Η Promosaik e.V. παίρνει συνέντευξη από το Δημοσιογράφο Caleb T. Maupin
της Μιλένα Ραμπόλντι, Promosaik e.V.
Ο Caleb Maupin είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής, που ζει στη Νέα Υόρκη, και καλύπτει κατά βάση θέματα σχετικά με την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. και το παγκόσμιο καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό μονοπωλιακό σύστημα. Δημοσιεύουμε αυτό το άρθρο του Caleb επειδή πιστεύουμε πως το να ρίξουμε φως στις στρατηγικές των Η.Π.Α. μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε για ποιο λόγο δεν υπάρχει ειρήνη στον πλανήτη μας. Για την Promosaik e.V. η αντίσταση στη στρατοκρατία των Η.Π.Α. σημαίνει τη στήριξη πολιτικών οικοδόμησης της ειρήνης, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή. Ξεκινώντας από το Οχάιο, ο Caleb σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Κολέγιο Μπάλντουιν-Γούαλας. Πέραν της ενασχόλησής του με τη δημοσιογραφία, την ανάλυση και το σχολιασμό, είναι, επίσης, πολιτικός ακτιβιστής. Έλαβε μέρος στο κίνημα Occupy Wall Street από τα πρώτα του στάδια τον Αύγουστο του 2011. Έχει δουλέψει ενάντια στην αστυνομική βία, τις μαζικές φυλακίσεις, και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Έχει εμφανιστεί στο Russia Today, στο Press TV,το Telesur και το CNN. Το 2014, συμμετείχε στο ταξίδι της Αποστολής Διάσωσης Ιράν Σαχέντ στην προσπάθεια παράδοσης ανθρωπιστικής βοήθειας στην Υεμένη μαζί με τους εθελοντές της Red Crescent Society της Ισλαμικής Δημοκρατίας τους Ιράν. Τον ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο του.
Πώς κατέληξες ν’ ασχοληθείς με τη δημοσιογραφία;
Είμαι πολιτικός ακτιβιστής. Συμμετείχα στις διαδηλώσεις του Occupy Wall Street το 2011 στη Νέα Υόρκη, και πριν απ’ αυτό ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τα θέματα των φυλακών και της αστυνομικής βίας στο Κλήβελαντ. Σπούδασα πολιτικές επιστήμες στο Κολέγιο Μπάλντουιν-Γουάλας. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης των Η.Π.Α. είναι μαιτρ της παραπλάνησης και απολύτως συντονισμένα ως προς τα μηνύματά τους. Οι άνθρωποι στις Η.Π.Α. πολύ συχνά δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Ξεκίνησα να κάνω πολλές συνεντεύξεις για εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης όπως το Russia Today και το Press TV κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του Occupy Wall Street το 2011. Κατάφερα να ταξιδέψω στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν το 2014. Το 2015 συνόδευσα την διά θαλάσσης αποστολή της Red Crescent Society που προσπάθησε να παραδόσει ανθρωπιστική βοήθεια στην Υεμένη αλλά μας σταμάτησαν οι βομβαρδισμοί των Σαουδαράβων. Θεωρώ πως η δημοσιογραφία είναι ένας γεμάτος νόημα και συναρπαστικός τρόπος ζωής.
Μπορείς να μας εξηγήσεις τις μεθόδους αποσταθεροποίησης που χρησιμοποιούν οι Η.Π.Α. στον κόσμο;
Οι Ηνωμένες Πολιτείες πολύ συχνά βρίσκονται να χρηματοδοτούν βίαια αντικαθεστωτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Αυτή η πολιτική έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές και διαφορετικές χώρες αλλά πάντα με τον ίδιο στόχο: να δημιουργηθεί χάος και αποσταθεροποίηση στη χώρα. Είτε πρόκειται για τους Κόντρας στη Λατινική Αμερική, τους Τακφιριστές στη Συρία, τους Μουζαχεντίν -ε- Καλκ στο Ιράν, ή τους Φαλούν Γκονγκ και τους Σχισματικούς Θιβετιανούς στην Κίνα, οι Η.Π.Α. φροντίζουν πάντοτε να κάνουν κυριολεκτικά «το βίο αβίωτο» σε χώρες που τολμάνε να κηρύξουν την οικονομική τους ανεξαρτησία. Ο στόχος είναι να παραμείνει η Wall Street και το Λονδίνο τα κέντρα της παγκόσμιας οικονομίας και να εξασφαλίσουν πως δε θα μπορέσει ν’ αναδυθεί κανένας άλλος οικονομικά ισχυρός πόλος.
Γιατί προτιμάται ο όρος αποσταθεροποίηση και όχι νεο-αποικιοκρατία όταν περιγράφεται η δράση των Η.Π.Α. ανά τον πλανήτη;
Η αποσταθεροποίηση ακούγεται πολύ καλύτερα από την άμεση στρατιωτική επίθεση όσον αφορά στις δημόσιες σχέσεις των Η.Π.Α. Μπορεί να πείσει τον κόσμο μέσα από την παραπλανητική πληροφόρηση των ΜΜΕ πως οι εξτρεμιστές που χρηματοδοτεί και εξοπλίζει είναι ρομαντικοί επαναστάτες. Μπορεί να περιγράψει το καθεστώς που ελπίζει να αποσταθεροποιήσει ως τυρανικό. Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα όσοι ανήκουν στην εργατική τάξη, είναι από φύση αλτρουιστές. Όταν βλέπουν άλλους να υποφέρουν, το ένστικτό τους τους λέει να σπεύσουν να βοηθήσουν. Οι καμπάνιες της αποσταθεροποίησης είναι ένας επιτήδειος τρόπος χειραγώγησης αυτών των βασικών ενστίκτων αλληλεγγύης, ούτως ώστε να αυξηθούν τα κέρδη των τραπεζικών ιδρυμάτων της Δύσης. Σκεφτείτε λίγο αυτό που συνέβη όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία νίκησε την Καρχηδόνα. Δεν έβαλαν αμέσως μετά τους κατοίκους της Καρχηδόνας να δουλέψουν καλλιεργώντας σπόρους. Αντί γι’ αυτό, έτριψαν αλάτι στο έδαφος της πόλης έτσι ώστε να μην μπορεί να μεγαλώσει κανένας σπόρος. Σκοπός ήταν να εξασφαλίσουν πως δε θα εμφανιστεί κανένας άλλος πόλος δύναμης ή αντίστασης. Η φτώχια γεννά αδυναμία. Η αδυναμία εξασφαλίζει την υποδούλωση. Αυτή είναι η στρατηγική των αποικιοκρατών και των καταπιεστών. Ο ιμπεριαλισμός δε φέρνει ανάπτυξη. Η Βρετανική αυτοκρατορία κατέστρεψε την υφαντουργία της Ινδίας. Η Αφρική, η Ασία, η Μέση Ανατολή και η Λατινική Αμερική είχαν όλες τους όμορφους και παλλόμενους πολιτισμούς. Ο ιμπεριαλισμός κρατά τους ανθρώπους σε κατάσταση φτώχιας, εξάρτησης και υποταγής και αποθαρρύνει κάθε προσπάθεια προόδου. Η αποσταθεροποίηση και η δημιουργία χάους και θανάτου είναι οι κύριες μέθοδοι που χρησιμοποιεί.
Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στα ναρκωτικά και την εξαγωγή επαναστάσεων;
Τα ναρκωτικά είναι πάντα πηγή αστάθειας. Η κατάχρηση και ο εθισμός σε ουσίες είναι μια από τις πιο φρικτές αρρώστιες που μαστίζουν το ανθρώπινο είδος. Οι ιμπεριαλιστές και οι αποικιοκράτες χρησιμοποιούν πάντα τα ναρκωτικά εναντίον των εχθρών τους. Ας μην ξεχνάμε τον Πόλεμο του Οπίου όταν η Βρετανία πολεμούσε την Κίνα, επειδή οι Κινέζοι ηγέτες ήθελαν να σταματήσουν την εισαγωγή ναρκωτικών. Οι Κόντρας στη Νικαράγουα, οι συμμαχικές δυνάμεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν ενεπλάκησαν σε μεγάλο βαθμό στο εμπόριο ναρκωτικών. Πριν το Αφγανιστάν γίνει το κέντρο της παραγωγής οπίου στη δεκαετία του ’80, το Χονγκ Κονγκ ήταν η παγκόσμια πρωτεύουσα της ηρωίνης. Κι ενώ η Κίνα είχε μια επανάσταση το 1949, το Χονγκ Κονγκ παρέμεινε κομμάτι της Βρετανικής αυτοκρατορίας και υπήρξε η βάση για τις επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης των ΗΠΑ σε ολόκληρη την Ασία. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, όταν υπήρξαν αντιδράσεις ενάντια στον πόλεμο, το ρατσισμό και τον καπιταλισμό, το FBI συνεργάστηκε με τον Τίμοθι Λίρι και άλλους για να προωθήσει τη χρήση ναρκωτικών στους διαφωνούντες τομείς της κοινωνίας.
Πρόκειται για ένα πολυδοκιμασμένο μοτίβο που ακολουθεί η αυτοκρατορία.
Γιατί το παράδειγμα του Αφγανιστάν είναι τόσο ουσιαστικό για να εξηγηθούν οι δολοπλοκίες των ΗΠΑ;
Το Αφγανιστάν είναι το τέλειο παράδειγμα, επειδή αποδεικνύει πόσο ψεύτικοι και παραπλανητικοί είναι οι ισχυρισμοί της «διάσωσης των λαών» που εξαπολύουν οι Αμερικανοί ηγέτες. Τη δεκαετία του ’80, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν και εξόπλισαν ανατρεπτικά στοιχεία των Τακφιριστών εξτρεμιστών, για να «σώσουν» τάχα τους Αφγανούς από τη Σοβιετική Ένωση.
Το 2001, οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Αφγανιστάν, ισχυριζόμενες ότι το «έσωζαν» από κάποια από τα ίδια αυτά ανατρεπτικά στοιχεία που εκείνες χρηματοδότησαν τη δεκαετία του 80. Άκουσα τόσους και τόσους σχολιαστές να λένε πως η ΗΠΑ «απελευθερώνουν γυναίκες» στο Αφγανιστάν. Αν οι ΗΠΑ ενδιαφέρονταν για τα δικαιώματα των γυναικών, γιατί ανέτρεψαν, λοιπόν, το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα; Οι δυνάμεις που οι ΗΠΑ προσπάθησαν να εκθρονίσουν τη δεκαετία του ’80 ήταν από τις πιο προοδευτικές ολόκληρης της περιοχής ως προς το θέμα των δικαιωμάτων της γυναίκας. Δύο εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στον Αφγανικό πόλεμο. Εκατομμύρια άλλοι αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες. Τα αμερικανικά ΜΜΕ, εκτός των άλλων, παραποίησαν και πολεμικό κινηματογραφικό υλικό. Το αμερικανικό κοινό εξαπατήθηκε σε σημείο να πιστεύει πως ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν κάτι σαν ηρωικός μαχητής της ειρήνης.
Αυτό δείχνει πόσο ανέντιμοι είναι στην πραγματικότητα οι ηγέτες μας.
Πώς μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά σαφή στον κόσμο ώστε να αντισταθεί στις πολιτικές των ΗΠΑ;
Ο λαός της Αμερικής πρέπει να κοιτάξει προσεκτικά το ιστορικό των επεμβάσεων των ΗΠΑ. Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη και τώρα Συρία… έγινε η ζωή καλύτερη για κανέναν από αυτούς τους λαούς; Όλες αυτές οι επεμβάσεις βελτίωσαν την κατάστασή τους; Σταμάτησαν την τρομοκρατία; Σταθεροποίησαν την περιοχή; Είναι προφανές πως όχι. Οι ηγέτες των ΗΠΑ είναι μαιτρ της παραπλάνησης και όποιον παρουσιάζουν ως «επαναστάτη» ή «αγωνιστή της ελευθερίας» οφείλουμε να τον κοιτάμε με τη μέγιστη καχυποψία. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του Occupy Wall Street το 2011, οι φίλοι μου που διαδήλωναν μαζί μου στο Μανχάταν χαρακτηρίστηκαν εγκληματίες και παράφρονες επειδή κατέλαβαν δημόσιο χώρο. Ωστόσο, τα αμερικανικά ΜΜΕ συχνά αποκαλούν«ήρωες» και «επαναστάτες» τους ένοπλους τρομοκράτες στην Ουκρανία, τη Συρία και τη Λιβύη, παρ’ ότι απαγάγουν παιδιά, δολοφονούν κόσμο και αποσταθεροποιούν διά της βίας την κοινωνία. Ο λαός της Αμερικής πρέπει επίσης να καταλάβει πως εκατομμύρια επί εκατομμυρίων δολάρια από τους φόρους τους πηγαίνουν σ’ αυτές τις προσπάθειες. To Εθνικό Ταμείο Στήριξης της Δημοκρατίας (National Endowment for Democracy¹) δεν είναι φτηνό. Τόσα πολλά χρήματα ξοδεύονται για να αποσταθεροποιούνται άλλες χώρες. Τη στιγμή που πρέπει να ξαναχτίσουμε τις υποδομές μας. Χρειαζόμαστε σχολεία και νοσοκομεία και όλων των ειδών τις υπηρεσίες που σήμερα κλείνουν. Φαντάσου όλα αυτά τα ποσά που ξοδεύονται για τον εξοπλισμό των τρομοκρατών να ξοδεύονταν για κάποιο κρατικό πρόγραμμα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας όπως έγινε επί της προεδρίας του Φραγκλίνου Ρούζβελτ. Αυτός θα ήταν ένας πολύ καλύτερος τρόπος χρήσης των δημόσιων πόρων σε σχέση με τη χρηματοδότηση τρομοκρατών. Νομίζω ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί θα συμφωνούσαν σ’ αυτό.
¹ Η NED είναι ένας ιδιωτικός, μη κερδοσκοπικός οργανισμός των ΗΠΑ που δημιουργήθηκε το 1983 με στόχο την ενίσχυση των δημοκρατικών οργανώσεων παγκοσμίως. Χρηματοδοτείται κατά βάση από μια ετήσια εισφορά του αμερικανικού Κογκρέσου υπό μορφή δωρεάς.
