Από τη στιγμή που ξέσπασε εκ νέου η σύγκρουση στη Λωρίδα της Γάζας, υπήρξαν πολλές αντικρουόμενες θέσεις που όξυναν τα πνεύματα και δίχασαν περισσότερο από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς όσους από εμάς απορρίπτουν τη βία σε όλες τις μορφές της και υποστηρίζουν ότι η διπλωματία, ο διάλογος, ο αμοιβαίος σεβασμός και η μηβίαιη στάση είναι τα μόνα μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία για την οικοδόμηση της ειρήνης.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης φαίνεται να προτρέπουν προς την αυξανόμενη πολεμοκαπηλεία, υπάρχουν μερικοί τίτλοι που τραβούν την προσοχή μας επειδή υψώνουν μια εναλλακτική φωνή υπέρ της ειρήνης. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερες δράσεις που να αποσκοπούσαν στην αναζήτηση συμφωνιών, προσεγγίσεων και προσπαθειών για να σταματήσει η αιματοχυσία και ο συνεχιζόμενος πόλεμος.

Τέτοια είναι η περίπτωση του άρθρου που δημοσίευσε χθες (σ.τ.μ: 27/7/2024) η Deutsche Welle, γραμμένο από την Τζαμίλια Πράντζ Ντε Ολιβέιρα, το οποίο εξιστορεί την περίπτωση δύο νέων Παλαιστίνιων-Ισραηλινών που αναζητούν έναν τρόπο να ξεπεράσουν τη βία και την πόλωση, μέσω ενός podcast, και απαιτούν την αναγνώριση της ταυτότητάς τους – ούτε υπέρ της Παλαιστίνης, ούτε υπέρ του Ισραήλ.

Σε αυτό το podcast αφηγούνται πως οι γονείς του Μαόζ Ινόνς ήταν μεταξύ των πρώτων θυμάτων των επιθέσεων που εξαπέλυσε η Χαμάς κατά του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου. Παρά τον πόνο, δύο ημέρες μετά την τραγωδία ήταν ξεκάθαρο γι’ αυτόν ότι δεν ήθελε εκδίκηση. «Η εκδίκηση δεν θα φέρει πίσω τους γονείς μου. Ούτε θα φέρει πίσω άλλους νεκρούς Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους», έγραψε λίγο αργότερα.

Την ίδια νύχτα, ο επιχειρηματίας και ισραηλινός ακτιβιστής της ειρήνης είδε ένα όνειρο. Είδε δρόμους πλημμυρισμένους από αίμα και έκλαιγε. «Δεν έκλαψα μόνος μου, αλλά μαζί με όλους εκείνους που τραυματίστηκαν από αυτόν τον πόλεμο. Τα δάκρυά μας έπλυναν το αίμα από τους δρόμους». Έτσι το περιγράφει στο podcast «Χωρίς συγχώρεση: το Τρίτο Αφήγημα – Unapologetic: The Third Narrative». Αυτό που είδε ο Μαόζ δεν ήταν γι’ αυτόν εφιάλτης, αλλά το όραμα ενός καλύτερου μέλλοντος, χωρίς αιματοχυσία.

«Η ελπίδα είναι κάτι που δημιουργείς»
Ο Χάμζε Αουάντε, παλαιστίνιος συγγραφέας και ακτιβιστής της ειρήνης, επίσης ονειρεύεται. Λέει στο ίδιο podcast πώς βλέπει εικόνες Ισραηλινών στρατιωτών στα όνειρά του. Έρχονται για να σκοτώσουν αυτόν και την οικογένειά του, όπως ακριβώς σκότωσαν τον ξάδελφό του. Ο Χάμζε αγκάλιασε τον ακτιβισμό για την ειρήνη επειδή, γι’ αυτόν, η ελπίδα είναι κάτι που δημιουργείς. «Το να περιμένεις τα δύο κράτη είναι σαν να περιμένεις τον Μεσσία», έγραψε σε ένα από τα πιο πρόσφατα κείμενά του.

Η Αμίρα και ο Ιμπραήμ αυτοπροσδιορίζονται ως Παλαιστίνιοι Ισραηλινοί, όπως και οι περισσότεροι από την κοινότητά τους. Αυτό τους αναγκάζει σε έναν πολιτικό αγώνα, επειδή το ισραηλινό κράτος δεν δέχεται ότι οι πολίτες του έχουν παλαιστινιακή ταυτότητα και τους θεωρεί «Ισραηλινούς Άραβες».

Η Αμίρα είναι πεπεισμένη ότι άνθρωποι σαν κι αυτήν θα μπορούσαν και θα έπρεπε να διαδραματίσουν βασικό ρόλο στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. «Δεν θα συμφωνήσουμε, είτε πρόκειται για το τι ακριβώς συνέβη στις 7 Οκτωβρίου, είτε μιλάμε για πόλεμο ή γενοκτονία, είτε για το πόσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει στη Λωρίδα της Γάζας. Αλλά πρέπει να συμφωνήσουμε για το μέλλον», λέει στην Deutsche Welle.

 

Είμαστε τελικά πολύ ισραηλινοί ή κακοί Άραβες;
Παρά τις επιτυχίες στα ΜΚΔ, οι ακτιβιστές αντιμετωπίζουν καθημερινά αναποδιές. Η Αμίρα επισημαίνει ότι συναντούν αντίσταση από όλες τις πλευρές. Αν μιλάει αραβικά δημοσίως, οι Ισραηλινοί την κοιτάζουν φοβισμένοι. Αν μιλάει εβραϊκά χωρίς αραβική προφορά, πολλοί Παλαιστίνιοι δεν την εμπιστεύονται.

Πιστεύει ότι η διπλή της ταυτότητα, όπως και πολλών άλλων, έχει ανεκμετάλλευτες δυνατότητες. «Γνωρίζουμε και τους δύο πολιτισμούς και νιώθουμε τον πόνο και στις δύο πλευρές. Αλλά όσο δεν αναγνωριζόμαστε ως Παλαιστίνιοι Ισραηλινοί, δεν μπορούμε να αναλάβουμε τον διαμεσολαβητικό μας ρόλο. Είμαστε μια μειονότητα, αλλά θέλουμε να εκπροσωπούμαστε ως αυτό που είμαστε», λέει η Αμίρα.

 

«Αξίζουμε κάτι καλύτερο»
Περισσότεροι από εννέα μήνες μετά την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, ο πόλεμος συνεχίζεται. Ο απολογισμός είναι αιματηρός: τουλάχιστον 38.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει ως αποτέλεσμα των ισραηλινών επιθέσεων στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, 120 όμηροι εξακολουθούν να κρατούνται από τη Χαμάς. Η ειρήνη δεν φαίνεται να είναι ορατή.

Αλλά οι δημιουργοί του podcast συνεχίζουν. Θέλουν να δείξουν αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς, θέλουν να μπορούν να ασκούν κριτική και στις δύο πλευρές, χωρίς να χρειάζεται να δικαιολογούνται, λέει η Αμίρα. «Θέλουμε να σταματήσει η αιματοχυσία και ο πόλεμος. Παλαιστίνιοι, Ισραηλινοί, Χριστιανοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, όλοι και όλες μας αξίζουμε κάτι καλύτερο από αυτό που ζούμε σήμερα».