Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει ένας χειριστής αιτημάτων ασύλου τους ΛΟΑΤΚΙ που έρχονται στην Ελλάδα διωκόμενοι από τις χώρες προέλευσής τους; Είναι η Τουρκία ασφαλής χώρα γι’ αυτούς; Και τελικά, εάν κάποιος γνωρίζει ή όχι τα γκέι μπαρ της χώρας του είναι αποδεικτικό στοιχείο για να πάρει άσυλο;
Τα παραπάνω ζητήματα συζήτησαν χειριστές αιτημάτων ασύλου σε σεμινάριο της Υπηρεσίας Ασύλου με θέμα τους ΛΟΑΤΚΙ (λεσβίες, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους, τρανς, κουήρ και ίντερσεξ) πρόσφυγες. Οι εργαζόμενοι στην Υπηρεσία είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν, να θέσουν ερωτήματα που τους απασχολούν για το χειρισμό τέτοιων υποθέσεων, να περιγράψουν περιστατικά που τους έμειναν χαραγμένα στο μυαλό και να ανταλλάξουν εμπειρίες.
Όπως η συνέντευξη που είχε χειρίστρια της Υπηρεσίας Ασύλου με μια 22χρονη λεσβία αιτούσα άσυλο, που διέφυγε από τη χώρα προέλευσής της όχι λόγω του πολέμου που ισοπέδωνε τα πάντα, αλλά γιατί η οικογένειά της την χτύπησε και την κλείδωσε στο δωμάτιό της όταν ανακάλυψε ότι είχε σχέσεις με μια φίλη της.
Η κοπέλα κατάφερε να φύγει, να έρθει στην Ελλάδα και να ζητήσει άσυλο. Και όταν ήρθε η ώρα της συνέντευξης είπε χαρακτηριστικά: «Άφησα τα πάντα πίσω μου για να ζήσω έτσι όπως θέλω εγώ, να μην με αντιμετωπίζουν για το τι είμαι, αλλά να ζήσω έτσι όπως προτιμώ εγώ».
Κεντρική ομιλήτρια του σεμιναρίου ήταν η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, Μαρίνα Γαλανού, η οποία ξεκίνησε την παρουσίασή της λέγοντας: «Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν αποτελεί επιλογή. Δεν περιορίζεται μόνο στη σεξουαλική ζωή του ατόμου, αλλά αφορά τη συνολική ταυτότητά του. Πρόκειται για την ανάγκη που έχουμε όλοι οι άνθρωποι να αγαπάμε και να δεχόμαστε αγάπη».
Η κ. Γαλανού υπενθύμισε ότι οι ΛΟΑΤΚΙ που καταφεύγουν σε μία χώρα «το κάνουν γιατί υποφέρουν από παραβιάσεις δικαιωμάτων και κυρίως απειλές, διακρίσεις και βία».
