Η Anna Lauseig είναι το ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συλλόγου Η Αόρατη Δύναμη Βοήθειας Στο Σπίτι. Κατά τη διάρκεια 1ης καραντίνας ένιωσε την ανάγκη να δημιουργήσει αυτό το σύλλογο για να αντιμετωπίσει τη μοναξιά, τους φόβους, την έλλειψη συνεκτίμησης του δημόσιου φορέα και των κρατικών δομών, που την άφησαν μόνη και άπορη. Συνειδητοποίησε επίσης τη δύναμη και τη σπουδαιότητα του σημαντικού και αναντικατάστατου επαγγέλματός της.
Με τον τρόπο αυτό, έσπασε την απομόνωση και από τότε ο σύλλογος αριθμεί 6000 μέλη, δίνοντας τη δυνατότητα να συγκεντρωθούν οι άνθρωποι ενός επαγγέλματος και να δημιουργηθεί μία σύνδεση μεταξύ όλων των επαγγελματιών του κλάδου, από όποια δομή κι αν προέρχονται.
Σκέφτονται συλλογικά για να προτείνουν λύσεις και να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας. Ασκούν επιρροή σε βουλευτές και γερουσιαστές, διαδηλώνουν και παρεμβαίνουν επίσης σε συζητήσεις ανταλλάσοντας απόψεις με διευθυντές δομών, δημάρχους, βουλευτές και οργανώσεις γυναικών με τις οποίες συνεργάζεται ο σύλλογος.
Η Anne Lauseig, δέχτηκε να απαντήσει σε δύο δημοσιογράφους που έδειξαν ενδιαφέρον για το επάγγελμά της, πάνω στο ζήτημα των συνθηκών που εργάζονται οι γυναίκες καθώς και στο ζήτημα της αβεβαιότητας που υπάρχει σε αυτά τα επαγγέλματα.
Η Elise Richard είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου Ας σταματήσουμε να κακομεταχειριζόμαστε τους ηλικιωμένους που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Rocher. Αποτελεί συνέχεια ενός ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στην Απαγορευμένη Ζώνη και αναπτύχθηκε κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης. Βγάζει στο φως τα λάθη του συστήματος σε θέματα τρίτης ηλικίας, τη θεσμική κατάχρηση τόσο των ατόμων με απώλεια αυτονομίας, όσο και του νοσηλευτικού προσωπικού, την έλλειψη μέσων, όπως επίσης όλες τις πρωτοβουλίες και τις εναλλακτικές που υπάρχουν… αναμένοντας έναν νόμο για την Τρίτη ηλικία.
Η Ixchel Delaporte είναι δημοσιογράφος και δημοσίευσε το Κυρία Συντροφιάς ένα κείμενο που διεισδύει στη χώρα των γερόντων, από τις εκδόσεις Rouergue. Μία εμπειρία σε διάστημα 8 μηνών στην καρδιά αυτού του επαγγέλματος βοήθειας στο σπίτι, που της έδωσε τη δυνατότητα να καταλάβει ότι το γήρας αποτελεί ταμπού στη Γαλλία και να συνειδητοποιήσει τη μεγάλη μοναξιά που βιώνουν τα άτομα της τρίτης ηλικίας, καθώς και την ανάγκη τους για επικοινωνία. Ανακάλυψε τη βία στην αλυσίδα των φροντιστών για τη ζωή, την οικονομική αβεβαιότητα αλλά κυρίως τις ικανότητες, τις γνώσεις και τη στενή σχέση που έχουν με τα ηλικιωμένα άτομα.
Εικόνα Σε Δράση: Είναι ένας σύλλογος καρπός της συνάντησης τριών διαφορετικών προσωπικοτήτων που μοιράζονται τις ίδιες ανθρώπινες αξίες. Ο σύλλογος αυτός γυρίζει ντοκιμαντέρ και πορτραίτα κοινωνικού χαρακτήρα, δίνοντας το λόγο τόσο σε ανθρώπους που βρίσκονται στην αφάνεια, όσο και σε αφοσιωμένους καλλιτέχνες. Πρόκειται να θέσει ερωτήματα στην κοινωνία, πάνω σε θέματα όπως η ισότητα ανδρών/γυναικών, η βία, οι διακρίσεις, τα ΑΜΕΑ, κ.λπ. Η θέληση του συλλόγου είναι να συμβάλλει με τρόπο εποικοδομητικό και να φέρει την ελπίδα για μια κοινωνία λιγότερη διασπασμένη.
Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza: Ανδρέας Παπαγγελόπουλος.
