Τo Pressenza δίνει φωνή στις γυναίκες και στους άνδρες που αλληλέγγυοι οργανώνονται για να βρουν λύσεις στις ανάγκες της καθημερινότητας. Αυτήν την Ελλάδα, θαρραλέα και δραστήρια, θα σας δείξουμε μέσα από το ντοκυμαντέρ «ζω..! Ο άνθρωπος δεν είναι σε κρίση, αναγεννιέται και επαναπροσδιορίζεται».
Το Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015 συναντηθήκαμε με μέλη του κοινωνικού ιατρείου Χαλανδρίου που ξεκίνησε τη δράση του τον περασμένο Μάρτιο. Συνεχίζει να λειτουργεί χάρη σε εκατό περίπου εθελοντές, φαρμακοποιούς, γιατρούς, ψυχολόγους, διοικητικό προσωπικό και κατοίκους της περιοχής.
Η Μίνα, εθελόντρια εδώ και δύο μήνες, δηλώνει περήφανη για την συμμετοχή της σ’ αυτή την αλληλέγγυα δράση που προσφέρει βοήθεια σε όλους όσοι έχουν ανάγκη, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων που φτάνουν στην Ελλάδα.
Η Φανή, εθελόντρια εδώ και τέσσερις μήνες, αισθάνεται «καλύτερος» άνθρωπος. Χάρη στη συνεισφορά της δεν φοβάται το μέλλον, ξέρει ότι αύριο κάποιος θα βρίσκεται εκεί για εκείνην εάν χρειαστεί να ζητήσει βοήθεια.
Η Λίτσα μας εξηγεί ότι πρόκειται για μία πολύμορφη δράση : αλληλεγγύη, αντίσταση, αγώνας, συνύπαρξη. Αυτό που φτιάχνουν είναι ένα «αντιπροσωπευτικό δείγμα» του κόσμου που επιθυμούν για το μέλλον.
Η Νινέτα μας λέει «με τον ίδιο τρόπο που οργανώνουμε το κοινωνικό ιατρείο, θα θέλαμε να οργανώσουμε τις ζωές μας, με αλληλεγγύη, χαρά, εθελοντική συμμετοχή, ενδιαφέρον, αλληλοβοήθεια: είναι ένας τρόπος ζωής! Το μοναδικό όπλο που διαθέτουμε είναι η αλληλεγγύη. Από αυτήν αντλούμε δύναμη, αυτή μας δίνει αξιοπρέπεια και χαρά. Αλληλέγγυοι δίνουμε μάχη και συνεχίζουμε να μαχόμαστε και δεν τα παρατάμε, γιατί αν τα παρατήσουμε θα καταρρεύσουμε.»
Οι αποφάσεις λαμβάνονται σε γενική συνέλευση και όλες οι ψήφοι είναι ισότιμες. Διευκρινίζει : «κανένας δεν είναι ανώτερος από κάποιον άλλον».
Όσο για το μέλλον, δεν φοβούνται. «Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας είναι τρόπος ζωής. Εδώ και τώρα.»
Με πολύ δύναμη και γέλιο, μας λέει «Η αλληλεγγύη πρέπει να είναι σαν επιδημία». Μας ζητά να τη μεταδώσουμε.
Η Λίτσα, θέλοντας να περιγράψει τί αντιπροσωπεύει η δράση τους, κάνει λόγο για χαρά, αναγνώριση, αγάπη. «Αυτό που μας κρατά, είναι το ότι όσο περισσότερο δίνουμε τόσο περισσότερο παίρνουμε, κι αυτό μας κάνει να νιώθουμε άνθρωποι.»
Η Αντωνία, 10 ετών, παρούσα κατά την συνέντευξη στο ιατρείο, μας φώναξε στο τέλος για να μας πει: «Συγκινήθηκα πολύ».
Ο Νικήτας, συνταξιούχος οδοντίατρος έχει αναλάβει τα παιδιά. Γι’ αυτόν «η αλληλεγγύη είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος ζωής. Δίνω χαρά, κι όταν το κάνω αισθάνομαι καλά. Ιδιαίτερα όταν τα παιδιά είναι χαρούμενα χάρη σ’ εμένα.»
Για τον Θύμιο είναι ιδεολογία : «Παίρνω πολύ αγάπη. Όσο δίνεις άλλο τόσο σου επιστρέφεται. Οι άνθρωποι ζουν μέσα σε στενά πλαίσια, εμείς ζούμε σ’ ένα μεγάλο πλαίσιο και η αγάπη που λαμβάνουμε είναι περισσότερη.»
Δείτε επίσης:
ζω…! Διαδραστικό ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα
To Pressenza στα γυρίσματα του διαδραστικού ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα
Kοινωνικό ιατρείο αλληλεγγύης Νέας Σμύρνης
Μετάφραση από τα Γαλλικά: Αθηνά Μαροπούλου και Αναστασία Χαβατζά
