Πριν περίπου μια δεκαετία ο Michael Moore με το ντοκυμαντέρ του “Bowling for Columbine” ανέδειξε το ζήτημα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ με τον πιο ακριβή και τεκμηριωμένο τρόπο. Με τη χρήση κάμερας και με εκτενές ρεπορτάζ, αγγίζοντας παράγοντες όπως η φτώχεια και η ανεργία, την ευκολία που ένα παιδί σήμερα μπορεί να έχει πρόσβαση σε σφαίρες και όπλα και με αφορμή ένα μακελειό στην υποβαθμισμένη περιοχή του Columbine έπιασε τον πυρήνα και απογύμνωσε τις ΗΠΑ συγκρίνοντας μάλιστα με το γειτονικό Καναδά σε θέματα φόβου, ασφάλειας και οπλοκατοχής.
Προχθές, η μαζική δολοφονία αθώων στο Ορλάντο των ΗΠΑ έβγαλε ξανά στην επιφάνεια την παθογένεια της αμερικανικής κοινωνίας και μέρους της δυτικής διακυβέρνησης του πλανήτη. Το τραγικό συμβάν θα αποτελέσει κρίσιμη καμπή για την παγκόσμια ΛΟΑΤ κοινότητα. Μήπως έφτασε όμως μαζί και η ώρα να μπουν μερικές διαχωριστικές γραμμές;
Το ISIS είναι μια παγκόσμια εγκληματική οργάνωση. Το ISIS δεν είναι κράτος ότι και αν το ίδιο διακηρύττει, παρόλο που έχει καταλάβει κάποια εδάφη. Το ISIS δεν έχει καμία σχέση με τον Ισλαμισμό, ούτε καν τον ακραίο Ισλαμικό φονταμενταλισμό, όσο και αν τον επικαλείται και ομνύει σε αυτόν. Το αν η Δύση φέρνει ευθύνη για την γιγάντωση του ISIS – που φέρνει και έχουν αποδειχτεί οι διάφορες μορφές χρηματοδότησης και εξοπλισμού του τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από κράτη της Ευρώπης – είναι μια πολύ σοβαρή συζήτηση αλλά δεν θα πρέπει να είναι η κυρίαρχη σήμερα αφού η υπάρχουσα ευθύνη δεν είναι συλλογική κι αυτό ισχύει και για τη Δύση και για το Ισλάμ.
Οι σύγχρονες μονοθεϊστικές θρησκείες στο σύνολο τους καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία είτε ως ψυχική διαταραχή είτε ως εγκληματική συμπεριφορά ενάντια στις επιβαλλόμενες «αρχές» της κοινωνίας. Όλοι θυμόμαστε τον πρόσφατο, γεμάτο μίσος, λόγο επιφανών ιεραρχών της Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης. Η απομονωμένη και επιλεκτική επομένως αναφορά σε αντίστοιχους ιμάμηδες του Ισλάμ, στην παρούσα συγκυρία, θα πρέπει να μας βάζει σε διπλές σκέψεις για την σκοπιμότητά της.
Από την άλλη πλευρά, στατιστικά στοιχεία του FBI αποδεικνύουν ότι οι ΛΟΑΤ άνθρωποι στις ΗΠΑ είναι η πιο ευάλωτη ομάδα σε επιθέσεις μίσους, πιο πολύ από τους μαύρους και τους Εβραίους. Οι ΛΟΑΤ άνθρωποι είναι ευάλωτοι από ομάδες ακροδεξιών κυρίως (supremacists) και αυτό είναι το πρώτο που η παγκόσμια ΛΟΑΤ κοινότητα οφείλει να αναδείξει ως κυρίαρχο πρόβλημα.
Ερευνητές δε του Πανεπιστημίου Harvard αποδεικνύουν ότι από το 2000 μέχρι σήμερα, περίπου μισό εκατομμύριο πολίτες των ΗΠΑ έχουν χάσει τη ζωή τους είτε από μαζικές επιθέσεις και δολοφονίες σε διάφορους χώρους συνάθροισης (campus παν/μιων, clubs, κλπ) είτε από απλές ανθρωποκτονίες και αυτοκτονίες με τη χρήση όμως όπλου ή όπλων. Ο Πρόεδρος Ομπάμα με επανειλημμένα διαγγέλματα έχει αναδείξει ως μέγιστο πρόβλημα το νόμο περί ελεύθερης οπλοκατοχής. Το ίδιο έκανε και αυτή τη φορά ενώ παράλληλα δίνει συνεχή αγώνα για να κάμψει τις αντιδράσεις των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο.
Ο δολοφόνος του Ορλάντο, για την ακρίβεια ο serial killer του Ορλάντο ήταν Αμερικανός πολίτης, αφγανικής καταγωγής, μουσουλμάνος στο θρήσκευμα και άκρως ομοφοβικός κατά δήλωση του ίδιου του πατέρα του. Επίσης, τις τελευταίες ώρες το FBI διαρρέει στοιχεία για συμμετοχή του στο ISIS. Το θέμα μας βεβαίως εδώ είναι κατά κύριο λόγο το έγκλημα και όχι οι πεποιθήσεις ή οι φοβίες του. Πενήντα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ αρκετοί ακόμα χαροπαλεύουν. Εξαιτίας της ελεύθερης οπλοκατοχής στις ΗΠΑ είναι εφικτά τέτοια εγκλήματα μίσους. Η παγκόσμια ΛΟΑΤ κοινότητα οφείλει να το αναδείξει.
Βιώνουμε τη βαθειά και συλλογική ομοφοβία των σύγχρονων κοινωνιών. H παγκόσμια κατακραυγή σήμερα δεν συγκρίνεται με τις αντίστοιχες περιπτώσεις του Charlie Ebdo, του Μπατακλάν ή του αεροδρομίου των Βρυξελλών. Ούτε hashtags, ούτε rainbow σημαίες στόλισαν, τουλάχιστον με την ίδια ένταση, τα προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα, σε Ευρώπη και Αμερική. Πολύ πιθανό το μακελειό στο Pulse του Ορλάντο να ξεχαστεί. Είναι χρέος της παγκόσμιας ΛΟΑΤ κοινότητας να τονίσει -χωρίς μεν και αλλά- την υποκρισία των Δυτικών κοινωνιών. Σε ό,τι όμως με αφορά, το Ορλάντο είναι για μένα εξίσου κοντά και ισχύει κάθε φράση των όσων έχω, με άλλη αφορμή, γράψει δημοσίως.
Να μην ξεχνάμε ότι μεταξύ πώλησης όπλου και χάμπουργκερ δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Αν είσαι πρώτη χώρα σταθερά στις πωλήσεις στρατιωτικοβιομηχανικού εξοπλισμού εδώ και χρόνια, αν τζιράρεις περί τα 11 δις δολάρια ετησίως εντός των τειχών σου από την πώληση όπλων, όχημά σου για να συνεχίσεις να είσαι πρωταθλητής είναι ο φόβος, η ανασφάλεια, μια διαρκής αόρατη απειλή, ο ρατσισμός, το μίσος, οι τρομοκράτες. Αν ο εχθρός δεν είναι τόσο ορατός, είναι cost – effective να τον κατασκευάσεις, να τον οπλίσεις και να τον «διαχειριστείς» στη συνέχεια. Μερικές παράπλευρες απώλειες, εντός και εκτός των συνόρων, είναι και αυτές cost – effective.
