Ολοκληρώνοντας αυτή τη σύντομη ανασκόπηση των τελευταίων πέντε ετών του Ελληνικού ζητήματος, θεωρώ σημαντικό να μιλήσω για το πώς έζησα εγώ τα τελευταία γεγονότα αποφεύγοντας όμως να αναφερθώ στην ήδη προκηρυχθείσα προεκλογική περίοδο, για την οποία θα γράψουν άλλοι αγαπητοί και αγαπητές συνεργάτες και συνεργάτιδες.
Το δημοψήφισμα αν και διεξάγεται εν μέσω αντίξοων συνθηκών και ψυχολογικής πίεσης των πολιτών αναδεικνύει με 61,38% νικητή το ΟΧΙ και φυσικά τον Αλέξη Τσίπρα. Ο κόσμος συγκεντρώνεται για ακόμη μια φορά στα Προπύλαια αλλά αυτή τη βραδιά ο Πρωθυπουργός επιλέγει να μιλήσει μέσω τηλεόρασης και επαναδιαβεβαιώνει για την ισχυρή του θέληση να κρατήσει τη χώρα εντός της ευρωζώνης με οποιοδήποτε κόστος. Η πρώτη εκείνη παγωμάρα μεγάλης μερίδας κόσμου μεγεθύνεται τις επόμενες ώρες από την οριστική πλέον παραίτηση του υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη.
Η χώρα υπογράφει συνθήκη στρατιωτικής συμμαχίας με το Ισραήλ αλλάζοντας τον επί δεκαετίες προσανατολισμό της εξωτερικής της πολιτικής ενώ το προσφυγικό πρόβλημα διογκώνεται με εισερχόμενες ροές πέρα κάθε διοικητικής δυνατότητας της χώρας. Η ομάδα διαπραγμάτευσης αλλάζει ενώ υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους ένας κρίσιμος αριθμός στελεχών της κυβέρνησης κατηγορώντας ουσιαστικά τον πρωθυπουργό για αλλαγή πορείας και για μνημονιακή στροφή. Ο νέος υπουργός οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι συμπαθής μεν αλλά δεν είναι star, παρόλα αυτά ο κόσμος συνεχίζει να περιμένει για κάτι καλό αν και το κοινό αίσθημα είναι φανερά μουδιασμένο.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι παραδόπιστες περσόνες του μνημονιακού μπλογκ επανακάμπτουν απαλλαγμένες από το άγχος της άμεσης αποχώρησης της χώρας από την ευρωζώνη και επικεντρώνουν τα πυρά τους στη ΠτΒ ζητώντας την άμεση απομάκρυνσή της και απειλώντας τον κ. Βαρουφάκη με ειδικό δικαστήριο για εσχάτη προδοσία (επειδή γνωστοποίησε ο ίδιος ότι ετοίμαζε την άμυνα της χώρας με το σχεδιασμό παράλληλου εθνικού νομίσματος). Από την άλλη μεριά, το αντιμνημονιακό μπλογκ βιώνει την κατάσταση σαν την απόλυτη προδοσία του «μεγάλου έρωτά» του.
Στον πραγματικό κόσμο όμως:
1) Ο λαός, παρόλη την έντονη και εμφανή απογοήτευσή του δείχνει ανοχή στον Αλέξη Τσίπρα κάτι που η αντιπολίτευση αντιλαμβάνεται και δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν επιθυμεί εκλογές έτσι ώστε,
2) η κυβέρνηση να επιτύχει μεν πεντακομματική συναίνεση κατά την ψήφιση του νέου 3ου μνημονίου, εν μέσω αντεγκλίσεων και σκληρών ύβρεων, αλλά να χάσει μεγάλο μέρος των δυνάμεων της κατά τη ψήφισή του στη Βουλή.
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, ο κ. Ζαν Κλωντ Γιούγκερ, αναγγέλλει πανηγυρικά την παραμονή της Ελλάδας εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ευρωζώνης κάτι που επισφραγίζει την γενική αίσθηση ότι το θέμα δεν ήταν ποτέ η Ελλάδα (παρόλα τα μεγάλα εσωτερικά της προβλήματα και το υπέρογκο χρέος της) αλλά η αντιμετώπιση της συστημικής κρίσης εντός της ευρωζώνης, η ενοποίηση της Ευρώπης και υπό ποια μορφή. Οι Γιόσκα Φίσερ και Ρομάνο Πρόντι, ανάμεσα σε άλλους, γράφουν πύρινα άρθρα κατά της Γερμανίας και θέτουν ευθέως το ζήτημα της άμεσης ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης υπό τις αρχές των ιδρυτών της ενώ προειδοποιούν για το μεταίχμιο στο οποίο βρίσκεται πλέον η Ήπειρος.
Η νέα αριστερή κυβέρνηση της χώρας που -πιο αποτελεσματικά από τον οποιονδήποτε στο παρελθόν- έχει διεθνοποιήσει το ελληνικό ζήτημα και έχει καταδείξει τη συστημική πολιτική και οικονομική κρίση εντός της ευρωζώνης, καλείται να συνδράμει σε αυτήν την ενοποίηση και να αποδείξει ότι με τη στήριξη του λαού είναι αυτή που μπορεί απαλλαγμένη από ιδεοληψίες, πελατειακές σχέσεις και διαφθορά να εξυπηρετήσει καλύτερα το στόχο μια ενωμένης Ευρώπης των δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης, της ισονομίας και της ισοπολιτείας ή απλά ήταν μία ακόμα παρένθεση, αριστερή αυτή τη φορά, στο συνεχιζόμενο ελληνικό ζήτημα που τώρα πια όμως έχει ανοιχτή τη συζήτηση για υπαναχώρηση σε εθνικό νόμισμα.
Υπό αυτές τις συνθήκες και αναμονή νέου τιτάνιου δανείου αλλά και των εφαρμοστικών νόμων που θα εξειδικεύουν σκληρά μέτρα και προαπαιτούμενα η αριστερή πλατφόρμα του κυβερνώντος κόμματος προχωράει στο σχηματισμό νέου πολιτικού χώρου, η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, καταθέτει την διαφωνία της και «μαρτυρεί» την προαποφασισμένη από καιρό, από το κόμμα της, απομάκρυνση της από το προεδρείο του Κοινοβουλίου ενώ ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας υποβάλλει την παραίτηση της κυβέρνησής του. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας προχωράει σε διερεύνηση για τη δυνατότητα κυβέρνησης συνεργασίας. Η προσπάθεια αυτή δεν επιτυγχάνεται και την Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015 ορκίζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση ενώ προκηρύσσονται εκ νέου Εθνικές εκλογές, οι δεύτερες μέσα στο 2015. Η αστάθεια, και όχι μόνο η οικονομική, επανέκαμψε δριμύτατη στη χώρα.
Η ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι σε κρίση και είναι αυτό και όχι (μόνο) η κρίση χρέους το μεγαλύτερό μας πρόβλημα ή, αν θέλει κανείς να το δει θετικά, η μεγαλύτερή μας πρόκληση.
