Η τρομοκρατία χτυπά την ειρηνική Βαρκελώνη και μας θυμίζει το γενικευμένο χάος που φέρνει στον κόσμο η υπέρμετρη φιλοδοξία και η τρέλα του φανατισμού.
Βαρκελώνη, 18.8.2017. Χτες ήταν η σειρά της Βαρκελώνης να ζήσει την αδιάκριτη παραφροσύνη μιας τρομοκρατικής επίθεσης. Οι δολοφονίες ανθρώπων μού φαίνονται οικτρές και με θλίβουν πολύ. Θα μπορούσα να γράψω «αθώων ανθρώπων» αλλά δε μ’ αρέσει να κάνω αυτήν τη διάκριση στο συγκεκριμένο θέμα: οποιοσδήποτε φόνος, ανεξάρτητα για ποιο λόγο γίνεται, μου φαίνεται τρομακτικός. Ούτε και μου αρέσουν οι μετέπειτα αντιδράσεις της εκάστοτε εξουσίας που καταδικάζει αυτό το είδος των επιθέσεων για να εξακολουθήσει στη συνέχεια τις πολιτικές της υπέρ της διάκρισης και τις χυδαίες δοσοληψίες της. Ούτε και η στάση των μεγάλων μέσων επικοινωνίας, που γεμίζουν τις πρώτες σελίδες τους με βαρύγδουπες λέξεις ενώ σιωπούν για τη βία που ασκείται καθημερινά ενάντια σε λαούς σε όλο τον κόσμο.
Αυτή η επίθεση είναι η τελευταία από μια αλυσίδα πρόσφατων χτυπημάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη, αν και το σωστό είναι να θυμίζουμε ότι υπάρχουν πολλές ακόμη επιθέσεις που γίνονται στο μη-δυτικό κόσμο, μόνο που αυτές δεν έχουν την ίδια δημοσιογραφική κάλυψη.
Η Βαρκελώνη είναι μια ειρηνική, όμορφη πόλη, γεμάτη φως και χρώμα, πλημμυρισμένη όλο το χρόνο από επισκέπτες. Εννοείται ότι σε καμία πόλη δεν αξίζει να δέχεται επίθεση ούτε στους κατοίκους της να τρομοκρατούνται… αλλά ακριβώς τη Βαρκελώνη, που φιλοδοξεί να γίνει μια πόλη δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς, ανοιχτή στον κόσμο και αλληλέγγυα προς τους πιο αδικημένους και αποδιωγμένους από το σύστημα! Ξέρουμε πλέον ότι το χάος εξαπλώνεται σιγα-σιγά, ξεκινώντας από τις κεντρικές περιοχές όπου μαγειρεύονται οι μεγάλες συμφωνίες και κατασκευάζονται τα εκατομμύρια όπλα που στη συνέχεια μοιράζονται στον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά όταν η βαρβαρότητα χτυπά την πόλη σου πονά περισσότερο από ποτέ. Το να βλέπουμε τα μέρη που συχνάζουμε χτυπημένα από τον τρόμο μάς προκαλεί ένα σοκ που δύσκολα ξεπερνιέται.
Είμαστε εύθραυστοι σωματικά, όπως αποδεικνύεται σε καταστάσεις σαν αυτή, αλλά μπορούμε να είμαστε πολύ δυνατοί μέσα μας. Αυτή η δύναμη είναι που πρέπει να μας βοηθήσει να ανταπεξέλθουμε και να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας προς την επίτευξη ενός Παγκόσμιου Ανθρώπινου Έθνους, ενός κόσμου στον οποίο δε θα υπάρχουν συγκρούσεις ούτε ανταγωνισμός παρά συνεργασία και διάλογος που μας εμπλουτίζει. Αυτή η Δύναμη έρχεται από αλλού και μας συνδέει με άλλους χώρους και άλλους χρόνους.
Καταδικάζουμε τη βία σε κάθε της μορφή, από την πιο κτηνώδη που είδαμε χτες στη Βαρκελώνη μέχρι την πιο ύπουλη και κομψή, αυτή που ασκείται στα γραφεία των μεγάλων τραπεζών και των πολυεθνικών. Αυτή που παίρνει αποφάσεις που φτωχοποιούν εκατομμύρια ανθρώπους για να πάει μετά να παίξει γκολφ. Αυτή που κατασκευάζει όπλα και τα πουλά στο μεγαλύτερο πλειοδότη ώστε μετά να καταδικάσει τη χρήση τους. Θέλουμε να ξεπεράσουμε αυτήν την παράλογη βία που μας κάνει να πολεμάμε ο ένας τον άλλο, ενώ μια μικρή μειοψηφία πλουτίζει εις βάρος μας.
Θέλουμε να ξεπεράσουμε το μίσος, την άγνοια και το ζωώδη εγωισμό. Θέλουμε ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες για κάθε άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται και όπου κι αν πηγαίνει. Θέλουμε έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος να είναι κεντρική αξία, ο στόχος της ελευθερίας των πράξεών μας.
