Στις 25 Ιουλίου, στις 7:41 το βράδι, την πλατεία του Πάνθεον στη Ρώμη φώτιζαν οι αναμμένες δάδες των διαδηλωτών που βρέθηκαν εκεί εκπροσωπώντας εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την Ιταλία και τον κόσμο, που θέλουν να χυθεί άπλετο φως στη δολοφονία και τα βασανιστήρια που έζησε ο Giulio Regeni. Συνεπείς στην προκαθορισμένη ώρα, διαδηλωτές και διοργανωτές (Amnesty International Italia, Antigone και ο Ιταλικός Συνασπισμός για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα) απέτισαν φόρο τιμής στη μνήμη του Ιταλού φοιτητή που εθεάθη για τελευταία φορά ζωντανός έξι μήνες πριν στο Κάιρο. Από εκεί και μετά, το σκοτάδι: ως προς τις συνθήκες θανάτου του, τους υπεύθυνους, την αλήθεια.
Για ακόμα μια φορά, οι γονείς του νεκρού φοιτητή, Paola και Claudio Regeni – αρχικά σε τηλεφωνική σύνδεση, και στη συνέχεια με μήνυμα που διαβάστηκε στην πλατεία από τη δικηγόρο της οικογένειας, κα Alessandra Ballerini, ζήτησαν τη συνεργασία όλων προκειμένου να αποκαλυφθεί, επιτέλους, η αλήθεια.
Και πρώτα απ’όλα από την αιγυπτιακή κυβέρνηση, η οποία εξακολουθεί να μην παρέχει ουσιαστική βοήθεια στις έρευνες. Αλλά και από την ιταλική κυβέρνηση, που παραμένει αδρανής για εβδομάδες και παρακωλύει τη μόνη ενεργή, μέχρι στιγμής, πρωτοβουλία να χυθεί φως στην υπόθεση, με την προσωρινή ανάκληση του Ιταλού πρεσβευτή στο Κάιρο και την πάντα προσωρινή μη ανάθεση διαδόχου του.
Επιπλέον, από το πρωθυπουργικό μέγαρο δεν αναμένονται συγκεκριμένες αποφάσεις για τη ώρα: μπροστά στον κίνδυνο να γίνει κάτι που θα μπορούσε να βλάψει τις σχέσεις με το Κάιρο, η κυβέρνηση της Ρώμης συνεχίζει σαν λειτουργεί σαν ακροβάτης σε σχοινί, ζητώντας την αλήθεια σχετικά με τον Giulio Regeni, και επιδιώκοντας παράλληλα να μη διαταραχθούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Μια στρατηγική που δεν είχε αποτέλεσμα εδώ και έξι μήνες και που είναι αβέβαιο αν θα έχει αποτέλεσμα στο μέλλον. Χρειάζεται να γίνουν πολλά περισσότερα, σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο. Απαιτούνται εκείνα τα σταδιακά και προοδευτικά μέτρα που ανακοινώθηκαν πριν από τρεις μήνες από τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Gentiloni, τα οποία μέχρι στιγμής παραμένουν ανεφάρμοστα.
Τη βραδιά εκείνη, οι δημοσιογράφοι που συγκεντρώθηκαν στο Πάνθεον ήταν μάλλον περισσότεροι από τους ίδιους τους διαδηλωτές, μιας και η καταιγίδα που έπληττε τη Ρώμη όλο το απόγευμα μάλλον τους κράτησε μακρυά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η πρωτοβουλία υπήρξε ανεπιτυχής. Είναι εκπληκτικό το πώς μετά από έξι μήνες, το όνομα του Giulio αναφέρεται σχεδόν καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και προφέρεται ή γράφεται με πραγματική συναισθηματική φόρτιση από χιλιάδες χρήστες στο διαδίκτυο. Εκείνο το βράδυ, δεκάδες κάμερες κατέγραψαν τη φωνή της μητέρας του Giulio, που ακουγόταν από τα ηχεία. Υπήρξε μια πολύ τρυφερή και ανθρώπινη στιγμή.
