Των Gustavo Espinoza και Jhon Sánchez

«Φλόιντ» στο λεξικό των ονομάτων είναι ένα επώνυμο που σημαίνει «γκριζομάλλης». Το 2013, ήταν επίσης ο κύριος ενάγων στην υπόθεση κατά της Πόλης της Υόρκης για τις αντισυνταγματικές πρακτικές ελέγχου και σωματικής έρευνας της αστυνομίας επί της δημαρχίας Μπλούμπεργκ. Σήμερα, σημαίνει το γόνατο ενός αστυνομικού που πίεζε το λαιμό του Τζορτζ Φλόιντ , ο οποίος πέθανε λίγα λεπτά αργότερα.

Εξοργισμένοι από αυτές τις εικόνες, χιλιάδες άνθρωποι από διαφορετικές εθνικότητες κατέβηκαν σε διαμαρτυρία κατά μήκος της Λεωφόρου Ρούσβελτ στο Κουίνς στις 31 Μαΐου.

Οι άνθρωποι ξέχασαν τα μέτρα κοινωνικής αποστάσιοποίησης και φώναζαν το όνομα του Φλόιντ που σήμαινε επίσης: Λάκουαν Μακντόναλντ, Έρικ Γκάρνερ, Μάικλ Μπράουν, Μπριόνα Τέιλορ Breonna και πολλοί άλλοι Αφροαμερικανοί που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αστυνομικής διαδικασίας.

Το όνομα του Φλόιντ υπενθυμίζει τις οδυνηρές λέξεις, «Δεν μπορώ να αναπνεύσω». Αυτές που επαναλάμβανε ο Τζορτζ Φλόιντ τώρα βρίσκονται σε αφίσες σαν ένα πολιτικό σύνθημα που μας θυμίζει τον Έρικ Γκάρνερ, ο οποίος πέθανε λέγοντας τις ίδιες λέξεις.

Αλλά ψάχνουμε επίσης για ένα διαφορετικό νόημα του Φλόιντ. Πολλοί θεωρούν ότι αποτελεί ευκαιρία για τη δημιουργία κοινού στοιχείου μεταξύ όλων των φυλών στον αγώνα για δικαιοσύνη.

Ο θάνατος του Φλόιντ μας κάνει να σκεφτούμε τη λέξη δικαιοσύνη: Το σύστημα έρευνας, η επιλογή των ενόρκων, η πειθαρχική διαδικασία κατά των αστυνομικών, οι πρακτικές κατά τη διάρκεια μιας σύλληψης, η εκπαίδευση των αστυνομικών και οι οικονομικές ανισότητες. Σε αυτή την αναζήτηση, άλλοι θέλουν να βρουν αλληλεγγύη και από τους αστυνομικούς.

Ο Gustavo Espinoza, δημοσιογράφος της Pressenza, εξηγεί ότι ο Φλόιντ δεν είναι μόνο ένα μεμονωμένο γεγονός. Για τον ίδιο, είναι μέρος της συστηματικής αδικίας. «Ο θάνατος του Φλόιντ προστίθεται στο φαινόμενο της πανδημίας όπου οι αφρικανικές και λατινοαμερικανικές κοινότητες έχουν πληγεί περισσότερο. Υπάρχει πόνος και οργή σε ανθρώπους που είναι άνεργοι, άστεγοι και χρεωμένοι, και ακόμη περισσότερο όταν βλέπουν την κατάχρηση εξουσίας. Λόγω αυτής της αγανάκτησης, ο κόσμος διαμαρτύρεται ενάντια στις διακρίσεις, τη βία η οποία δεν είναι μόνο σωματική αλλά και οικονομική καθώς το σύστημα δεν καλύπτει τις βασικές ανάγκες».

Αναμφίβολα, ο Φλόιντ είναι μια πληγή για την οποία η κυβέρνηση δεν είχε λάβει τα απαραίτητα μέτρα. Ο Gustavo Espinoza λέει, «Η απάντηση της πόλης σε όλα αυτά είναι να διατάξει απαγόρευση κυκλοφορίας και να στείλει αστυνομική δύναμη που μοιάζει με στρατό. Αυτό είναι μια αντίφαση. Από τη μια πλευρά, το κράτος σπεύδει να καταστείλει τις διαμαρτυρίες, αλλά από την άλλη, αργεί ή δεν κάνει τίποτα για να τιμωρήσει όσους διαπράττουν εγκλήματα κατά των μειονοτήτων».

Το Φλόιντ συνδέεται επίσης με τους Pink Floyd, το βρετανικό συγκρότημα που ήταν ενεργό μέχρι το 2014. Φλόιντ, το «γκριμάλλης» είναι ένα άλλο χρώμα, χωρίς μαύρο, χωρίς λευκό, και το ροζ δεν είναι κόκκινο. Ελπίζουμε να σταματήσει η αιμορραγία και να μπορούμε να πούμε ότι είμαστε όλοι Φλόιντ, το ροζ.

Gustavo Espinoza: Δημοσιογράφος από το Εκουαδόρ. Είναι μέλος της Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων του Εκουαδόρ. Μένει στην Κορόνα, στο Κουίνς.

Jhon Sánchez: Γεννημένος στην Κολομβία, ο Sánchez, έφτασε στη Νέα Υόρκη αναζητώντας πολιτικό άσυλο όπου τώρα είναι δικηγόρος. Τα διηγήματά του είναι διαθέσιμα στο Midway Journal, μεταξύ άλλων, The Meadow, Newfound, Fiction on the Web. Τον Φεβρουάριο, η Teleport δημοσίευσε το διήγημά του ‘Handy’. Το The DeDramafi, δημοσιεύτηκε στο The Write Start, και το Storylandia θα το επανεκτυπώσει στο τεύχος 36. Του απονεμήθηκε το Horned Dorset Colony για το 2018 και το Byrdcliffe Artist Residence Program για το 2019. Το 2021, το New Lit Salon Press θα δημοσιεύσει τη συλλογή του με τίτλο Enjoy Pleasurable Death and Other Stories that Will Kill You. Για ενημερώσεις, επισκεφθείτε τη σελίδα στο Facebook @WriterJhon.

Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens