. Αλλά δεν ζητάμε να υπογράψουν κάποιο έγγραφο που να λέει ότι είναι ανθρωπιστές, γιατί δεν είναι. Δεν λέμε, «πρέπει να πείτε ότι οι άνθρωποι είναι η κεντρική αξία». Όχι, δεν χρειάζεται να επαναλάβετε όλες τις αρχές μας. Γιατί αν ήταν έτσι, θα ήταν καλύτερο να ενταχθούν στο Ανθρωπιστικό Κόμμα. Τότε δεν θα υπήρχε ποικιλομορφία. Είναι η σύγκλιση της διαφορετικότητας.
Νομίζω ότι αυτό που έχουμε είναι πολύ καλό, που δεν χρειάζεται να φοβόμαστε καθόλου να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με άλλους. Είναι το ίδιο πράγμα που συμβαίνει και σε άλλα περιβάλλοντα. Έχεις πολλούς φίλους και ο καθένας είναι διαφορετικός. Συνυπάρχουμε, κατασκευάζουμε κάτι καλύτερο, ακριβώς επειδή είμαστε πολλοί. Αν είμαι μόνος, ίσως έχω μια θαυμάσια ιδέα, αλλά δεν μπορώ να την πραγματοποιήσω. Είναι το ίδιο πράγμα που συμβαίνει στη σχέση με τον σύντροφό μας. Είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Θα πρέπει να είναι βασανιστικό να έχουμε έναν ολόιδιο σύντροφο. Είμαστε διαφορετικοί. Επειδή είμαστε διαφορετικοί, αλληλοσυμπληρωνόμαστε και κάνουμε ένα κοινό έργο. Νομίζω ότι οι ανθρωπιστές στη Χιλή γνωρίζουν πώς να εκτιμούν τις διαφορές. Να μην τις βλέπουμε ως πρόβλημα, αλλά να τις βλέπουμε ως ευκαιρία. Και αυτό σημαίνει να σεβόμαστε ο ένας την ταυτότητα του άλλου.
P.: Τι μπορεί να σημαίνει για τον Ανθρωπισμό ότι εκλέγεστε ως βουλευτής;
T.H.: Είναι μια μακροχρόνια φιλοδοξία του Ανθρωπισμού να συμβάλει στη μεταμόρφωση της δομικής κατάστασης των ανθρώπων. Οι άνθρωποι περνάνε πολύ άσχημα. Αυτή η χώρα έχει διαφημιστεί στον κόσμο ως μια ιστορία επιτυχίας, μια αναπτυσσόμενη χώρα, μια χώρα που σήμερα είναι μέλος του ΟΟΣΑ, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι περνάνε άσχημα και αισθάνονται ότι έχουν κακομεταχειριστεί. Νομίζω ότι ο Ανθρωπισμός μπορεί να συνεισφέρει βοηθώντας να αλλάξει αυτό, ίσως δεν μπορούμε να εξανθρωπίσουμε τη Χιλή μέσα σε λίγα χρόνια, αλλά ίσως μπορούμε να συνεισφέρουμε σε μια μικρή αλλαγή κατεύθυνσης, επαρκή ώστε οι άνθρωποι να ξεκινήσουν να βλέπουν ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι αυτό-οργάνωσης, άλλοι τρόποι αλληλεπίδρασης μεταξύ τους.
Νομίζω ότι ο Ανθρωπισμός στο Ευρύ Μέτωπο συνεισφέρει επίσης μια εμπειρία. Υπάρχουν πολλά νέα κινήματα που είναι πολύ ενδιαφέροντα, πολύτιμα, αλλά ο Ανθρωπισμός έχει πολλή συσσωρευμένη εμπειρία συμμετοχής στην κυβέρνηση, για παράδειγμα όταν τελείωσε η δικτατορία, δουλεύοντας σε τοπικό επίπεδο… Νομίζω ότι όλα αυτά, τα οποία ίσως δεν φαίνονται στον Ανθρωπισμό αυτή τη στιγμή, βρίσκονται εκεί. Υπάρχουν ως συσσωρευμένη εμπειρία.
Και ότι μπορούμε να έχουμε κάποιον βουλευτή εδώ σε αυτήν επίσης την περιοχή, όπου είχαμε έναν βουλευτή πριν από 25 χρόνια, πιστεύω επίσης ότι δίνει ένα πολύ ιδιαίτερο νόημα και φορτίο. Η δυνατότητα επιστροφής στο κοινοβούλιο από εδώ είναι πολύ όμορφη. Είναι σαν να λέμε, «Πού είχαμε μείνει; Εντάξει, ας συνεχίσουμε». Επειδή κοιτάξτε, έχουν περάσει 25 χρόνια και πολλά έχουν αλλάξει, αλλά πολλά άλλα πράγματα, πραγματικά αν κοιτάξετε από κοντά, συνεχίζουν να είναι τα ίδια. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις. Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην περιοχή αυτή. Εξώσεις, προβλήματα εκπαίδευσης και στέγασης, συντάξεις, περιβάλλον, έλλειψη χώρων αναψυχής, έγκλημα, εθισμός στα ναρκωτικά … που είναι τα ίδια που είδαμε όταν είμασταν στο Κογκρέσο με την Laura Rodriguez πριν από 25 χρόνια. Οπότε, ναι, νομίζω ότι έχουμε κάτι να συμβάλουμε.
P.: Ο νεοφιλελευθερισμός προωθείται σθεναρά σε όλο τον πλανήτη. Ταυτόχρονα, αναδύονται κινήματα σε διαφορετικά μέρη που μιλάνε για κάτι καινούργιο, που θέλουν να οικοδομήσουν μια διαφορετική κοινωνία. Εάν εκλεγείτε ή όχι ως βουλευτής, πώς φαντάζεστε να εργάζεστε για να συνδέσετε όλα αυτά τα κινήματα και να οικοδομήσετε ένα κίνημα σε πλανητική κλίμακα που να μπορεί να φανταστεί έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο άξιο των ανθρώπων;
Τ.Η.: Ο νεοφιλελευθερισμός εδώ στη Χιλή, που ήταν μια από τις πρώτες χώρες όπου εφαρμόστηκε τόσο καθαρά, τόσο κατηγορηματικά, είναι κάτι περισσότερο από ένα οικονομικό μοντέλο θα έλεγα. Στην πραγματικότητα έχει διαποτιστεί ως τρόπος ζωής, ως ένας τρόπος να φτιαχτεί μια κοινωνία. Μέχρι τώρα έχει κερδίσει έναν ορισμένο πολιτισμικό αγώνα, αν θέλετε. Έχει εγκατασταθεί ως αλήθεια. Και τι είναι αυτή η αλήθεια; Βασικά, είναι η αλήθεια του ατομικισμού. Είναι η αλήθεια ότι όλοι αγωνίζονται για τον εαυτό τους και πρέπει να πετύχουν. Και αυτή η επιτυχία μπορεί να είναι σε βάρος οποιουδήποτε άλλου και δεν έχει σημασία, επιπλέον, φαίνεται ότι είναι κάτι καλό. Είναι καλό γιατί σημαίνει ότι είσαι πιο ικανός από άλλους. Είναι ο κοινωνικός Δαρβινισμός. Ο νεοφιλελευθερισμός τελικά σήμερα μετατράπηκε σε κοινωνικό Δαρβινισμό, στον οποίο ο ισχυρότερος, ή ας γίνουμε σαφέστεροι, ο μεγαλύτερος μαλάκας, αυτός που μπορεί καλύτερα να γαμήσει τους άλλους, είναι αυτός που κερδίζει.
Λοιπόν, μπροστά σε αυτό υπάρχει μια νέα ευαισθησία που αναδύεται. Θα έλεγα ότι πριν από έξι ή επτά χρόνια άρχισε να εμφανίζεται μια νέα ευαισθησία που αναζητά ακριβώς το αντίθετο, την κοινότητα, την ενότητα, τους άλλους, την εκτίμηση της διαφορετικότητας, την οριζοντικότητα, τη μη βία μπροστά στη βία, την ικανότητα να αναγνωρίζεις τις συνεισφορές των άλλων… Νομίζω ότι όλα αυτά αποκτούν αποτελεσματικά δύναμη, που έχει εκφραστεί – το είδαμε από το 2011 στο 15Μ στην Ισπανία, αλλά και στο Κάιρο και στο Τελ Αβίβ, αλλά και εδώ στη Χιλή με τον περιβαλλοντικά και φοιτητικά κινήματα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Νέα Υόρκη … σε πολύ διαφορετικά μέρη. Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο, ότι με κάποιο τρόπο είναι μια νέα γενιά που αρχίζει να ξυπνάει. Και για εκείνους από εμάς που πιστεύουμε ότι ο οδηγός της ιστορίας είναι η πάλη των γενεών, είναι πολύ ελπιδοφόρο να βλέπουμε ότι μια νέα γενιά ξυπνάει, γιατί πραγματικά τα τελευταία είκοσι χρόνια, η κινητήρια δύναμη των γενεών ήταν πολύ ήσυχη. Δεν λέω ότι θα καταλήξουμε να εξαλείψουμε τον νεοφιλελευθερισμό ως πολιτισμική μορφή τους επόμενους μήνες ή τα επόμενα χρόνια, αλλά νομίζω ότι αρχίζει να εμφανίζεται ένα διαφορετικό βλέμμα και μπορείς να το δεις. Πολιτικά κόμματα με νέο ύφος, με μια νέα γλώσσα, κοινωνικές οργανώσεις που συνδέονται μεταξύ τους, νομίζω ότι αυτό αντανακλά τη νέα στιγμή.
Ρ.: Από το Ευρύ Μέτωπο, από το Ανθρωπιστικό Κόμμα, είστε σε επαφή με αυτούς τους οργανισμούς, σκοπεύετε να ενισχύσετε αυτές τις σχέσεις;
T.H.: Είμαστε σε επαφή, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι εύκολο. Υπάρχει έντονη διαμάχη μεταξύ των κοινωνικών κινημάτων και των πολιτικών κομμάτων. Υπάρχει αμοιβαία δυσπιστία που έχει διαποτιστεί, ίσως όχι μαζί μας ως ανθρωπιστές, αλλά είναι εκεί. Τα κοινωνικά κινήματα έχουν έντονη δυσπιστία προς τα πολιτικά κόμματα και σωστά, επειδή έχουν χρησιμοποιηθεί, έχουν χειραγωγηθεί, έχουν επανειλημμένα εξαπατηθεί. Και τα πολιτικά κόμματα συχνά δεν συμπαθούν τα κοινωνικά κινήματα, κυρίως όταν αρχίζουν να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις. Έτσι υπάρχει μια άβυσσος ή ένας τοίχος που τα χωρίζει και πρέπει να δούμε πώς να γκρεμίσουμε αυτό το τείχος, πώς να χτίσουμε μια γέφυρα πάνω από αυτήν την άβυσσο. Είναι μια εργασία σε εκκρεμότητα. Δεν μπορώ να σου πω τώρα, «κοίτα, είναι φανταστικά εδώ»! Στον Juntos Podemos, αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε πριν από δώδεκα χρόνια στο Ανθρωπιστικό Κόμμα ήταν να φτιάξουμε μια κατασκευή με κοινωνικά κινήματα και πολιτικά κόμματα ως ομότιμοι. Δεν μπορέσαμε να το κάνουμε. Αποτύχαμε, αλλά συνεχίζουμε να προσπαθούμε! Δεν μπορέσαμε να το κάνουμε, υπήρξαν πολιτικά κόμματα, συγκεκριμένα το Κομμουνιστικό Κόμμα, με ένα όραμα που ήταν εντελώς διαφορετικό από το δικό μας. Θεώρησαν ότι τα κόμματα έπρεπε να είναι στην εμπροσθοφυλακή της διαδικασίας. Και τα κοινωνικά κινήματα ήταν τρομερά ενοχλημένα από αυτό. Σήμερα η σχέση είναι πιο στενή. Στο Ευρύ Μέτωπο η σχέση είναι περισσότερο ομότιμων, αλλά η δυσπιστία υπάρχει, η απόσταση υπάρχει. Επομένως, βλέπω ότι πρόκειται για μελλοντική πρόκληση. Ένα από τα πράγματα που με κινητοποίησε περισσότερο στην περιοχή είναι να δούμε αν μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα είδος μοντέλου, στο οποίο μπορούμε να συνεργαστούμε μεταξύ διαφορετικών πολιτικών κινημάτων και κοινωνικών οργανώσεων… αλλά αυτή είναι μια πρόκληση για το μέλλον.
Ρ.: Tomás, αν εκλεγείτε έχετε μέχρι τον Μάρτιο να προετοιμαστείτε για να πάρετε τη θέση σας. Τι σχέδια έχετε; Τι εικόνες; Πώς θα προετοιμαστείτε; Ποια θα είναι η κατασκευή αυτού του έργου που θα διαρκέσει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια;
Τ.Η.: Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω σκεφτεί τίποτα μετά την Κυριακή. Έχω επικεντρωθεί 100% στις εκλογές και κάθε μέρα, από τις 7:00 π.μ. έως τις 10:30 το βράδυ, δουλεύουμε για την προεκλογική εκστρατεία. Αλλά είμαι πιο ξεκάθαρος ως προς την γενικότερη απάντηση στην ερώτησή σας. Έχει να κάνει με ένα ομαδικό εγχείρημα. Κάποιος μπορεί να εκλεγεί ως βουλευτής, αλλά είναι μια λειτουργία μέσα σε μια ομάδα. Δεν πιστεύω καθόλου ότι μπορώ να καθίσω και να σχεδιάσω [εγώ] αυτό το έργο. Να μην είμαστε άδικοι! Δεν κατέχω το όραμα αυτού του έργου. Με άλλα λόγια, για να απαντήσουμε πιο θετικά, μετά την Κυριακή, αν τα πράγματα λειτουργήσουν όπως ελπίζουμε, θα πρέπει να καθίσουμε με όλους εκείνους που κινητοποιούνται από όλο αυτό το εγχείρημα και να εργαστούμε πάνω σε ένα Σχέδιο. Για ποιο λόγο θέλουμε το αξίωμα του βουλευτή; Τι θέλουμε να κάνουμε; Πιθανώς σε αυτό το ρόλο θα πρέπει να κάνουμε χιλιάδες πράγματα που δεν μπορούν να προγραμματιστούν, τα οποία αποτελούν μέρος της καθημερινής εργασίας ενός βουλευτή, αλλά υπάρχει μια πρόθεση, υπάρχει ένας σκοπός, υπάρχει μια πρόθεση πίσω από το τι θέλουμε να κάνουμε. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αυτή η πρόθεση, αυτή η κατεύθυνση, αυτός ο σκοπός, μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχει αποτυπωθεί γραπτά, γιατί νομίζω ότι είναι μια δουλειά που πρέπει να κάνουμε μαζί και από τη Δευτέρα. Αλλά η αντίληψη πάνω στο θέμα είναι αυτή: πρέπει να την οικοδομήσουμε μαζί. Τώρα, σε αυτό το κοινό εγχείρημα, εκείνο που ενθαρρύνει εμένα είναι αυτό που είπα πριν: πώς να δοκιμάσουμε σε αυτή την περιοχή, η οποία για μένα αντικατοπτρίζει τη Χιλή, ένα μικροσκοπικό αντίγραφο αυτού που είναι η Χιλή, η οποία είναι μεγάλη, απλώνεται κατά μήκος των Άνδεων, αλλά περισσότερο από αυτό, η ανθρώπινη ποικιλομορφία της χώρας αντικατοπτρίζεται εδώ. Είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες από αυτόχθονες πληθυσμούς περιοχές. Είναι η περιοχή με τον πλουσιότερο πληθυσμό της Χιλής και ίσως της Νότιας Αμερικής σε μια ζώνη. Σε άλλη ζώνη υπάρχουν τομείς που στερούνται πλήρως υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης και στέγασης. Πρόκειται για μια περιοχή στην οποία πολλοί συνταξιούχοι ζουν με πολύ φτωχές συντάξεις, όπου υπάρχει ένας πληθυσμός νέων παγιδευμένος στα ναρκωτικά και την έλλειψη πρόσβασης σε καλές θέσεις εργασίας ή ακόμη και σε οποιαδήποτε εργασία. Πιστεύω λοιπόν ότι αυτό που μπορούμε να κάνουμε στην περιοχή μπορεί να είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία εάν αργότερα μπορούμε να την επαναλάβουμε και αλλού – αν όλα πάνε καλά. Αλλά όλα αυτά θα αποτελέσουν μέρος του Σχεδίου που θα πρέπει να γράψουμε μετά την Κυριακή.
P.: Εάν εκλεγείτε, ποιους μηχανισμούς θα θέσετε σε εφαρμογή προκειμένου να γνωρίσετε τις απόψεις των ανθρώπων και πώς θα δώσετε τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή στον πληθυσμό;
Τ.Η.: Προσβλέπω να μπορέσω να εφαρμόσω εδώ, αυτό ακριβώς που γενικότερα προτείνει το Ανθρωπιστικό Κόμμα: να προχωρήσει από την αντιπροσωπευτική δημοκρατία στην άμεση και συμμετοχική δημοκρατία. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ενσωματώνουμε λαϊκές νομοθετικές πρωτοβουλίες, δηλαδή ότι οι πολίτες μπορούν να παρουσιάσουν σχέδια για νόμους, για τους οποίους θα πρέπει να συναντηθούν, να οργανωθούν, να συζητήσουν και να εξετάσουν τις προτεραιότητές τους. Αυτό είναι το καλό με τα δημοψηφίσματα, τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Ότι υπάρχουν μηχανισμοί για την ανάκληση των εντολών των εκλεγέντων οι οποίοι μένουν κολλημένοι στις θέσεις τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, έτσι ώστε να μπορούν να απομακρυνθούν από το αξίωμα. Ότι πρέπει να λογοδοτούν για τις δραστηριότητες που αναλαμβάνουν οι αρχές, ιδίως όσοι εκλέγονται αλλά και όσοι δεν εκλέγονται αλλά βρίσκονται σε σημαντικές δημόσιες θέσεις. Λοιπόν, νομίζω ότι όλοι αυτοί οι μηχανισμοί εμβαθύνουν τη δημοκρατία, την κάνουν πιο άμεση και επιστρέφουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον λαό. Αν υπάρχει κάτι που με ενθαρρύνει, είναι το πώς να το καταφέρω αυτό ή να δώσω για πρώτη φορά αυτό το ρόλο σε ανθρώπους γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι δεν υπήρξαν ποτέ οι πρωταγωνιστές. Σήμερα ζούμε σε μια πολύ επίσημη δημοκρατία στην οποία υποτίθεται ότι ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά αυτή η ψήφος δεν έχει στη συνέχεια καμιά σημασία επειδή υπάρχουν υποσχέσεις για κάτι αλλά στη συνέχεια γίνεται κάτι άλλο και αντιπροσωπεύονται άλλα συμφέροντα. Επομένως, για μένα ένα θεμελιώδες ζήτημα είναι πώς να προχωρήσουμε προς μια άμεση, πιο συμμετοχική, συμβουλευτική και με διάλογο δημοκρατία και αυτό για εμένα έχει αξία, τόσο όσον αφορά τα νομοσχέδια που πρέπει να προωθήσουμε σε εθνικό επίπεδο όσο και σε τοπικό.
P.: Η Laura Rodríguez, η πρώτη Ανθρωπίστρια βουλευτής που εκλέχτηκε σε αυτή την περιοχή, μίλησε και έγραψε πολλά για τον ιό του ύψους [όταν η εξουσία πηγαίνει στα κεφάλια των εκλεγμένων πολιτικών τότε ξεχνούν εκείνους που τους βοήθησαν να φτάσουν εκεί], πώς εσύ και η ομάδα σου θα εμβολιάσετε τον εαυτό σας ενάντια σε αυτόν τον ιό που θα μπορούσε να σας επηρεάσει εάν εκλεγείτε;
Τ.Η.: Νομίζω ότι ως ανθρωπιστές είμαστε αρκετά καλά εμβολιασμένοι γενικά εναντίον του ιού του ύψους, αλλά ταυτόχρονα πιστεύω ότι δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να ασκούμαστε. Είναι σαν να πηγαίνεις στο γυμναστήριο και ο καλύτερος τρόπος άσκησης είναι, νομίζω, να δουλεύεις σε μια ομάδα, να δουλεύεις πάντα σε μια ομάδα και δεύτερον να μην χάνεις ποτέ την αίσθηση του χιούμορ. Και το χιούμορ λειτουργεί ουσιαστικά γελώντας με τον εαυτό σου, γιατί νομίζω ότι είμαστε το πιο αστείο και πιο σουρεαλιστικό πράγμα που υπάρχει! Έτσι αυτό βοηθά πολύ!
Για εμάς, οι εκλεγμένες θέσεις είναι λειτουργίες και δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε κάποια από τις λειτουργίες μιας ομάδας, ενώ απολαμβάνουμε τον χρόνο μας, ενώ σχεδιάζουμε, ενώ εργαζόμαστε πάνω σε ένα σχέδιο, πιστεύω ότι είμαστε εμβολιασμένοι. Και από την άλλη πλευρά, είναι πάντα καλό να έχουμε το βιβλίο της Laura στο χέρι… σε περίπτωση που ξεχαστούμε.
Είμαστε ευγνώμονες στον Tomás για αυτή τη συνέντευξη που δόθηκε σε αρκετούς συντάκτες της Pressenza στη Χιλή για τις εκλογές.
[1] ΣτΜ. Το Concertación, ο Συνασπισμός Κομμάτων για τη Δημοκρατία, ήταν ένας συνασπισμός κεντρώων και αριστερών πολιτικών κομμάτων στη Χιλή που ιδρύθηκε το 1988. Έλαβε μέρος και κέρδισε το δημοψήφισμα εναντίον του δικτάτορα Πινοτσέτ.
[2] ΣτΜ. Το Juntos Podemos, Μαζί μπορούμε να κάνουμε περισσότερα για τη Χιλή, ήταν ένας πολιτικός συνασπισμός που δημιουργήθηκε το 2003 και αποτελούταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Χιλής, το Ανθρωπιστικό Κόμμα και το Χριστιανικό Αριστερό Κόμμα της Χιλής, καθώς και άλλα μικρότερα αριστερά κόμματα.
