Δημοσιεύουμε τη δήλωση του Συμβουλίου της Προοδευτικής Διεθνούς, που κυκλοφόρησε στο τέλος της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, στις 30 Ιουνίου 2022:
Μεταξύ 28 και 30 Ιουνίου, τα κράτη μέλη του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) συναντήθηκαν στην Ισπανία στο πλαίσιο του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία. Αντί όμως να επιδιωχθεί η εξασφάλιση της συλλογικής επιβίωσης, το ΝΑΤΟ παρουσίασε ένα επικίνδυνο όραμα για έναν πολωμένο κόσμο που επιβεβαιώνει εκ νέου το ρόλο του ως παγκόσμιου αστυνόμου.
Με την πάροδο ετών και δεκαετιών, η εντολή του ΝΑΤΟ επεκτάθηκε για να εξυπηρετήσει τις επεκτατικές φιλοδοξίες των ιδρυτών του. Το ΝΑΤΟ σχηματίστηκε το 1949 με αποστολή “την αποτροπή του σοβιετικού επεκτατισμού, απαγορεύοντας την αναβίωση του εθνικιστικού μιλιταρισμού στην Ευρώπη μέσω μιας ισχυρής βορειοαμερικανικής παρουσίας στην ήπειρο”. Όταν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε το 1991, το ΝΑΤΟ δεν διαλύθηκε, αλλά η στρατηγική των ΗΠΑ αποφάσισε να αποτρέψει “την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού”.
Η εισβολή του 2001 στο Αφγανιστάν, μια στρατιωτική επιχείρηση “εκτός περιοχής” που διήρκεσε 20 χρόνια, σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους και ανάγκασε εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Ο πόλεμος αυτός άφησε στο πέρασμά του μια κληρονομιά βαθιάς φτώχειας, πείνας, εκτοπισμού και αστάθειας. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το Αφγανιστάν αντιμετωπίζει σήμερα “καθολική φτώχεια” εν μέσω πλήρους κατάρρευσης των αναπτυξιακών και ανθρωπιστικών ικανοτήτων του.
Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ στη Λιβύη είδε τα υπαίθρια σκλαβοπάζαρα να επανεμφανίζονται σε ένα έθνος που κάποτε καυχιόταν για τον υψηλότερο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης στην Αφρική. Αυτή η καταστροφή έριξε λάδι στη φωτιά της μαχητικότητας και των συγκρούσεων στα γειτονικά κράτη του Μάλι, της Αλγερίας και του Νίγηρα. Αυτός ο πολλαπλασιασμός της βίας είδε το ΝΑΤΟ να κινείται πιο μακριά μέσω σχηματισμών όπως η Αφρικανική Δύναμη Ετοιμότητας.
Σήμερα, το ΝΑΤΟ εξοπλίζει και εκπαιδεύει δυνάμεις στο Μαρόκο, διατηρώντας όχι μόνο τη βίαιη κατοχή της Δυτικής Σαχάρας, αλλά και διασφαλίζοντας το ρόλο του ως άξονα της ασφάλειας των ευρωπαϊκών συνόρων. Στις 25 Ιουνίου 2022, οι μαροκινές δυνάμεις ασφαλείας σφαγίασαν δεκάδες πρόσφυγες καθώς προσπαθούσαν να εισέλθουν στον ισπανικό θύλακα της Μελίγια. Υπό την εποπτεία του ΝΑΤΟ, τα εξωτερικευμένα σύνορα της Ευρώπης έχουν μετατραπεί σε όπλα εναντίον όσων αναζητούν καταφύγιο.
Η επέκταση του ΝΑΤΟ παρείχε επίσης μια ασπίδα ατιμωρησίας στην Τουρκία, κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ. Με γενναιόδωρη πολιτική και υλική υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επανειλημμένα παραβιάσει το διεθνές δίκαιο στην επίθεσή της κατά του κουρδικού λαού. Τώρα, η Τουρκία εξαπολύει νέες στρατιωτικές επιθέσεις στα σύνορά της – υπό τη σιωπή ή τη σιωπηρή έγκριση των εταίρων της στο ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ συγκεντρώθηκε αυτή την εβδομάδα υπό την αιγίδα της απάντησης στη βίαιη κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία από τη Ρωσία. Αλλά οι φιλοδοξίες του φτάνουν πιο μακριά από την περιφερειακή άμυνα. Στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης, ονόμασε την Κίνα ως μακροπρόθεσμη απειλή, υποσχόμενο να εμβαθύνει τη συνεργασία με χώρες όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Νέα Ζηλανδία και η Δημοκρατία της Κορέας, η τελευταία από τις οποίες εμφανίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ για πρώτη φορά στην ιστορία – μια σαφής στροφή της στρατιωτικής συμμαχίας από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό. Το όραμα του “Παγκόσμιου ΝΑΤΟ”, που διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 2006, μετατρέπεται γρήγορα σε ζοφερή πραγματικότητα για δισεκατομμύρια ανθρώπους για τους οποίους το κόστος του πολέμου είναι σκαλισμένο με τις επιταγές της επιβίωσης.
Οι πολιτικές του ΝΑΤΟ δεν καταστρέφουν μόνο όσους ακρωτηριάζουν ή σκοτώνουν. Φουντώνουν επίσης τις κρίσεις του κλίματος, της υγείας και της πείνας. Για πρώτη φορά στην ιστορία, ο κόσμος ξόδεψε πάνω από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια για όπλα το 2021, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να αντιπροσωπεύουν το 40% του συνόλου. Μόνο στην Ευρώπη, το ΝΑΤΟ έχει πλέον δεσμευτεί να αυξήσει σχεδόν οκταπλάσια τη δύναμη ταχείας αντίδρασης – σε 300.000 στρατιώτες.
Εν τω μεταξύ, ο κόσμος ακροβατεί στα πρόθυρα της πείνας – και ακόμη και οι πολίτες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ αντιμετωπίζουν έναν χειμώνα πείνας, καθώς η στρατιωτική και οικονομική κλιμάκωση επιβάλλουν το τίμημά τους. Τα πολεμικά όπλα δεν μπορούν να γεμίσουν άδεια στομάχια. Δεν μπορούν να θερμάνουν τα σπίτια. Δεν μπορούν να επιδιορθώσουν έναν πλανήτη που πεθαίνει. Και δεν μπορούν να τερματίσουν τις πανδημίες.
Οι χώρες σε όλο τον πλανήτη αναγνωρίζουν τον κίνδυνο ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Κανείς δεν τολμά να οραματιστεί τις επιπτώσεις μιας άμεσης σύγκρουσης του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία και την Κίνα. Αλλά ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος απειλεί επίσης να μετατρέψει τρίτα έθνη σε τόπους έμμεσης σύγκρουσης με αντιπροσώπους, δημιουργώντας νέες “ζώνες θυσίας” στο όνομα της ασφάλειας για εκείνους που είναι οι τελευταίοι που θα υποστούν το κύριο βάρος του πολέμου.
Η διαρκής ειρήνη μπορεί να κερδηθεί μόνο με ένα κοινό πλαίσιο ασφάλειας που δεν επιτρέπει την κυριαρχία μιας χώρας από μια άλλη, ή ενός μπλοκ επί οποιουδήποτε άλλου – αλλά αντίθετα επιτυγχάνει την αποστρατιωτικοποίηση του πλανήτη, την καταπολέμηση της φτώχειας του και τη συγκέντρωση κοινών πόρων για τη διασφάλιση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης. Στεκόμενο απέναντι σε αυτές τις υπαρξιακές προτεραιότητες, το ΝΑΤΟ αποκάλυψε την προτίμηση στην κυριαρχία έναντι της επιτακτικής ανάγκης της επιβίωσής μας.
Μετάφραση από αγγλικά: Pressenza Athens.
