Κάθε φορά που προτείνεται κάποιο κοινωνικό μέτρο που συνεπάγεται κάποια «δαπάνη», οι νεοφιλελεύθεροι εμφανίζονται αμέσως και τρομοκρατημένοι κάνοντας το χρέος τους λένε ότι «δεν υπάρχουν λεφτά». Αυτό φαίνεται να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην κοινωνία μας: η έλλειψη χρημάτων… Αλλά, συγνώμη, από πού λείπουν τα χρήματα; Αναμφίβολα, υπάρχουν άνθρωποι που οι οικονομικοί τους πόροι είναι πολύ λίγοι για να ζήσουν, ή ούτε καν αυτό, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχουν κοινωνικοί τομείς όπου υπάρχει πλεόνασμα. Και όταν λέμε «πλεόνασμα», αυτό ακριβώς εννοούμε: πλεόνασμα.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα του πώς χρηματοδοτείται το Καθολικό Βασικό Εισόδημα (ΚΒΕ) είναι ένα καθαρά τεχνικό πρόβλημα. Το σημαντικό είναι να συμφωνήσουμε να ξεκινήσουμε αυτήν την πρωτοβουλία, και μόλις επιτευχθεί αυτό, θα είναι πολύ εύκολο να συμφωνήσουμε για τον τρόπο χρηματοδότησής της. Ζούμε όμως σε μια δικτατορία της οικονομίας, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ένα ερώτημα που ανησυχεί μερικούς ανθρώπους: ποιος θα πληρώνει το ΚΒΕ;
Τα τελευταία 12 χρόνια, από τότε που ξέσπασε η τελευταία παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ στις δημόσιες υπηρεσίες γινόντουσαν περικοπές στις περισσότερες χώρες, και ιδίως στις πλουσιότερες, επηρεάζοντας τα φτωχότερα στρώματα των κοινωνιών μας, ο αριθμός των εκατομμυριούχων αυξανόταν αντιστρόφως ανάλογα. Αυτό σίγουρα δεν ήταν τυχαίο, αλλά το συγκεκριμένο αποτέλεσμα των μέτρων που ελήφθησαν, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Προς το παρόν, μένουμε στο γεγονός ότι υπάρχουν όλο και περισσότεροι πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο, παρά τις κρίσεις που συμβαίνουν στο σύστημα, καθώς αυτές επηρεάζουν πάντα τους πιο φτωχούς.
Επομένως, η απόκτηση «μέρους» αυτών των χρημάτων, από τους πιο ευνοημένους, για τη χρηματοδότηση ενός ΚΒΕ που ωφελεί τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, φαίνεται λογικό, εφικτό και δίκαιο. Οι οικονομολόγοι πίσω από την πρόταση του ΚΒΕ έχουν ήδη εξηγήσει λεπτομερώς πώς θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί, οπότε παραπέμπω σε αυτούς για συγκεκριμένα δεδομένα. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι διαφορετικές μορφές που προτείνονται συμπίπτουν με την αναδιανομή του πλούτου μέσω της είσπραξης φόρων.
Με απλά λόγια, μιλάμε για αύξηση φόρων σε όσους κερδίζουν τα περισσότερα, για την αναδιανομή αυτού του πλούτου στην πλειοψηφία του πληθυσμού μέσω του ΚΒΕ. Στις προτάσεις που έχουν γίνει, περίπου το 10% που κερδίζει τα περισσότερα θα χάσει ένα μέρος των κερδών του, ενώ το 80% που έχει το μικρότερο εισόδημα θα επωφεληθεί. Εκείνοι που είναι μεταξύ 10% και 20% με τα μεγαλύτερα εισοδήματα, θα έπαιρναν λίγο πολύ το ίδιο όπως τώρα (θα πληρώνουν λίγο περισσότερο φόρο, αλλά αυτό θα αντισταθμίζεται από την είσπραξη του ΚΒΕ, που θυμηθείτε, είναι για όλους τους ανθρώπους).
Εκτός από αυτήν τη χρηματοδότηση μέσω κλιμακωτών αυξήσεων των φόρων, το ΚΒΕ θα κερδίσει από τη μείωση άλλων κοινωνικών παροχών που θα αντικατασταθούν, συμπεριλαμβανομένων των γραφειοκρατικών δαπανών που συνεπάγονται τα υπό όρους επιδόματα. Τέλος, τα κράτη θα μπορούσαν να επανεξετάσουν τις προτεραιότητές τους και να εκτρέψουν κονδύλια που διατίθενται επί του παρόντος, για παράδειγμα, σε εξοπλισμούς στη χρηματοδότηση του ΚΒΕ.
Το χρήμα είναι το αποτέλεσμα ολόκληρης της κοινωνίας και το ΚΒΕ σκοπεύει να το διανείμει σύμφωνα με αυτήν την ιστορική πραγματικότητα. Έχει έρθει η ώρα για ΚΒΕ.
Το άρθρο αυτό είναι μέρος μιας σειράς άρθρων που θα επιχειρήσουν να εξηγήσουν εν συντομία τις διαφορετικές πτυχές της πρότασης για Καθολικό Βασικό Εισόδημα (ΚΒΕ). Για να δείτε την πλήρη σειρά άρθρων που έχουν δημοσιευτεί για το ίδιο θέμα, κάντε κλικ εδώ.
Μετάφραση από τα Ισπανικά: Pressenza Athens
