Του Nicola Davis | The Guardian.
Ερευνητές δηλώνουν ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας από μαθητές Λυκείου μειώθηκαν κατά μέσο όρο 7% μετά την εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας. Η επίδραση υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική μεταξύ των γκέι, λεσβιών και αμφί εφήβων, για τους οποίους η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου συνδέθηκε με τη μείωση των αποπειρών κατά ένα ποσοστό της τάξης του 14%.
Η Julia Raifman, συνεπιμελήτρια της έρευνας του Πανεπιστημίου JohnsHopkins, δήλωσε ότι ελπίζει η έρευνα να βοηθήσει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στο μέγεθος του ζητήματος μεταξύ των σεξουαλικών μειονοτήτων: «Ευελπιστώ ότι όσοι χαράσσουν τις σχετικές πολιτικές αλλά και η κοινή γνώμη θα λάβουν υπόψη τις πιθανές συνέπειες νόμων και πολιτικών που επηρεάζουν τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα, στην υγεία του πληθυσμού», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), η αυτοκτονία αποτελεί τη δεύτερη σε συχνότητα αιτία θανάτου για τα άτομα μεταξύ 15 και 24 ετών, με τα σχετικά ποσοστά να εμφανίζονται πολύ υψηλότερα μεταξύ όσων ανήκουν σε σεξουαλικές μειονότητες, απ’ ότι στους ετεροσεξουαλικούς μαθητές.
«Η εν λόγω μελέτη γεννήθηκε η ανάγκη να προωθηθεί από στοιχεία που υποδεικνύουν ότι υπάρχουν μεγάλες ανισότητες στους τομείς της υγείας που επηρεάζουν τους ΛΟΑΤΚΙ εφήβους», είπε η Raifman. «Με ενδιέφερε το ερώτημα αν υπάρχει πιθανότητα να οδηγούμαστε σε αυτές τις ανισότητες λόγω ευρύτερων δομικών θεμάτων».
Στην προσπάθεια να ερευνήσουν αυτή την πιθανότητα, η Raifman και οι συνεργάτες της εστίασαν την προσοχή τους στην επίδραση των νομοθεσιών σχετικά με τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Η Μασαχουσέτη έγινε το 2004 η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ που νομιμοποίησε αυτούς του γάμους. 36 πολιτείες την ακολούθησαν, ώσπου αυτή η πολιτική έγινε ομοσπονδιακός νόμος τον Ιούνιο του 2015.
Δημοσιευμένη στο περιοδικό Jama Pediatrics από ερευνητές των Πανεπιστημίων Johns Hopkins και Harvard και του Παιδιατρικού Νοσοκομείου της Βοστώνης, η εν λόγω έρευνα μελέτησε εξονυχιστικά τα δεδομένα που συλλέγει το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων στο πλαίσιο του Youth Risk Behavior Surveillance System – μια έρευνα που διεξάγεται κάθε δύο χρόνια.
Η ομάδα ανέλυσε δεδομένα περισσότερων από 760.000 μαθητών, τα οποία συλλέχθηκαν από το 1999 μέχρι το 2015, με τα στοιχεία των Πολιτειών που νομιμοποίησαν τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου να εξετάζονται πριν και μετά την σχετική εφαρμογή του νόμου. Με αυτή την προσέγγιση οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι λαμβάνονται υπόψη ένα πλήθος διαφορών που υπάρχουν από Πολιτεία σε Πολιτεία.
Συνολικά τα δεδομένα κάλυπταν 32 από τις 35 πολιτείες που πέρασαν νομοθεσίες σχετικά με τη νομιμοποίηση του γάμου ατόμων του ίδιου φύλου μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2015. Η αλλαγή των ποσοστών στις απόπειρες αυτοκτονίας συγκρίθηκε με τα ποσοστά των 15 πολιτειών που δεν έχουν περάσει τη σχετική νομοθεσία.
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι τα χρόνια πριν να νομιμοποιηθεί ο γάμος ατόμων του ίδιου φύλου, ότι το αυτο-αναφερόμενο ποσοστό μιας ή περισσότερων αποπειρών αυτοκτονίας ανάμεσα στους μαθητές λυκείου, ήταν κατά μέσο όρο για όλες τις πολιτείες γύρω στο 8,6% ανά έτος, με το δείκτη να αγγίζει το 28,5% για τους μαθητές, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονταν ως γκέι, λεσβίες, αμφί ή «όχι σίγουροι». Ας σημειωθεί ότι oι μαθητές δεν ρωτήθηκαν συγκεκριμένα αν αυτοπροσδιορίζονταν ως τρανς, κουίρ ή ίντερσεξ.
Γενικά οι πολιτείες που νομιμοποίησαν τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου είχαν πτώση στις απόπειρες κατά 0,6 ποσοστιαίες μονάδες, αριθμός που αναλογεί μέση μείωση της τάξης του 7%, σε σχέση με τις άλλες. Η επίδραση βρέθηκε ότι διήρκησε για τουλάχιστον δύο χρόνια αφού είχε περάσει ο νόμος. Στις Πολιτείες όπου δεν θεσπίστηκαν νόμοι δεν διαπιστώθηκε μείωση στις απόπειρες. Η πτωτική τάση φαίνεται ότι υπήρξε αποτέλεσμα των λιγότερων αποπειρών ΛΟΑ εφήβων.
«Όταν εστιάζουμε στους ΛΟΑ εφήβους φαίνεται ότι τα αποτελέσματά μας συγκεντρώνονται σε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού», δήλωσε η Raifman.
Ωστόσο η Raifman προειδοποιεί ότι η ανάλυση είχε τους περιορισμούς της, κυρίως διότι λιγότερες από τις μισές Πολιτείες συγκέντρωναν δεδομένα σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τόσο πριν όσο και μετά την εφαρμογή της νομοθεσίας, και ταυτόχρονα για τις Πολιτείες όπου τηρούνταν αυτά τα δεδομένα είναι πιθανό η εισαγωγή των σχετικών νόμων να επηρέασε το πώς απάντησαν τα άτομα στις ερωτήσεις σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.
Οι συντάκτες της έρευνας σημειώνουν ότι, ενώ περαιτέρω ανάλυση επιβεβαίωσε πώς ήταν γεγονότα σύγχρονα της έγκρισης της σχετικής νομοθεσίας που επηρέασαν τα ποσοστά των αποπειρών αυτοκτονίας μαθητών λυκείου, οι παράγοντες αυτής της επίδρασης παραμένουν ασαφείς.
«Υπάρχει μια σειρά από πιθανότητες», λέει η Raifman, «και περιλαμβάνουν το ότι μπορεί να είναι οι ίδιες οι πολιτικές που μειώνουν το στίγμα των ΛΟΑΤΚΙ εφήβων, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε μείωση στις απόπειρες, αλλά είναι επίσης πιθανό ότι οι πολιτικές σχετικά με τον γάμο ατόμων του ίδιου φύλου οδηγούν σε κοινωνικές αλλαγές μεταξύ των γονέων, των δασκάλων και των συνομήλικων των ΛΟΑΤΚΙ εφήβων. Είναι επίσης πιθανό ότι οι καμπάνιες για τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου αλλάζουν τις εμπειρίες των νέων που ανήκουν σε σεξουαλικές μειονότητες».
Η Danuta Wasserman, καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Ινστιτούτο Karolinska της Σουηδίας είπε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας συμφωνούν με ευρήματα μελετών από την Ευρώπη που δείχνουν ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι συχνότερες μεταξύ εφήβων που έχουν ανησυχίες σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Η Wasserman θεωρεί τα αποτελέσματα αυτής της νέας έρευνας «πολλά υποσχόμενα».
Η Ellen Kahn, διευθύντρια του προγράμματος για τα παιδιά, τους νέους και τις οικογένειες της Καμπάνιας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Children, Youth and Families Program at the Human Rights Campaign), δήλωσε ότι η σύνδεση ανάμεσα στην ψυχική υγεία των νέων ανθρώπων και του κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος είναι λογική. «Όταν τα νέα ΛΟΑΤΚΙ άτομα δεν νιώθουν ασφαλή, προστατευμένα ή άξια εντός των κοινωνιών τους και των κοινοτήτων τους, όταν αισθάνονται ότι δεν μπορούν αν είναι ο εαυτός τους δημοσίως, αυτό οπωσδήποτε προσθέτει ένα βαρύ συναισθηματικό φορτίο στους ώμους τους».
Προσθέτει ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών εφήβων που ανήκουν σε σεξουαλικές μειονότητες, συνιστούν ένα κατεπείγον θέμα για τη δημόσια υγεία. «Τα ΛΟΑΤΚΙ πρόσωπα είναι εξαιρετικά ευάλωτα στην γονική απόρριψη, στο bullying και στην παρενόχληση εντός του σχολείου, όπως και στην έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης», λέει η Kahn. «Αυτό που μπορούμε να μάθουμε από αυτή τη μελέτη και αυτό που ξέρουμε ακούγοντας το απευθείας από την ΛΟΑΤΚΙ νεολαία, είναι ότι η σύγκλιση μιας υποστηρικτικής οικογένειας, ενός ασφαλούς και φιλόξενου σχολικού περιβάλλοντος, νομικής προστασίας και ισότητας απέναντι στο νόμο, οδηγεί στη αναγκαία θεμελίωση ώστε να αναπτυχθεί κανείς ευημερώντας και ανθίζοντας προς την ενήλικη ζωή του».
Μετάφραση για το T-zine.gr
Ειρήνη Συνοδινού.
© T-zine.gr με πληροφορίες από The Guardian
