Πρόσφατα δόθηκε στην κυκλοφορία μια μελέτη δημοσιευμένη από το 2012 στα Αρχεία της Γενικής Ψυχιατρικής. Τίτλος της:
«Τα αποτελέσματα της ύπαρξης ενός «Σκοπού στη Ζωή» ως προς τη Σχέση τους με τις Παθολογικές Αλλαγές της νόσου του Αλτσχάιμερ στη Γνωστική Λειτουργία σε Προχωρημένες Ηλικίες».
«Η μελέτη ορίζει το «Σκοπό στη Ζωή» ως «την τάση να αντλείται νόημα από τις εμπειρίες της ζωής και την ύπαρξη μιας αίσθησης αποβλεπτικότητας και στοχοθεσίας που οδηγεί τη συμπεριφορά». Η μελέτη, στην οποία περιλαμβάνονται κλινικές μετρήσεις και αποτελέσματα από νεκροψίες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «υψηλότερα επίπεδα ενός Σκοπού στη Ζωή κατέδειξαν καλύτερη γνωστική λειτουργία παρά τις επιβαρύνσεις της ασθένειας» [Αλτσχάιμερ]. Επιπροσθέτως, υπήρξαν σημαντικές αποδείξεις πως ο «Σκοπός στη Ζωή» μειώνει τις επιπτώσεις των παθολογικών αλλαγών της ασθένειας στην έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών. Η μελέτη βρίσκεται δημοσιευμένη στον ιστότοπο NCBI.
Μια ακόμη εργασία που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2015 (1) από το Cerebrum και παρουσιάστηκε από τη Βρετανική Ένωση Νευρολογίας αναφέρεται επίσης στην έρευνα του Σκοπού της Ζωής.
Παραθέτει μια φράση του Φρήντριχ Νίτσε: «Εκείνος που έχει ένα Γιατί για το οποίο ζει μπορεί να αντέξει σχεδόν κάθε Πώς». Αναφέρεται, επίσης, διεξοδικά στο έργο του Viktor Frankl: «Πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν συναρπαστικές συστοιχίες ανάμεσα σε ένα Σκοπό Ζωής και θετικές επιπτώσεις στην υγεία σε ένα πλήθος σωματικών συστημάτων». Το 1940 ο Viktor Frankl εισήγαγε την έννοια του «Σκοπού στη Ζωή» στην ψυχιατρική. Το ότι ο Frankl κατάφερε έστω και περιορισμένα να κάνει γνωστή τη θεωρία του είναι, θα λέγαμε, ένα μικρό θαύμα. Δεδομένου ότι ήταν Εβραίος ψυχίατρος που ειδικεύτηκε τόσο στην ψυχιατρική όσο και στη νευρολογία και εργάστηκε επαγγελματικά στην Αυστρία λίγο πριν την κατοχή της από τη ναζιστική Γερμανία. Κατάφερε να επιβιώσει μετά από τρία χρόνια κακουχιών σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μεταξύ των οποίων και το Άουσβιτς. Γράφει για τις εμπειρίες του στο αριστουργηματικό του βιβλίο Η Αναζήτηση του Ανθρώπου για το Νόημα, όπου επίσης συνοψίζει τη «λογοθεραπεία», ένα σύστημα ιδεών που τον βοήθησε να διατηρήσει την ψυχική του υγεία κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος και που αποτελεί το επιστέγασμα της επαγγελματικής του καριέρας. Όπως γράφει ο Frankl, «Κύριο μέλημα του ανθρώπου δεν είναι να αποκτήσει ικανοποίηση ή να αποφύγει τον πόνο αλλά κυρίως να επιδιώξει ένα νόημα στη ζωή του. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο άνθρωπος είναι διατεθειμένος ακόμη και να υποφέρει, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι τα δεινά του έχουν ένα νόημα». Ο Frankl υπογραμμίζει «πως αυτό το νόημα είναι περισσότερο ατομικό παρά γενικό –οι άνθρωποι πρέπει να ορίσουν οι ίδιοι την αποστολή της ζωής του. Σε αντιπαραβολή με άλλες ψυχολογικές θεωρίες που εστιάζουν στην αναδρομή στις επιπτώσεις συμβάντων του παρελθόντος, ή στην εσωστρέφεια μέσω της ενδοσκόπησης, η λογοθεραπεία προσβλέπει στο μέλλον και στη βούληση ενός ατόμου να κάνει κάτι που θα δώσει νόημα σ’ αυτό το μέλλον.»…
… «Μια νέα εργασία της Patricia Boyle και των συνεργατών της στο Κέντρο Rush για το Αλτσχάιμερ υπανίσσεται ότι ο Σκοπός στη Ζωή μπορεί να είναι νευροπροστατευτικός (νοο-συντηρητικός). Μετά από επταετή παρακολούθηση περισσότερων από εννιακοσίων ηλικιωμένων ατόμων με υψηλό κίνδυνο άνοιας η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε πως άτομα με υψηλότερο «Σκοπό στη Ζωή» είχαν 50% μικρότερη πιθανότητα να αναπτύξουν την ασθένεια του Αλτσχάιμερ σε σχέση με άτομα με χαμηλό «Σκοπό στη Ζωή», ποσοστό που δε μεταβλήθηκε παρά το ότι συνυπολογίστηκαν δημογραφικοί παράγοντες, συμπτώματα κατάθλιψης, αδυναμίες της προσωπικότητας, μέγεθος της κοινωνικής δικτύωσης και αριθμός χρόνιων ιατρικών παθήσεων. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι τα άτομα με υψηλότερο Σκοπό Ζωής είχαν 30% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μέτρια γνωστική φθορά, κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ελάσσονα γνωστική έκπτωση που μπορεί (όχι, όμως, σε όλες τις περιπτώσεις) να εξελιχθεί σε Αλτσχάιμερ.
«Η Ομάδα της Boyle ερεύνησε επίσης τη σχέση μεταξύ ενός «Σκοπού στη Ζωή» και της γνωστικής αλλαγής στην πάροδο του χρόνου. Σε άτομα που δεν έπασχαν από την ασθένεια του Αλτσχάιμερ, αποδείχτηκε ότι μια υψηλότερη αίσθηση σκοπού συνδέεται με χαμηλότερους ρυθμούς γνωστικής έκπτωσης οφειλόμενης στην ηλικία».
Η Science Daily έχει με τη σειρά της δημοσιεύσει μια σχετική μελέτη που αναφέρεται στα καρδιοπροστατευτικά αποτελέσματα της ύπαρξης ενός «Σκοπού στη Ζωή».
«Η ύπαρξη μιας υψηλής αίσθησης «Σκοπού στη Ζωή» μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακής νόσου και εγκεφαλικού, σύμφωνα με μια νέα μελέτη των ερευνητικών κέντρων Mount Sinai St. Luke’s και Mount Sinai Roosevelt που παρουσιάστηκε στις 6 Μαρτίου στο Σύλλογο Καρδιακών Νόσων στο πλαίσιο του Επιστημονικού Συνεδρίου για το 2015 στη Βαλτιμόρη».
Οι υλιστικές απανθρωπιστικές αξίες του σημερινού οικονομικού συστήματος προσφέρουν ένα και μοναδικό σκοπό ή νόημα: το Χρήμα. Αλλά περαιτέρω έρευνα αποδεικνύει πως το νόημα δεν είναι μόνο ένα φιλοσοφικό ή πνευματικό ζήτημα, παρά ένα ζήτημα φυσικής και νοητικής υγείας που δεν πρέπει να παραβλέπεται.
(1) New Movement in Neuroscience: A Purpose-Driven Life των: Adam Kaplin, M.D., Ph.D., και Laura Anzaldi
