Οι Κινέζοι έχουν ένα γνωμικό: “Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς» …Ο τυπάκος στο κατάστημα με τα Simpsons κόμικς είπε κάποτε: «δεν υπάρχει φατσούλα που να μπορεί να περιγράψει το πώς νιώθω τώρα!”…Μια ιστορική στιγμή…Συνταρακτικό…Βαρυσήμαντο… UKIP: το πολιτικό κόμμα που στήριξε την ατζέντα της εξόδου από την Ευρώπη στο μεταναστευτικό και έχει σαν σύμβολο την Αγγλική λίρα. Μετά την επιτυχία της εκστρατείας τους για έξοδο η λίρα βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση. Είναι αυτός ο τρόπος για να φροντίσετε τους αγαπημένους σας; Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Η επιτυχία των πολιτικών του φόβου
Συγγνώμη που επαναλαμβάνομαι, αλλά ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της συμπόνιας. Οι άνθρωποι ψήφισαν κατά της μετανάστευσης, κατά των προσφύγων, ενάντια στο μοίρασμα χωρίς να συνειδητοποιούν ότι τα προβλήματα της στέγασης, της Υπηρεσίας Υγείας, των σχολείων και της Πρόνοιας δεν έχουν καμία σχέση με τους πρόσφυγες, αλλά είναι όλα αποτέλεσμα της λιτότητας, του νεοφιλελευθερισμού και της οικονομικής βίας όπως είναι δηλαδή το κλείσιμο νοσοκομείων, η πώληση της περιουσίας των Δήμων χωρίς την ανάπτυξη κάποιας στεγαστικής πολιτικής πλέον, η ιδιωτικοποίηση των πάντων με άλλα λόγια. Η καμπάνια βασίστηκε στον φόβο: «έρχονται να μας πάρουν τις δουλειές μας, τα σπίτια μας, την ελευθερία μας».
Η καμπάνια αυτή οδηγήθηκε από μια προνομιούχα τάξη αλλά οι άνθρωποι της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα οι γηραιότεροι που ζουν στο βόρειο τμήμα της Αγγλίας, όπου η ανεργία και η φτώχεια υφέρπουν για χρόνια, ψήφισαν μαζικά για έξοδο και αποδείχθηκαν οι πιο ευάλωτοι απέναντι σε αυτόν τον λόγο που κυριαρχούνταν από παράνοια και ξενοφοβία.
Η πολιτική του φόβου είναι μια μορφή βίας.

Ο Πρωθυπουργός αυτοκτονεί με το σπαθί του
Ότι δεν πέτυχαν τα Εγγραφα του Παναμά, δηλαδή η ύπαρξη μιας ντροπιαστικής παραίτησης του Κάμερον όταν πιάστηκε να ασχολείται με φορολογικούς παραδείσους ενώ ο ίδιος ασκούσε κριτική σε άλλους, το πέτυχε αυτό το δημοψήφισμα. Κάτι που όντως θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία αξιοπρεπή στάση, ή … ανικανότητα του να ηγηθεί του χάους που ανοίγεται μπροστά μας.
Το βρετανικό κοινοβουλευτικό σύστημα διασφαλίζει ότι παραίτηση του Πρωθυπουργού δεν οδηγεί σε εκλογές όπου ο λαός ψηφίζει δημοκρατικά για ένα νέον. Στην πράξη αποτελεί μια εσωτερική διαδικασία όπου το κόμμα στην κυβέρνηση εκλέγει τον νέο Πρωθυπουργό και σε αυτήν την περίπτωση κάποιον από τους πρωτεργάτες του Brexit, με πιο πιθανόν τον Μπόρις Τζόνσον. Ναι, τον δικό μας Τραμπ!
Η αμιγώς τυπική αντί της εφαρμογής μιας πραγματικής δημοκρατίας είναι μια μορφή βίας.

Η διάλυση του Ηνωμένου Βασιλείου;
Η Σκωτία απαιτεί πλέον την διεξαγωγή ενός νέου δημοψηφίσματος για να αποκτήσει ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο. Έχασε το προηγούμενο, αλλά αυτή τη φορά ψήφισαν μαζικά να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και για αυτό θα πρέπει να αποσχιστούν από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Σκωτία κατέχει το μεγαλύτερο μέρος των πετρελαιοπαραγωγών πηγών του Ηνωμένου Βασιλείου στις παράκτιες πλατφόρμες της Βόρειας Θάλασσας, και εκεί εδράζονται τα πυρηνικά υποβρύχια και το πυραυλικό σύστημα του Trident, γνωστό και ως Βρετανική πυρηνική δύναμη αποτροπής. Η δε μεταφορά του συστήματος, με δεδομένη την απουσία ενός βολικού λιμένα βαθέων νερών κάπου αλλού στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει ήδη περιγραφεί ως εφιάλτης. Προσωπικά θα ήθελα να εξαφανιστεί εντελώς, συγκεκριμένα επειδή το κόστος συντήρησης του συνεχώς αυξάνεται και ανέρχεται σήμερα σε περισσότερα από £ 100 δις, αλλά πιο σημαντικό, επειδή τα πυρηνικά όπλα είναι ανήθικα και άχρηστα. Αλλά η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για αυτό το σχέδιο δράσης και μπορεί να χρησιμοποιήσει ποικίλες τακτικές (φόβου και πίεσης) αν το κρίνει απαραίτητο.
Η Ιρλανδία είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αμφίθυμη. Υπήρξαν κάποιες φωνές στο Βορρά υπέρ της απόσχισης από το Ηνωμένο Βασίλειο, κάποιοι ανέφεραν το ενδεχόμενο της επανένωσης του νησιού και οι αγορές είναι σε εκνευρισμό όπως και στην υπόλοιπη Αγγλία και την Ουαλία.
Αποσχιστικά κινήματα προκύπτουν επειδή οι άνθρωποι αισθάνονται καταπιεσμένοι και οι ανάγκες τους δεν λαμβάνονται υπόψη, και αυτό είναι μια μορφή βίας.

TTIP, CETA, και άλλες εμπορικές συμφωνίες.
Αποτελεί περίπτωση να χαιρόμαστε που μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν θα είναι σε θέση να επιβάλουν εμπορικές συμφωνίες φιλικές προς τις πολυεθνικές επιχειρήσεις που διαπραγματεύονται πίσω από κλειστές πόρτες; Κατά αρχήν, ναι.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Βρετανία χωρίς την Ευρώπη αφήνεται στα χέρια μιας αυτορυθμιζόμενης, φαρισαϊκής αγοράς μακριά από όλους τους προοδευτικούς νόμους για την αγορά εργασίας (και του περιβάλλοντος) που δημιουργήθηκαν από την ΕΕ και θα καταλήξει να διαπραγματεύεται συμφωνίες μόνη της που θα είναι χειρότερες από ό, τι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και χωρίς το όφελος της συνεργασίας με τα πιο δημοφιλή κινήματα στην Ευρώπη που αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τις τρομερές συνέπειες των εν λόγω συμφωνιών.
Η οικονομική εκμετάλλευση και η ανισότητα είναι μορφές βίας.

Βρετανοί στην Ευρώπη και μετανάστευση
Σύμφωνα με μια έρευνα του BBC, υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Βρετανοί που ζουν στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα 1,5 εκατομμύρια συμπεριλαμβανομένων αυτών σε μερική απασχόληση. Η FT λένε “Ο αριθμός των Ευρωπαίων μεταναστών στη Βρετανία ισούται με τον αριθμό των Βρετανών που ζουν σε άλλες χώρες της ΕΕ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.” Η Guardian δίνει διαφορετικά μεγέθη, 2:1 Ευρωπαίοι προς Βρετανούς. Τι θα συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους; Θα πρέπει να μετεγκατασταθούν, ή να πάρουν βίζα;
Το ζήτημα να δέχεται πρόσφυγες η Βρετανία που προέρχονται από την Ευρώπη γίνεται ακόμα πιο οδυνηρό αφού ήταν τόσο κεντρικό θέμα στη καμπάνια του Brexit με τις σχετικές κινδυνολογίες στις αφίσες.
Η ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων αλλά οι περιορισμοί στη μετακίνηση των ανθρώπων είναι μια μορφή βίας.

Η αγορά-θεός και οι απλοί άνθρωποι
Απώλειες άνω των 100 δις £ στο δείκτη FTSE 100 του χρηματιστηρίου. Οι αγορές έζησαν την μεγαλύτερη πτώση στην ιστορία του ΗΒ: μείον οχτώ τοις εκατό με την έναρξη της συνεδρίασης στο Λονδίνο. Οι διεθνείς αγορές επίσης αντέδρασαν άσχημα. Αυτοί είναι οι δείκτες που χρησιμοποιούνται για να αποφασιστεί αν κάτι είναι καλό ή κακό.
Η Απανθρωποποίηση των δεικτών αξιολόγησης είναι μια μορφή βίας.

Πώς αυτή η μετάβαση θα επηρεάσει τις πραγματικές ζωές των πραγματικά απλών ανθρώπων; Το μόνο πράγμα που έχει σημασία στο τέλος της ημέρας;
Οι κρίσεις μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες. Αναμφίβολα αυτό θα χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία από τους νεοφιλελεύθερους για περισσότερη λιτότητα, περισσότερη συγκέντρωση, μεγαλύτερη ανισότητα. Άλλοι θα εμπλακούν επίσης σε μια ακόμη επίθεση στον Κόρμπιν(1), όλο αυτό είναι δικό του λάθος, όπως οτιδήποτε άλλο. Για όσους ήδη ισχυρίζονται ότι ο Κόρμπιν “απέτυχε να υποστηρίξει” από καρδιάς την καμπάνια Remain ας δουν μερικά στατιστικά στοιχεία:
από τους Εργατικούς το 63% ψήφισε υπέρ της παραμονής στην ΕΕ και το 37% την έξοδο από την ΕΕ ενώ,
από τους Συντηρητικούς το το 42% ψήφισε υπέρ της παραμονής στην ΕΕ και το 58% την έξοδο από την ΕΕ.

Άνθρωποι σαν τον Τζέρεμι Κόρμπιν, το δίκτυο DiEM25, τον Μπέρνυ Σάντερς και τόσους άλλους που φέρουν τον ανθρωπισμό στις καρδιές τους συμβάλουν στην αύξηση των εναλλακτικών φωνών μέσα στο παρόν σύστημα. Αυτοί (εμείς) αντιπροσωπεύουν την ελπίδα για ένα ανθρώπινο κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι και όχι τα χρήματα είναι η κεντρική αξία, όπου η συμπόνια και η αλληλεγγύη μπορούν να κτίσουν κοινότητες ευημερίας για όλους, όπου η Συμφιλίωση και όχι ο πόλεμος είναι ο τρόπος για την επίλυση των διαφορών. Αν αφήσουμε την «κρίση» να επικρατήσει της πρόθεσης μας, τον φόβο να καθοδηγεί τις αποφάσεις και τις διακρίσεις να θολώνουν το όραμά μας για «το άλλο» θα χάσουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε την κατεύθυνση της ανθρωπότητας που ορμάει προς ένα γκρεμό.

Σε μια λιγότερο δραματική νότα, ο χρηματοπιστωτικός τομέας χωρίς αμφιβολία θα προσπαθήσει να σταθεροποιήσει την κατάσταση, προσποιούμενος ότι δεν είναι τόσο σοβαρό θέμα και θα απαιτήσει λίγο περισσότερο χρόνο, λίγη περισσότερο διαμονή-στο-σπίτι, υπομονή και λίγη ακόμη θυσία από εμάς για να επαναφέρει την κατάσταση (δηλαδή να συνεχίσει να συσσωρεύει ανήθικα κέρδη από την κερδοσκοπία και τη φοροαποφυγή/ φοροδιαφυγή αποκρύπτοντας στοιχεία του ενεργητικού του).

Στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι άσχετο γιατί ήρθε η ώρα να δικτυωθούμε, να επικοινωνήσουμε, να παρουσιάσουμε τις εναλλακτικές λύσεις με όσο το δυνατόν σαφή τρόπο και να εμπνεύσουμε τους γύρω μας να συμμετάσχουν, να λάβουν ενεργό ρόλο στις συζητήσεις και να μετατρέψουμε τον εαυτό μας και το σύστημα με μη βίαιο τρόπο.

 

(1) Ο Τζέρεμι Κόρμπιν (Jeremy Corbyn) είναι ο ηγέτης των Εργατικών στην Μεγάλη Βρετανία που κατάφερε να εκλεγεί στην ηγεσία του κόμματος νικώντας τους εσωκομματικούς του αντιπάλους με την ψήφο του κόσμου ενάντια στη θέληση των περισσότερων στελεχών και βουλευτών του Εργατικού Κόμματος.