Κανείς δεν πρέπει να εκπλήσσεται από τους πολλούς υποστηρικτές των Εργατικών που λένε ότι είναι απογοητευμένοι με τον βουλευτή Τζέρεμι Κόρμπιν, τον ηγέτη των Εργατικών που οδήγησε το κόμμα του να γίνει το μεγαλύτερο στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου. Ακούμε τις νέες μόδες «post truth» και «fake news» σαν να εφευρέθηκαν σήμερα, αλλά έχουν μια μακρά ιστορία και εδώ έχουμε δύο παραδείγματα. Πρώτον, η μεροληψία των ΜΜΕ εναντίον του Κόρμπιν:
«Μια άλλη ακαδημαϊκή μελέτη βρήκε συστηματική μεροληψία εναντίον του Τζέρεμι Κόρμπιν στα βρετανικά ΜΜΕ… οι επιθέσεις εναντίον του Τζέρεμι Κόρμπιν ξεπέρασαν την κανονική και εντελώς νόμιμη διερεύνηση του παρελθόντος ενός πολιτικού και φαίνεται ότι αποσκοπούν στη σκόπιμη αποσταθεροποίηση και όχι στην σοβαρή αξιολόγηση της ηγεσίας του Κόρμπιν. Όπως υποστηρίζει μια πρόσφατη επιστολή στην Guardian, η οποία υπεγράφη από περισσότερους από 100 ακαδημαϊκούς των μέσων ενημέρωσης: «Δεν περιμένουμε οι δημοσιογράφοι να του το κάνουν εύκολο, αλλά ο Κόρμπιν αντιμετωπίστηκε από την αρχή ως πρόβλημα που πρέπει να λυθεί παρά ως πολιτικός»… Έχουμε τώρα τρία κομμάτια ουσιαστικής εμπειρικής έρευνας που όλα καταλήγουν σε παρόμοια συμπεράσματα σχετικά με την πλήρη υποτίμηση του Τζέρεμι Κόρμπιν μαζί με τη δυσανάλογη προσοχή που δίνεται στους κριτικούς του. Νωρίτερα αυτό το μήνα, οι ερευνητές της London School of Economics εξέτασαν πάνω από 800 άρθρα σχετικά με τον Κόρμπιν σε οκτώ κορυφαίες εφημερίδες. Διαπίστωσαν ότι η πλειονότητα της κάλυψης συνολικά ήταν είτε «κριτική» είτε ανοικτά «ανταγωνιστική» και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο τύπος είχε μετακινηθεί από «φύλακα» σε έναν «επιθετικό» που είχε ως στόχο να απονομιμοποιήσει τον ηγέτη των Εργατικών λόγω της προθυμίας του να αποχωρήσει από το πολιτικό κατεστημένο …Η νέα έρευνα του Birkbeck, του Πανεπιστημίου του Λονδίνου σε συνεργασία με τον Συνασπισμό Μεταρρυθμίσεων των ΜΜΕ, που επικεντρώνεται στην εκπομπή και την ηλεκτρονική κάλυψη της τρέχουσας εκστρατείας της ηγεσίας των Εργατικών είναι ιδιαίτερα σημαντική – και ανησυχητική. Οι τηλεοπτικές ειδήσεις δεν είναι απλώς η πιο ευρέως διαδεδομένη πηγή ειδήσεων, αλλά υποτίθεται ότι είναι αμερόληπτη με τρόπο που κανείς δεν περιμένει από τον Τύπο. Ομοίως, το Διαδίκτυο συχνά λέγεται ότι προσφέρει ένα αντίβαρο στους κυριότερους ιδιοκτήτες εφημερίδων και είναι, τουλάχιστον θεωρητικά, σε θέση να προσφέρει ένα πολύ πιο ποικίλο φάσμα θεμάτων και απόψεων. (openDemocracy)
Οι πολιτικές που περιγράφει ο Κόρμπιν έχουν τεράστια δημόσια υποστήριξη, από την ανάκτηση της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας, στην επανεθνικοποίηση του Σιδηροδρόμου, τη στήριξη της μη ελιτίστικης εκπαίδευσης, τη στέγαση για όλους και την αντιστροφή της επίθεσης στην κοινωνική πρόνοια. Αλλά η δηλητηριώδης εικόνα που παρουσιάζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μερικά μέλη του ίδιου του Εργατικού Κόμματος (π.χ. ο Τόνι Μπλερ, ο άνθρωπος ο οποίος ηγήθηκε μαζί με τον Μπους στον ιρακινό πόλεμο και την αρχή της κατάρρευσης της Μέσης Ανατολής με τα εκατομμύρια των νεκρών και εκτοπισμένων, την κρίση των προσφύγων και την εξάπλωση των εξτρεμιστικών ιδεολογιών) κατάφεραν να φυτέψουν την αμφιβολία στο μυαλό των απλών ανθρώπων. Είναι μια θλιβερή και επικίνδυνη υπόθεση.
Σε συνέντευξη με την Guardian ο Νόαμ Τσόμσκι δήλωσε την υποστήριξή του για τον Κόρμπιν. Ερωτηθείς ποιο κίνητρο πιστεύει ότι είχαν οι εφημερίδες για να αντιταχθούν στον Κόρμπιν, ο Τσόμσκι είπε ότι ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, όπως και ο Μπέρνι Σάντερς στις ΗΠΑ, διαχωρίστηκε από την «ελιτίστικη, φιλελεύθερη συναίνεση» που ισχυρίστηκε ότι ήταν «αρκετά συντηρητική».
Ένα άλλο θύμα του Τύπου βρίσκεται στην επικαιρότητα σήμερα παρόλο που στην πραγματικότητα πέθανε το 1485. Ο σκελετός του βρέθηκε κάτω από ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων και ξαναθάφτηκε το 2015 με μεγάλη μεγαλοπρέπεια και αναχρονιστική απόλαυση. Το κόστος της γιορτής ήταν 3 εκατομμύρια λίρες, αλλά ο Καθεδρικός Ναός έβγαλε πάνω από 20 εκατομμύρια λίρες κέρδος από τους επισκέπτες. Ka-ching!
Σύμφωνα με το BBC ο Ριχάρδος Γ’ του Σαίξπηρ βασίζεται στην ημιτελής ιστορία του Σερ Τόμας Μορ για τον βασιλιά Ριχάρδο Γ’, κάτι που είναι σε μεγάλο βαθμό αναληθές. Παρουσιάζει τον Ριχάρδο ως έναν παραμορφωμένο και ζηλότυπο κακό που είναι έτοιμος να πάρει το θρόνο. Οι Tudor ενθάρρυναν τον βάρδο να το γράψει παρουσιάζοντάς τον ως έναν δεσποτικό δολοφόνο για να δικαιολογήσουν την αρπαγή του θρόνου από αυτόν, τερματίζοντας τον μοναρχικό οίκο του Plantagenet. Έτσι, η «ποιητική άδεια» εργάστηκε σκληρά δημιουργώντας μια ψευδή ιστορία και ένα ψεύτικο παρόν.
Δεν μπορεί να υπάρξει καμία διεκδίκηση της «δημοκρατίας» εάν οι πληθυσμοί τρέφονται με ψευδείς και μεροληπτικές πληροφορίες. Αλλά είναι επίσης δυνατό οι άνθρωποι να ελέγξουν τις πληροφορίες, να βρουν εναλλακτικές πηγές και να ενθαρρύνουν πρωτοβουλίες όπως ο νέος δικτυακός τόπος που θα ξεκινήσει από τον ιδρυτή της Wikipedia Jimmy Wales για να προσπαθήσει να εξουδετερώσει τις ψεύτικες ειδήσεις. Είτε είναι πραγματικά αμερόληπτες είτε όχι, μένει να το δούμε.
Εν τω μεταξύ, πώς προετοιμαζόμαστε να ψηφίσουμε στις γενικές εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου στις 8 Ιουνίου; Ακολουθεί μια «νέα και ριζοσπαστική» πρόταση: Μην ακούτε τα ΜΜΕ, μελετήστε τις πολιτικές.
Επιπλέον, παρατηρήστε ποιες έρχονται σε αντίθεση με τη ζωή σας και ποιες παράγουν μια αίσθηση συνοχής και αλληλεγγύης. Τίποτα δεν είναι πιο ζωτικό από αυτό.
