Στις 7 Ιανουαρίου 1989 περισσότερα από 5.000 άτομα συναντήθηκαν στο Champ de Mars στη Φλωρεντία της Ιταλίας για να γιορτάσουν τη δημιουργία της Ανθρωπιστικής Διεθνούς.

Ανθρωπιστικά κόμματα 43 χωρών και από τις πέντε ηπείρους έβαλαν τη σφραγίδα τους στο πρώτο τους συνέδριο αποφασίζοντας να συντονίσουν τις προσπάθειές τους και να προικιστούν με μία κοινή οργάνωση ούτως ώστε να επιτευχθεί ο στόχος τους του «εξανθρωπισμού της Γης».

Αντιπρόσωποι διαφόρων κυβερνήσεων και πολιτικών κομμάτων της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της Αμερικής συμμετείχαν σε εκείνη την εκδήλωση.

Αυτή η έξαρση στην πολιτική αρένα αποτέλεσε μία καινούρια ιστορική εκδήλωση του ανθρωπισμού και συνεχίζει στις μέρες μας να παρουσιάζεται σαν ένα «φως ελπίδας» απέναντι σ΄ ένα κόσμο που βρίσκεται σε κρίση, που έχει ανάγκη από καινούριες ιδεολογικές και πολιτικές απαντήσεις, οι οποίες επιφέρουν μια ανανεωμένη οπτική και έργο απέναντι στην αδιαμφισβήτητη αποσάθρωση των παραδοσιακών ρευμάτων.

Με την ίδια ευκαιρία, τότε στις 7 Ιανουαρίου έλαβε χώρα ένα αξιομνημόνευτο γεγονός, στην πλατεία Santa Croce στην πόλη της Φλωρεντίας λόγω του πρώτου Συνεδρίου της Ανθρωπιστικής Διεθνούς, όπου ο ανθρωπιστής ερευνητής Σαλβατόρε Πουλέδα απέδωσε φόρο τιμής στον Γαλιλαίο Γαλιλέι μπροστά στο οικοδόμημα που στεγάζει τον συμβολικό του τάφο.

Σε εκείνη την αξιομνημόνευτη ομιλία ο Ιταλός καθηγητής υπερασπίστηκε το θαρραλέο ιστορικό παρελθόν των ανθρωπιστών όπως του Γαλιλαίου, του Τζορντάνο Μπρούνο και τόσων άλλων που αντιστάθηκαν στη Δικτατορία και στον αρνητισμό των εκκλησιαστικών δογμάτων που εμπόδιζαν την πρόοδο της γνώσης.

Ομοίως, στο όνομα των ανθρωπιστών που ήρθαν απ΄ όλες τις γωνιές της γης για τη Διεθνή, παρότρυνε όλους τους επιστήμονες της Γης να χρησιμοποιήσουν επιτέλους την επιστήμη για το αποκλειστικό όφελος της Ανθρωπότητας.

«Με τη φωνή του Τζορντάνο Μπρούνο που ζωντάνεψε και που έδωσε ζωή σ’ εκατομμύρια καταπιεσμένους, με τη φωνή του που αντηχεί σήμερα σ ΄αυτήν την πλατεία, απευθύνουμε αυτή την έκκληση: σ΄ όλα τα Πανεπιστήμια και τα κέντρα ερευνών να θεσμοθετηθεί ένας όρκος, ένας πανηγυρικός όρκος -ανάλογος μ΄ αυτόν των γιατρών που δημιουργήθηκε από τον Ιπποκράτη, στην αυγή της Δύσης- να χρησιμοποιήσουμε την Επιστήμη μοναδικά και αποκλειστικά για να νικήσουμε τον πόνο και την οδύνη, για να εξανθρωπίσουν τη Γη», αναφώνησε.

Η Ηθική Δέσμευση

Με το ίδιο νόημα, η τελετή της Ηθικής Δέσμευσης έλαβε χώρα μερικά χρόνια αργότερα, το 2008, στα πλαίσια του 1ου Διεθνούς Συμποσίου του Παγκόσμιου Κέντρου Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Πάρκο Μελέτης και Περισυλλογής Πούντα ντε Βάκας, στην Αργεντινή όπου βρίσκεται το ιδρυτικό κέντρο του κινήματος.

«Βρισκόμαστε σ΄ έναν κόσμο όπου πολλοί είναι ακόμη πρόθυμοι να πουλήσουν τη γνώση τους και τη σοφία τους για οποιονδήποτε σκοπό. Αυτό οδήγησε στο να γεμίσει ο πλανήτης μας με μηχανές θανάτου. Άλλοι χρησιμοποίησαν την ευρηματικότητά τους για να εφεύρουν μέσα χειραγώγησης, να φιμώσουν και ν’ αποκοιμίσουν τη συνείδηση των ανθρώπων» ειπώθηκε τότε.

«Αλλά υπάρχουν επίσης, σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη άντρες και γυναίκες που χρησιμοποιούν την επιστήμη και τη γνώση για να ξεπεράσουν τη δυστυχία, την πείνα, τον πόνο και την οδύνη, για να δώσουν φωνή κι αυτοπεποίθηση στους καταπιεσμένους».

«Στις μέρες μας, στην αρχή της 3ης χιλιετηρίδας, η επιβίωση της Ανθρωπότητας απειλείται κι ένας εφιάλτης βίας, πολέμου και πυρηνικής εκατόμβης πλανάται πάνω από τη Γη μας. Γι΄ αυτό σήμερα δεσμευόμαστε να μην χρησιμοποιήσουμε τη γνώση παρά για την ανθρώπινη ευημερία και ανάπτυξη».

Είναι τέτοια η σημερινή επικαιρότητα αυτής της έκκλησης, που πρόσφατα χιλιάδες συμμετεχόντων στην Τρίτη Παγκόσμια Πορεία για την Ειρήνη και για την Μηβία έλαβαν το μήνυμα και το μετέδωσαν σε διάφορες γωνιές του πλανήτη.

Η δράση, η οποία προωθήθηκε από την οργάνωση Κόσμος χωρίς Πολέμους και χωρίς Βία, μία από τις οργανώσεις που προέρχονται από το ρεύμα του Οικουμενικού Ανθρωπισμού που ιδρύθηκε από τον Σίλο, έφτασε στο αποκορύφωμα στις 5 Ιανουαρίου στην Κόστα Ρίκα και μετέφερε την ίδια δέσμευση που δόθηκε σε πολλά πανεπιστήμια και δημόσιους φορείς για υιοθέτηση.

Οι τελευταίες σειρές της Ηθικής Δέσμευσης που εκφράζονται από χιλιάδες άτομα προερχόμενα από διαφορετικές κουλτούρες, έχουν ως εξής:

«Δεσμεύομαι ενώπιον των φίλων, των δασκάλων, των συγγενών και των συναδέλφων μου να μην χρησιμοποιήσω ποτέ τις γνώσεις που έλαβα και τις μελλοντικές γνώσεις που θα μάθω στη ζωή μου για να καταπιέσω τα ανθρώπινα όντα, αλλά, αντίθετα, να τις εφαρμόσω για την απελευθέρωσή τους.

Δεσμεύομαι να εργαστώ για την εξάλειψη του σωματικού πόνου και την ψυχική οδύνη.
Δεσμεύομαι να προωθήσω την ελευθερία της σκέψης και την εκμάθηση της πρακτικής της μηβίας, επιδιώκοντας να «φέρομαι στους άλλους όπως θα ήθελα να μου φέρονται».

Η καλή γνώση οδηγεί στη δικαιοσύνη
Η καλή γνώση αποφεύγει την αντιπαράθεση
Η καλή γνώση οδηγεί σε διάλογο και συμφιλίωση».

Ο ισχυρός απόηχος συνεχίζει να αντηχεί σε αυτές τις παραγράφους, απαιτώντας να επιστρέψουμε στην κατεύθυνση στην οποία γεννήθηκε η γνώση: εκείνη που συμβάλει στην υπέρβαση του ανθρώπινου πόνου και της οδύνης. Μια κατάσταση οδύνης που, κατά πλήρη παραλογισμό και σε απόλυτη αντίθεση με τον αρχικό σκοπό της Επιστήμης και της Γνώσης, συνεχίζει να θεωρείται εγγενής στην ύπαρξη και να επιβεβαιώνεται ως οριστική για το είδος.

Μετάφραση από τα γαλλικά: Χριστίνα Κηπουρού / Επιμέλεια: Pressenza Athens