Στις 27 Νοεμβρίου στο Κουρμπβουά της Γαλλίας, η αμερικανίδα τραγουδίστρια Ντι ντι Μπριτζγουότερ αναγκάστηκε να διακόψει την εμφάνισή της μετά από επίμονο παράπονο ενός προσώπου από το κοινό για την παρουσία μιας καφίγια στη σκηνή.
Το παλαιστινιακό κασκόλ, η καφίγια, έχει γίνει πολιτικό έμβλημα και οι γαλλικές αρχές έχουν ήδη απαγορεύσει τη χρήση του, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια του εθνικού ποδοσφαιρικού αγώνα της Γαλλίας με το Ισραήλ.
Η Ιταλίδα κοντραμπασίστρια που συνόδευε την Μπριτζγουότερ στην περιοδεία, Ρόζα Μπρουνέλο, δήλωσε ότι κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 16 συναυλιών, δεν είχε εκφραστεί ούτε έγκριση ούτε αποδοκιμασία για την καφίγια που είχε δέσει στη στήλη του μικροφώνου της.
Ωστόσο, στη συγκεκριμένη συναυλία, μια 74χρονη γυναίκα εξοργίστηκε και παρά τις εξηγήσεις της τραγουδίστριας της τζαζ ότι τα τραγούδια του ρεπερτορίου της ήταν σαφώς πολιτικά και κατήγγειλαν τις αδικίες και τις δολοφονίες με ρατσιστικά κίνητρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, σαράντα πέντε λεπτά μετά την έναρξη της συναυλίας η 74χρονη γυναίκα προσπάθησε να ανέβει στη σκηνή για να αφαιρέσει η ίδια την καφίγια, σύμφωνα με σχόλιο της Le Parisien.
Παρά την επιμονή του κοινού να συνεχιστεί η συναυλία, η αστυνομία επενέβη και κατέληξε να εκκενωθεί και η αίθουσα και η σκηνή. Παρόλο που οι μουσικοί ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν την παράσταση, η αστυνομία ανέφερε ότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια όλων.
Η κόρη της Μπριτζγουότερ, συνάδελφος τραγουδίστρια της σόουλ, Τσάινα Μόουζες, ήταν παρούσα στην αίθουσα και δήλωσε στο Telerama: «Ενώ η κυρία είχε δικαίωμα να εκφράσει την αποδοκιμασία της, ξεπέρασε τα όρια όταν πήρε σε ομηρία όλη την αίθουσα». Ούτε καν ο σύζυγος της Μπριτζγουότερ δεν μπόρεσε να συνετίσει την εξοργισμένη γυναίκα, η οποία τελικά έμεινε μόνη της στην άδεια αίθουσα για περισσότερο από μία ώρα.
Το συγκεκριμένο επεισόδιο έχει γίνει σκάνδαλο στην ευρωπαϊκή χώρα, δείχνοντας τα όρια που έχουν φθάσει στη Γαλλία σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η πολιτική συζήτηση. Οι δήμαρχοι βρίσκονται μπροστά σε δίλημμα, αδυνατώντας να διακινδυνεύσουν να επιτρέψουν παραστάσεις στις περιφέρειές τους που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις.
Κάτι παρόμοιο συνέβη στο Παρίσι, όπου το Café de la Danse αποφάσισε να μην προγραμματίσει κανέναν Παλαιστίνιο αλλά ούτε και Ισραηλινό καλλιτέχνη, περιορίζοντας έτσι τη συμμετοχή όλων και περιορίζοντας το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση.
Πριν από λίγες ημέρες, η UNESCO αναγνώρισε την καφίγια ως Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά που πρέπει να διαφυλαχθεί από την ανθρωπότητα. Μια απόφαση που είναι σε συμφωνία με το διεθνές ένταλμα σύλληψης που εξέδωσε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, του πρώην υπουργού Άμυνας του Γιοχάβ Γκαλάντ, καθώς και του ηγέτη της Χαμάς Μοχάμεντ Ντέιφ για φερόμενη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν διαβεβαίωσε ότι το ένταλμα δεν θα εφαρμοστεί στο γαλλικό έδαφος, οπότε ο Νετανιάχου μπορεί να ταξιδέψει στη Γαλλία χωρίς να του ασκηθεί δίωξη. Η γαλλική έγκριση της γενοκτονίας των Παλαιστινίων προκαλεί εκνευρισμό σε έναν πληθυσμό με έντονες σημιτικές επιρροές, τόσο εβραϊκές όσο και αραβικές.
Το δίπολο αυτό έχει παγιδεύσει τους Γάλλους μεταξύ ανεκτικότητας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μήπως κάποιοι άνθρωποι δικαιούνται τα δικαιώματά τους περισσότερο από άλλους; Ενώ το γαλλικό Σύνταγμα διαβεβαιώνει ότι «οι άνδρες (και οι γυναίκες) γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι και ίσοι στα δικαιώματα». Φαίνεται ότι το δεύτερο μέρος αυτού του πρώτου άρθρου, «Οι κοινωνικές διακρίσεις μπορούν να βασίζονται μόνο σε ό,τι είναι κοινά χρήσιμο», ανοίγει το παιχνίδι στην ελεύθερη ερμηνεία.
Είναι κοινά χρήσιμη η άνευ όρων υποστήριξη του γενοκτόνου Νετανιάχου; Έχει ένα άτομο που ενοχλείται από την υπεράσπιση των παλαιστινιακών δικαιωμάτων περισσότερα δικαιώματα από εκείνους που δεν αισθάνονται ενοχλημένοι; Θα μπορούσαμε ακόμη και να αντιστρέψουμε την κατάσταση και σας διαβεβαιώνω ότι αν ένα μέλος του κοινού είχε αμφισβητήσει τον ισραηλινό συμβολισμό στη σκηνή, θα είχε εκδιωχθεί ή ακόμη και συλληφθεί.
Στην πραγματικότητα, στη Γαλλία από τον περασμένο Οκτώβριο, εκατοντάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί επειδή ύψωσαν παλαιστινιακές σημαίες ή φώναξαν συνθήματα επικριτικά για την ισραηλινή κυβέρνηση. Μια περίπτωση που πήρε κάποια δημοσιότητα ήταν ο Ιρανός μουσικός και δημοσιογράφος Μπασίρ Μπιαζάρ, ο οποίος συνελήφθη για ένα μήνα στο Παρίσι, επειδή εξέφρασε την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό. Ακόμη και δύο υψηλόβαθμα στελέχη του κυριότερου γαλλικού συνδικάτου, της CGT, συνελήφθησαν επειδή υπέγραψαν επιστολή υποστήριξης της Παλαιστίνης.
Για την κυβέρνηση Μακρόν και τα γαλλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς και για τη γαλλική δικαιοσύνη, καταπολεμάται μόνο ο εβραϊκός αντισημιτισμός, ενώ το μίσος εναντίον των παλαιστινίων (σ.τ.σ. ο αραβικός αντισημιτισμός σύμφωνα με τον συγγραφέα του άρθρου) κυκλοφορεί ελεύθερο νυχθημερόν.
