Πόσο κάνει 49 επί 365; 17.898. Για την ακριβεία το σώστο θα ήταν 17.885 αλλα έκανε φυλάκη και 13 δίσεκτα χρόνια.
Ο Leonard παραλίγο να πεθάνει στη φυλακή, ο Τζο Μπάιντεν υπέγραψε στις 20 Ιανουαρίου, 15 λεπτά πριν σηκωθεί από την προεδρική καρέκλα, αλλά χρειάστηκε ένας μήνας για να βρεθούν τα κλειδιά… Ακριβώς όπως δυσκολεύεσαι να απομακρύνεις τα δόντια ενός ντόμπερμαν που έχει δαγκώσει την γάμπα σου, έτσι είναι δύσκολο να ξεκολλήσεις τα δόντια του FBI από το πόδι του Leonard.
Φτάσαμε σε αυτή τη μοιραία ημέρα, 18η Φεβρουαρίου.
Πέρασα τον τελευταίο καιρό, μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους, αναζητώντας τρόπους για να αναλάβω δράση για τον τερματισμό της σφαγής στη Γάζα και για την απελευθέρωση του Peltier. Πλήθος διαδηλώσεων, διαμαρτυριών, συναντήσεων, εκκλήσεων, flash mobs, για να συνεισφέρουμε σε αυτούς τους μακρινούς αγώνες, μπροστά στους οποίους η αίσθηση της αδυναμίας ήταν ίδια. Σε αυτούς τους μακρινούς αγώνες η δυσαναλογία των δυνάμεων ήταν ίδια.
Στις 19 Ιανουαρίου άρχισε η κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, στις 20 Ιανουαρίου ο Τζο Μπάιντεν υπέγραψε για τον κατ’ οίκον περιορισμό του Peltier. Μέσα σε δύο ημέρες, η ηρεμία φάνηκε να επιστρέφει.
Όμως και για τα δυο, ένιωσα άδειος, δακρυσμένος, εξαντλημένος, ταπεινωμένος, ανίκανος να «χαρώ».
Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις συνέβη κάτι παράξενο.Κάποτε αυτοί που «νικούσαν» στον πόλεμο πανηγύριζαν, ενώ τώρα αυτοί που πανηγυρίζουν σημαίνει ότι «νίκησαν» τον πόλεμο.
Έτσι, οι εικόνες των Παλαιστινίων που πανηγύριζαν με τα δύο δάχτυλα υψωμένα, σχηματίζοντας το σημα της νίκης, και των αυτόχθονων Αμερικάνων στις ΗΠΑ που φώναζαν από χαρά, με έκαναν να πω: ίσως θα πρέπει να γιορτάσουμε.
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και μας περιμένουν χειρότερα. Χαιρόμαστε με τα ψίχουλα, φαίνεται να το απολαμβάνουμε, σαν ένα σκυλάκι, που του δίνουν μια φλούδα τυριού ή μια φέτα σαλαμιού από το στρωμένο τραπέζι.
Ακούγονται οι κραυγές μας ενώπιον Διεθνών Δικαστηρίων, του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που εκδίδουν αποφάσεις και ψηφίσματα, τα οποία όμως οι υπεύθυνοι αγνοούν, «τις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια».
Δύο παράλληλες ιστορίες: η διάλυση των ιθαγενών πληθυσμών στην Αμερική, ο περιορισμός, ο αποκλεισμός, η σφαγή τους, με έναν υποβόσκοντα ρατσισμό που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά- το ίδιο και για τους Παλαιστίνιους. Με τη διαφορά ότι οι Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να αντιστέκονται, και ίσως λόγω της καλής τους τύχης, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς ιθαγενείς, δεν πίνουν αλκοόλ.
Στο μεταξύ, αισθάνονται και οι δυο λαοί (και ίσως όλοι μας) να πετάει πάνω από τα κεφάλια τους ο γύπας Τραμπ, και να θέλει περισσότερα, να τα θέλει όλα, γελώντας δυνατά από την κορυφή του κόσμου.
Όλοι (ελπίζω) έχουμε δει τις εικόνες από εκείνο το ανθρώπινο ποτάμι με τους άνδρες, τις γυναίκες, τους γέροντες και τα παιδιά, που περπατούσαν με τα υπάρχοντά τους προς τα βόρεια της Γάζας, εν μέσω καταστροφής, για να φτάσουν σε ένα εξίσου κατεστραμμένο τόπο και να βρουν τους νεκρούς τους κάτω από τα χαλάσματα. Αυτές οι εικόνες πιθανόν να συνδυαστούν με αυτές ενός Peltier που, μετά από 49 χρόνια στη φυλακή, θα κάνει εμετό σε όλη τη διαδρομή προς την πάτρια γη, στη Βόρεια Ντακότα. Θα κάνει εμετό από τον ορίζοντα που δεν έχει συνηθίσει πια να βλέπει και από τους κραδασμούς του αυτοκινήτου. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα κάνει εμετό εξαιτίας της πραγματικότητας που θα δει γύρω του, εξαιτίας όσων συνέβησαν τα τελευταία 50 χρόνια, όπου οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, οι φτωχοί πολλαπλασιάστηκαν, οι πόλεμοι μαίνονται, οι δαπάνες για τα όπλα αυξάνονται, ο πλανήτης πάει κατά διαόλου.
Ας σταματήσουμε για λίγο. Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε μια ανάσα: ο Leonard επιστρέφει στο σπίτι του, θα αγκαλιάσει τους γονείς του, θα δει τα δέντρα, τα παιδιά, τη θάλασσα. Δεν πετούν πλέoν αεροπλάνα και ντρόουνς στον ουρανό, πάνω από τους Παλαιστίνιους
Αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε ξανά από εκεί. Όχι για να επιστρέψουμε στα σπίτια μας, αλλά για να καταγγείλουμε ακόμα πιο έντονα τι είναι αυτές οι ιστορίες, ώστε η μνήμη να μην εξασθενήσει, ώστε οι στόχοι μας να συνεχίσουν να είναι η δικαιοσύνη και η ελευθερία, για όλους τους λαούς του κόσμου, για όλα τα πλάσματα στη γη. Με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, θάρρος και διαύγεια.
Μετάφραση από τα ιταλικά: Pressenza Italy
Διαβάστε επίσης:
Leonard Peltier, 75 ετών, 44 χρόνια στη φυλακή. Οι ζωές των Ινδιάνων μετρούν;
