Ο Εμανουέλ Μακρόν επανεξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας για πέντε χρόνια με 58,54% των ψήφων έναντι 41,46% της Μαρίν Λεπέν (ακροδεξιά). Ένας Πρόεδρος χωρίς πραγματική νίκη, παρά τους φαινομενικούς πανηγυρισμούς που είδαμε στις οθόνες μας το βράδυ της Κυριακής, 25ης Απριλίου. Ένας Πρόεδρος που επανεξελέγη εξ ορισμού, όχι με βάση ένα κοινωνικό σχέδιο, αλλά με βάση το φόβο της ακροδεξιάς, ενόψει της πιθανής νίκης της Λεπέν. Ένας φόβος που εκφερόταν από τον ίδιο τον Μακρόν καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και εδώ και δεκαετίες από όλα τα παραδοσιακά δεξιά-αριστερά κόμματα. Αυτός ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών ήταν, για άλλη μια φορά, απλώς μια διοικητική τυπική διαδικασία.
Έρχεται ο κόσμος ανάποδα: η νίκη του εκλεγμένου υποψηφίου μοιάζει πολύ με ήττα, ενώ η ήττα της αντιπάλου του θα μπορούσε να θεωρηθεί και νίκη.
Πράγματι, κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του Μακρόν, το ποσοστό του RN (Rassemblement National, πρώην Εθνικό Μέτωπο) αυξήθηκε ακόμη περισσότερο. Στο δεύτερο γύρο των εκλογών του 2017, ο Εμανουέλ Μακρόν είχε λάβει 66,10% των ψήφων έναντι 33,90% της Μαρίν Λεπέν. Το 2022, ο Εμανουέλ Μακρόν χάνει ψήφους για να “μπλοκάρει την ακροδεξιά” και η Μαρίν Λεπέν, υποψήφια της ακροδεξιάς, κερδίζει ψήφους. Και τι να πούμε για τις προεδρικές εκλογές του 2002, όταν, τότε, το ακροδεξιό κόμμα είχε λάβει 17,79% των ψήφων στον δεύτερο γύρο.
Μέσα σε είκοσι χρόνια, χάρη στην αποδόμηση των δημόσιων υπηρεσιών, στα ψέματα των κυβερνήσεων που σπέρνουν μιζέρια και κοινωνική αδικία με το πολιτικό πέρασμά τους, το ακροδεξιό κόμμα κέρδισε το 23,67% των ψήφων, και γίνεται ισχυρότερο από ποτέ. Όχι γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων που ψηφίζουν αυτό το κόμμα “μισούν τον άλλο”, τον ξένο που είναι δυνητικά ένοχος για τη δυστυχία τους, αλλά κυρίως γιατί “βαρέθηκαν” να τους κοροϊδεύουν και να μην μπορούν να βγάλουν το μήνα. Η Μαρίν Λεπέν δύναται να ευχαριστήσει τον Εμανουέλ Μακρόν και όλους τους πολιτικούς των παραδοσιακών κομμάτων που της έχουν στρώσει τέτοιο τραπέζι.
Το 2017, η αποχή στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών Μακρόν – Λεπέν ήταν 25,44% σε σύγκριση με 28,01% το 2022. Οι λευκές ψήφοι αντιστοιχούσαν στο 8,52% των ψηφοφόρων και οι άκυρες ψήφοι στο 3% το 2017, σε σύγκριση με 6,35% λευκά ψηφοδέλτια και ακόμα 3% άκυρες ψήφους το 2022. Ομολογουμένως, τα λευκά ψηφοδέλτια ήταν λιγότερα το 2022, αλλά αυξήθηκε η αποχή, πράγμα που σημαίνει ότι ένα ποσοστό όσων πήγαν στα εκλογικά τμήματα πριν από πέντε χρόνια για να ψηφίσουν λευκό, αυτή τη φορά δεν μπήκαν καν στον κόπο να πάνε!
Πριν από την εκλογική μεταρρύθμιση του 2014, οι λευκές ψήφοι (άδειος φάκελος ή ψηφοδέλτιο χωρίς όνομα υποψηφίου) καταμετριούνταν μαζί με τις άκυρες ψήφους (σκισμένο ή σημαδεμένο ψηφοδέλτιο)- πριν από αυτή την ημερομηνία δεν είχαμε πληροφορίες σχετικά με το ποσοστό των λευκών ψηφοδελτίων. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, τα λευκά ψηφοδέλτια καταμετρώνται χωριστά από τις άκυρες ψήφους και επισυνάπτονται στα πρακτικά, αλλά δεν λαμβάνονται υπόψη στον υπολογισμό των ψηφισάντων. Μια ανωμαλία “γαλλικού τύπου”: ψηφίζω, αλλά η επιλογή μου δεν λαμβάνεται υπόψη.
Το βράδυ της Κυριακής ακούσαμε τον Εμμανουέλ Μακρόν, περήφανο για τον εαυτό του, να λέει: “Σας ευχαριστώ”, “Η πλειοψηφία σας με εμπιστεύτηκε”, “Κανείς δεν θα μείνει πίσω”. Επρόκειτο για μια απελπισμένη προσπάθεια να μετατραπεί η αποτυχία του σε νίκη. Ο Εμανουέλ Μακρόν αδυνατεί πεισματικά να καταλάβει ότι ο λαός ψήφισε με το κεφάλι γυρισμένο στην ακροδεξιά, όχι υπέρ του. Όσο για το να μην αφήσουμε κανέναν πίσω, οι Γάλλοι έχουν ήδη μείνει πίσω και εντός του λαού μας οι ανισότητες καλά κρατούν. Δεν υπάρχει νίκη, αυτό που βιώνουμε είναι η ήττα της Δημοκρατίας.
Δεν ζούμε δημοκρατία αλλά δημοκρατικό πολίτευμα που ενίσχυσε την εκτελεστική του εξουσία με την εγκαθίδρυση της “Cinquième République” το 1958, εις βάρος της νομοθετικής εξουσίας (Γερουσία και Εθνοσυνέλευση). Στη Δημοκρατία, η εκτελεστική εξουσία βρίσκεται στα χέρια του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού, επικεφαλής της κυβέρνησής του. Η πραγματική προεδρική πρόκληση θα λάβει χώρα στις 12-19 Ιουνίου με τις βουλευτικές εκλογές για τη συγκρότηση της Εθνοσυνέλευσης, δηλαδή για την εκλογή 577 βουλευτών που θα ψηφίζουν νόμους και θα μπορούν να ελέγχουν την κυβερνητική δράση. Για να επιτευχθεί η απόλυτη πλειοψηφία, απαιτούνται 289 βουλευτές.
Απευθύνομαι στον λαό της Γαλλίας και ζητώ να σκεφτούν όσοι και όσες δεν έχουν ακόμα εγγραφεί για να ψηφίσουν και να το πράξουν έως την Τετάρτη 4 Μαΐου 2022 ηλεκτρονικά και έως την Παρασκευή 6 Μαΐου στο δημαρχείο ή ταχυδρομικά.
Η Λαϊκή Ένωση, με τον εκπρόσωπό της Ζαν Λυκ Μελενσόν (της France Insoumise) υποψήφιο σε αυτές τις προεδρικές εκλογές, επιβεβαίωσε στον πρώτο γύρο ότι είναι η μόνη αριστερή δύναμη που ενσαρκώνει μια πιθανή αλλαγή για μια δικαιότερη κοινωνία. Έτεινε το χέρι του στα άλλα αριστερά κόμματα (Κομμουνιστικό Κόμμα, Europe Écologie-Verdi, Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα) με σκοπό να ενωθούν για την επίτευξη αριστερής πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση. “Να ενωθούμε γύρω από ένα πρόγραμμα, εξηγώντας ότι η Λαϊκή Ένωση δεν έχει ηγεμονική βούληση- είναι θέμα αποτελεσματικότητας η διεξαγωγή της προεκλογικής εκστρατείας και ότι είναι απαραίτητο να εκμεταλλευτούμε αυτές τις εκλογές για να κερδίσουμε, σχηματίζοντας ένα κοινωνικό μπλοκ. Το κοινωνικό μπλοκ σχηματίστηκε από το λαϊκό μπλοκ και πρέπει να ενισχυθεί”.
Μόνο αυτή η ένωση θα επιτρέψει την απόκτηση πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση, υποχρεώνοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκατοικήσει, δηλαδή να διορίσει έναν πρωθυπουργό από τις τάξεις αυτής της νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, από την Ένωση Λαϊκών.
Μετάφραση από γαλλικά: Pressenza Athens.
