Οι επιπτώσεις των πυρηνικών όπλων στα παιδιά

Γράφει η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Αυτή την εβδομάδα συμπληρώνονται 79 χρόνια από τις καταστροφικές πυρηνικές επιθέσεις των ΗΠΑ εναντίον της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, οι οποίες σκότωσαν περισσότερους από 210.000 ανθρώπους – συμπεριλαμβανομένων περίπου 38.000 βρεφών και παιδιών.

Σε μια σημαντική νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε  από την ICAN, περιγράφουμε λεπτομερώς την καταστροφική βλάβη που προκλήθηκε στα παιδιά στις δύο ιαπωνικές πόλεις, καθώς και σε όσους ζουν κοντά σε χώρους πυρηνικών δοκιμών παγκοσμίως.

Το κύριο συμπέρασμα της έκθεσης –η οποία εξετάστηκε από παιδιάτρους– είναι ότι τα παιδιά είναι πιο πιθανό από τους ενήλικες να πεθάνουν ή να υποστούν σοβαρούς τραυματισμούς σε μια πυρηνική επίθεση, δεδομένης της μεγαλύτερης ευαισθησίας τους στις επιπτώσεις των πυρηνικών όπλων: θερμότητα, έκρηξη και ακτινοβολία.

Το γεγονός ότι τα παιδιά εξαρτώνται από τους ενήλικες για την επιβίωσή τους τα θέτει επίσης σε υψηλότερο κίνδυνο θανάτου ή δυσκολίας μετά από μια πυρηνική επίθεση, με τα συστήματα υποστήριξης να καταστρέφονται.Αυτά τα ευρήματα θα πρέπει να έχουν βαθιές επιπτώσεις στη χάραξη πολιτικής σε χώρες που διαθέτουν επί του παρόντος πυρηνικά όπλα και σε εκείνες που υποστηρίζουν τη διατήρησή τους ως μέρος στρατιωτικών συμμαχιών.

Ενώ τα παιδιά δεν έπαιξαν κανέναν ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των αποκαλυπτικών συσκευών, τα παιδιά είναι αυτά που θα υποφέρουν περισσότερο σε περίπτωση μελλοντικής χρήσης τους – ένας από τους μυριάδες λόγους για τους οποίους τέτοια όπλα πρέπει να εξαλειφθούν επειγόντως.

Σύμφωνα με τα λόγια του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες: «Τα πυρηνικά όπλα είναι η πιο καταστροφική δύναμη που δημιουργήθηκε ποτέ. Δεν προσφέρουν ασφάλεια – μόνο σφαγή και χάος. Η εξάλειψή τους θα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να δώσουμε στις μελλοντικές γενιές». Tim Wright συγγραφέας του “The Impact of Nuclear Weapons on Children”, Συντονιστής της ICAN

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Κάθε μέρα, παιδιά σκοτώνονται ή τραυματίζονται σε ένοπλες συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο. Χιλιάδες παιδιά – ανάμεσά τους πολλά μωρά – συγκαταλέγονται τώρα στους νεκρούς στους συνεχιζόμενους πολέμους στη Γάζα και την Ουκρανία: μια πληγή για την ανθρωπότητα.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι κύριοι δράστες της βίας κατά των παιδιών είναι κράτη οπλισμένα με πυρηνικά όπλα και σε κάθε πόλεμο που περιλαμβάνει ένα ή περισσότερα τέτοια κράτη, υπάρχει εγγενής κίνδυνος πυρηνικής καταστροφής.

Όπως δείχνει αυτή η έκθεση με συναρπαστικές και συχνά ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, τα παιδιά είναι αυτά που θα υποφέρουν περισσότερο σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης εναντίον μιας πόλης σήμερα.

Ο αντίκτυπος των πυρηνικών όπλων στα παιδιά είναι μια τρομερή προειδοποίηση για τις κυβερνήσεις όλων των κρατών με πυρηνικά όπλα και για την παγκόσμια κοινότητα ότι απαιτείται επείγουσα δράση για να απαλλαγεί ο κόσμος από τα πυρηνικά όπλα.

Διηγούμενοι τις ιστορίες παιδιών που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν από τους ατομικούς βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945 και για παιδιά που τραυματίστηκαν από πυρηνικές δοκιμές, ελπίζουμε να τα τιμήσουμε και να διασφαλίσουμε ότι κανένας άλλος δεν θα υποφέρει ποτέ, όπως εκείνα. Hon. Melissa Parke – Εκτελεστική διευθύντρια, ICAN

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Τα πυρηνικά όπλα έχουν σχεδιαστεί για να καταστρέφουν πόλεις, να σκοτώνουν και να ακρωτηριάζουν ολόκληρους πληθυσμούς, ανάμεσά τους και παιδιά.

Σε μια πυρηνική επίθεση, τα παιδιά είναι πιο πιθανό από τους ενήλικες να πεθάνουν ή να υποστούν σοβαρούς τραυματισμούς, δεδομένης της μεγαλύτερης ευαισθησίας τους στις επιπτώσεις των πυρηνικών όπλων: θερμότητα, έκρηξη και ακτινοβολία. Το γεγονός ότι τα παιδιά εξαρτώνται από τους ενήλικες για την επιβίωσή τους τα θέτει επίσης σε υψηλότερο κίνδυνο θανάτου και κακουχιών μετά από μια πυρηνική επίθεση, κατά την οποία τα συστήματα υποστήριξης να καταστρέφονται.

Δεκάδες χιλιάδες παιδιά σκοτώθηκαν όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες πυροδότησαν δύο σχετικά μικρά πυρηνικά όπλα (με τα σημερινά πρότυπα) πάνω από τις ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι το 1945.

Πολλοί μετατράπηκαν αμέσως σε στάχτη και ατμό. Άλλοι πέθαναν σε αγωνία λεπτά, ώρες, μέρες ή εβδομάδες μετά τις επιθέσεις από εγκαύματα και τραυματισμούς από έκρηξη ή οξεία ασθένεια ακτινοβολίας. Αμέτρητοι περισσότεροι πέθαναν χρόνια ή και δεκαετίες αργότερα από καρκίνους που σχετίζονται με την ακτινοβολία και άλλες ασθένειες. Η λευχαιμία – ο καρκίνος του αίματος – ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στους νέους.

Στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, οι σκηνές καταστροφής ήταν αποκαλυπτικές: Παιδικές χαρές διάσπαρτες με πτώματα νεαρών κοριτσιών και αγοριών. Μητέρες που αγκαλιάζουν τα άψυχα μωρά τους. Παιδιά με τα έντερά τους να κρέμονται από την κοιλιά τους και λωρίδες δέρματος να κρέμονται από τα άκρα τους.

Σε μερικά από τα σχολεία κοντά στο σημείο μηδέν, ολόκληρος ο μαθητικός πληθυσμός πολλών εκατοντάδων αφανίστηκε σε μια στιγμή. Σε άλλες, υπήρχαν μόνο λίγοι επιζώντες. Στη Χιροσίμα, χιλιάδες μαθητές σχολείων εργάζονταν έξω για να δημιουργήσουν φράγματα για πυρκαγιές το πρωί της επίθεσης. Περίπου 6.300 από αυτούς σκοτώθηκαν.

Εκείνα τα παιδιά που κατά τύχη γλίτωσαν τον θάνατο έφεραν μαζί τους σοβαρές σωματικές και ψυχολογικές ουλές σε όλη τους τη ζωή. Αυτό που αντίκρισαν και βίωσαν στις 6 Αυγούστου και στις 9 Αυγούστου 1945 και τις μέρες που ακολούθησαν, έμεινε μόνιμα στη μνήμη τους.

Χιλιάδες παιδιά έχασαν τον έναν ή και τους δύο γονείς, καθώς και αδέλφια. Μερικά «ορφανά από βόμβα Α» έμειναν να περιφέρονται στους δρόμους, αφού τα ορφανοτροφεία είχαν υπερβεί τη χωρητικότητα τους.

Πολλά από τα μωρά που βρίσκονταν στην κοιλιά της μητέρας τους την ώρα των ατομικών βομβαρδισμών υπέστησαν επίσης βλάβη ως αποτέλεσμα της έκθεσής τους σε ιονίζουσα ακτινοβολία. Είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν αμέσως μετά τη γέννηση ή να υποφέρουν από συγγενείς ανωμαλίες όπως εγκεφαλική βλάβη και μικροκεφαλία, καθώς και από καρκίνους και άλλες ασθένειες αργότερα στη ζωή τους.

Οι έγκυες γυναίκες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι παρουσίασαν επίσης υψηλότερα ποσοστά αποβολών και θνησιγένειων.

Σε κοινότητες σε όλο τον κόσμο που εκτίθενται σε επιπτώσεις από πυρηνικές δοκιμές, τα παιδιά έχουν υποστεί παρόμοια βλάβη από την ακτινοβολία.

Από το 1945, κράτη με πυρηνικά όπλα έχουν πραγματοποιήσει περισσότερες από δύο χιλιάδες πυρηνικές δοκιμαστικές εκρήξεις σε δεκάδες τοποθεσίες, διασκορπίζοντας ραδιενεργό υλικό παντού.

Μεταξύ του γενικού πληθυσμού, τα παιδιά και τα βρέφη έχουν πληγεί περισσότερο, λόγω της μεγαλύτερης ευαισθησίας τους στις επιπτώσεις της ιονίζουσας ακτινοβολίας. Τα μικρά παιδιά είναι τρεις έως πέντε φορές πιο ευάλωτα στον καρκίνο μακροπρόθεσμα από τους ενήλικες από μια δεδομένη δόση ακτινοβολίας και τα κορίτσια είναι ιδιαίτερα ευάλωτα.

Στα νησιά Μάρσαλ, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν 67 πυρηνικές δοκιμές, παιδιά έπαιζαν με τη ραδιενεργή τέφρα που έπεσε από τον ουρανό, αγνοώντας τον κίνδυνο. Το ονόμασαν «χιόνι μπικίνι» – μια αναφορά στην ατόλη όπου έγιναν πολλές από τις εκρήξεις. Έκαψε το δέρμα και τα μάτια τους και γρήγορα ανέπτυξαν συμπτώματα οξείας ασθένειας ακτινοβολίας.

Για δεκαετίες μετά τις δοκιμές, γυναίκες στα Νησιά Μάρσαλ γέννησαν μωρά με σοβαρή παραμόρφωση με ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά. Όσα γεννήθηκαν ζωντανά σπάνια επιβίωσαν περισσότερο από μερικές ημέρες. Μερικοί είχαν ημιδιαφανές δέρμα και δεν είχαν ευδιάκριτα οστά. Θα τα αναφέρουν ως «μωρά μεδουσών», γιατί μετά βίας μπορούσαν να αναγνωριστούν ως ανθρώπινα όντα.

Παρόμοιες ιστορίες έχουν διηγηθεί άνθρωποι που ζουν κατάντη ή κατάντη τοποθεσιών πυρηνικών δοκιμών στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Καζακστάν, το Ma’ohi Nui, την Αλγερία, το Κιριμπάτι, την Κίνα, την Αυστραλία και αλλού.

Έχουμε συλλογικό ηθικό καθήκον να τιμήσουμε τις μνήμες των χιλιάδων παιδιών που σκοτώθηκαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, καθώς και εκείνων που βλάπτονται από την ανάπτυξη και τη δοκιμή πυρηνικών όπλων παγκοσμίως. Και πρέπει να επιδιώξουμε τον στόχο ενός κόσμου χωρίς πυρηνικά όπλα με αποφασιστικότητα και επείγουσα ανάγκη, μήπως υπάρξουν άλλα θύματα, νέοι ή ηλικιωμένοι.

Σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, οι κυβερνήσεις έχουν νομική υποχρέωση να προστατεύουν τα παιδιά από βλάβη σε ένοπλες συγκρούσεις. Για την εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης, είναι επιτακτική ανάγκη να συνεργαστούν τώρα για να εξαλείψουν τη μάστιγα των πυρηνικών όπλων από τον κόσμο.

Σε αυτήν την έκθεση, περιγράφουμε πώς τα πυρηνικά όπλα είναι μοναδικά επιβλαβή για τα παιδιά, με βάση τις εμπειρίες των παιδιών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και εκείνων που ζουν κοντά σε χώρους πυρηνικών δοκιμών. Μοιραζόμαστε τις μαρτυρίες και τις απεικονίσεις τους από πρώτο χέρι για τον τίμημα των πυρηνικών όπλων στη ζωή τους. Και εξηγούμε πώς ο διαρκώς παρών φόβος του πυρηνικού πολέμου –η πιθανότητα να καταστραφούν ολόκληρες πόλεις ανά πάσα στιγμή– προκαλεί ψυχολογική βλάβη στα παιδιά παντού.

Τέλος, απευθύνουμε επείγουσα έκκληση σε όλες τις κυβερνήσεις να προστατεύσουν τις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές παιδιών με την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων, μέσω της Συνθήκης -ορόσημο- του ΟΗΕ για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2021.

Σημαντικά ευρήματα

Όσο υπάρχουν πυρηνικά όπλα στον κόσμο, υπάρχει πολύ πραγματικός κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν ξανά, και αυτός ο κίνδυνος προς το παρόν φαίνεται να αυξάνεται.

Σε περίπτωση χρήσης τους, είναι βέβαιο ότι πολλές χιλιάδες παιδιά –ίσως εκατοντάδες χιλιάδες ή περισσότερα– θα καταμετρηθούν μεταξύ των νεκρών και των τραυματιών και θα υπέφεραν με μοναδικούς τρόπους και δυσανάλογα με τα υπόλοιπα πληθυσμός.

Σε μια πυρηνική επίθεση, τα παιδιά θα ήταν πιο πιθανό από τους ενήλικες:

Να πεθάνουν από εγκαύματα, καθώς το δέρμα τους είναι πιο λεπτό και πιο ευαίσθητο και καίγεται βαθύτερα, πιο γρήγορα και σε χαμηλότερη θερμοκρασία.

Να πεθάνουν από τραύματα από έκρηξη, δεδομένης της σχετικής αδυναμίας των μικρότερων σωμάτων τους.

Να πεθάνουν από ασθένεια Οξείας ακτινοβολίας, καθώς έχουν περισσότερα κύτταρα, που αναπτύσσονται και διαιρούνται γρήγορα και είναι σημαντικά πιο ευάλωτα στις επιπτώσεις της ακτινοβολίας.

Να μην μπορούν να απελευθερωθούν από τα κτίρια που κατέρρευσαν και καίγονται ή να κάνουν άλλα βήματα στη συνέχεια που θα αύξαναν τις πιθανότητές τους να επιβιώσουν·

Να υποφέρουν από λευχαιμία, συμπαγείς καρκίνους, εγκεφαλικά επεισόδια, έμφραγμα και άλλες ασθένειες χρόνια αργότερα ως αποτέλεσμα των καθυστερημένων επιπτώσεων της βλάβης από ακτινοβολία στα κύτταρα τους. και

Να υποστούν στέρηση μετά τις επιθέσεις, καθώς και ψυχολογικό τραύμα που οδηγεί σε ψυχικές διαταραχές και αυτοκτονία.

Επιπλέον, τα μωρά που βρίσκονταν στη μήτρα της μητέρας τους τη στιγμή της επίθεσης θα διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο από:

Θάνατο αμέσως μετά τη γέννηση ή στην πρώιμη παιδική ηλικία.

Μικροκεφαλία, συνοδευόμενη από διανοητική αναπηρία, δεδομένης της υψηλότερης ευπάθειας του αναπτυσσόμενου εγκεφάλου σε βλάβες από την ακτινοβολία.

Άλλες αναπτυξιακές ανωμαλίες.

Διαταραχή της ανάπτυξης λόγω της μειωμένης λειτουργίας του θυρεοειδούς. και

Καρκίνους και άλλες ασθένειες που σχετίζονται με την ακτινοβολία κατά την παιδική ηλικία ή αργότερα στη ζωή.

Αυτές οι τρομακτικές πραγματικότητες θα πρέπει να έχουν βαθιές επιπτώσεις στη χάραξη πολιτικής σε χώρες που διαθέτουν επί του παρόντος πυρηνικά όπλα ή σε εκείνες που υποστηρίζουν τη διατήρησή τους ως μέρος στρατιωτικών συμμαχιών.

Θα πρέπει επίσης να ωθήσουν τις οργανώσεις που είναι αφιερωμένες στην προστασία των παιδιών και την προώθηση των δικαιωμάτων τους στην εργασία για την αντιμετώπιση της σοβαρής παγκόσμιας απειλής που αποτελούν τα πυρηνικά όπλα.

Ενώ τα παιδιά δεν έπαιξαν κανέναν ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των μοιραίων κατασκευασμάτων, τα παιδιά είναι αυτά που θα υποφέρουν περισσότερο σε περίπτωση μελλοντικής χρήσης τους – ένας από τους μυριάδες λόγους για τους οποίους τέτοια όπλα πρέπει να εξαλειφθούν επειγόντως. Tim Wright

Τα παιδιά της Ελλάδας στέλνουν το μήνυμα σε όλες και όλους.

Ο οργανισμός “Κόσμος χωρίς Πολέμους και Βία” εργάζεται συστηματικά με την εκστρατεία #σώσετηνπόλη και έχει απευθυνθεί στους Δήμους και στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) για να υιοθετήσουν το ψήφισμα υπέρ της Συνθήκης Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων του ΟΗΕ (TPNW – ΣΑΠΟ) καλώντας την εκάστοτε κυβέρνηση να την υπογράψει και να την επικυρώσει. Μέχρι σήμερα, 76 δήμοι στην Ελλάδα, καθώς και η ΚΕΔΕ, έχουν υιοθετήσει το ψήφισμα υπέρ της Συνθήκης Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων του ΟΗΕ, όπως έχουν ήδη κάνει μεγάλες και ιστορικές πρωτεύουσες σε όλο τον κόσμο, όπως η Ρώμη, η Ουάσιγκτον, το Παρίσι, η Γενεύη, η Χιροσίμα, το Ναγκασάκι, το Σύδνεϊ, το Βερολίνο, το Όσλο, και άλλες.