Την Κυριακή που μας πέρασε υπογράφτηκε τελικά η συνθήκη CETA μεταξύ της Κομισιόν και του Καναδά. Ημέρα χαράς για τους ανθρώπους που στήριξαν την υπογραφή αυτής της συνθήκης εξαρχής, όπως η Επίτροπος Μάαλμστρομ και ο Καναδός Πρωθυπουργός, Τζαστίν Τρυντώ. Ο τελευταίος δήλωνε προχτές με νόημα: “Μάθαμε πολλά για το πώς λειτουργεί η ΕΕ”. Η Ευρυδίκη Μπερσή γράφει μερικές ερωταπαντήσεις για το “από εδώ και πέρα”, για την κάμψη της απόφασης της Βαλονίας και το δρόμο που απομένει μέχρι την τελική ψήφισή της από το Ευρωκοινοβούλιο στο τέλος αυτής της εβδομάδας.
Τι έγινε με τους Βέλγους που αντιδρούσαν;
Οι Βαλόνοι (γαλλόφωνοι Βέλγοι) υποχώρησαν μετά από τεράστιες πιέσεις, αλλά πούλησαν ακριβά την υπογραφή τους. Πέτυχαν να βγάλουν εκτός προσωρινής εφαρμογής το πιο επικίνδυνο κομμάτι της CETA, που είναι οι επιτροπές διαιτησίας (πρώην ISDS, νυν ICS). Να μην λειτουργήσουν οι επιτροπές διαιτησίας ζήτησε και το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο προκειμένου να επιτρέψει στη γερμανική κυβέρνηση να πει ναι στην προσωρινή εφαρμογή της CETA. Επίσης, οι Βαλόνοι υποχρέωσαν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βελγίου να προσφύγει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο με το ερώτημα αν οι επιτροπές διαιτησίας συμβαδίζουν με την ευρωπαϊκή έννομη τάξη. Δεν πρόκειται για ακαδημαϊκό θέμα, αλλά για ζήτημα με δυνητικά δραματικές επιπτώσεις στα δημόσια οικονομικά. Ένα από τα εκατοντάδες παραδείγματα: Η καναδική εταιρεία Trans Canada έχει προσφύγει σε επιτροπή διαιτησίας κατά της αμερικανικής κυβέρνησης ζητώντας 15 δισεκατομμύρια (όχι εκατομμύρια!) δολάρια επειδή η κυβέρνηση των ΗΠΑ άκουσε τις διαμαρτυρίες των πολιτών και ακύρωσε σχεδιαζόμενο αγωγό πετρελαίου.
Τι θα γίνει στο ευρωκοινοβούλιο;
Οι συσχετισμοί στο ευρωκοινοβούλιο είναι μέχρι στιγμής υπέρ της CETA. Από τους Ελληνες ευρωβουλευτές, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δηλώνουν αποφασισμένοι ότι θα την ψηφίσουν, οι ευρωβουλευτές του Σύριζα θα καταψηφίσουν παρότι η ελληνική κυβέρνηση την υπέγραψε, ενώ οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έκαναν την έκπληξη, με τον Μανόλη Κεφαλογιάννη να ανακοινώνει ότι θα καταψηφίσουν, παρά την στάση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος υπέρ της CETA.
Μετά από πέντε χρόνια διαπραγματεύσεων και δύο χρόνια μεταφράσεων/νομικής επεξεργασίας, τι νόημα έχουν οι αντιδράσεις τώρα;
Όταν ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για την CETA, το 2009, κρατήθηκε μυστική ακόμη και η εντολή διαπραγμάτευσης που έδωσαν τα κράτη-μέλη στην Κομισιόν. Το κείμενο της συνθήκης διαμορφώθηκε μακριά από τα κοινοβούλια, μακριά από τον δημόσιο έλεγχο αλλά σε στενή συνεργασία με συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων, ενώ το επιχείρημα προς τους πολίτες εξ αρχής ήταν ότι «μόλις ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, θα έχετε όλο το χρόνο να πείτε τη γνώμη σας». Αν οι στόχοι της εμπορικής πολιτικής καθορίζονταν με πιο δημοκρατικό τρόπο και αν οι κοινωνίες μπορούσαν να επηρεάσουν ουσιαστικά τις διαπραγματεύσεις, κανείς δεν θα ανησυχούσε στο τέλος για την επικύρωση. Εξάλλου, όταν μία περιοχή φθάσει να αντιδράσει, όπως έκαναν οι Βαλόνοι, συνήθως αυτό συνοδεύεται από ευρύτερες αντιστάσεις παντού. Στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία και αλλού, η πλειοψηφία των πολιτών τάσσεται κατά των εμπορικών συμφωνιών – και όσο τα κεντρώα κόμματα υποτιμούν τις αιτίες των αντιδράσεων αυτών και υπερτιμούν τα οφέλη της συμφωνίας, τόσο πιο απροστάτευτα μένουν στις επιθέσεις από τα δεξιά και από τα αριστερά.
Δείτε όλες τις ερωταπαντήσεις της Ευρυδίκης Μπερσή στο κείμενο που δημοσιεύτηκε στο the press project.
