Σύμφωνα με στοιχεία του 2023 του Διεθνή Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών κάθε μέρα στον κόσμο σκοτώνονται 133 κορίτσια ή γυναίκες από κάποιο μέλος της οικογένειάς τους ή από πρώην σύντροφο. Στην Ιταλία κάθε μέρα μια νεκρή γυναίκα και εδώ μετράμε ήδη την 6η γυναικοκτονία για το 2024. Λογικό μου φαίνεται μετά από αυτά τα στατιστικά να διαλέγουμε την αρκούδα για σύντροφο στο δάσος. Πρόκειται για μία συζήτηση που έχει γίνει πλέον viral στα κοινωνικά δίκτυα και αφορά γυναίκες που ερωτώνται αν θα προτιμούσαν να εγκλωβιστούν στο δάσος με έναν άνδρα ή μια αρκούδα. Ο φόβος και η οργή έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο, μια dick pic στο messenger, ένα σπρώξιμο στο μετρό, σεξιστικά αστεία στην δουλειά, σκοτεινά σοκάκια, πολιτικοί που ξεπλένουν τους κακοποιητές μας, νόμοι εναντίον μας.
Η πατριαρχία όμως αρχίζει να χάνει έδαφος σιγά σιγά, τα κορίτσια και οι γυναίκες αυτής της εποχής είναι εδώ, δυνατότερες να διεκδικούν ακόμα περισσότερα. Αλλάζει ο κόσμος μάτια μου… Οι υποστηρικτές της γιγαντώνονται μπας και προστατεύσουν αυτό το τερατώδες σύστημα που τελικά έχει άσχημο αντίκτυπο σε όλα τα φύλα. Η πατριαρχία δεν αγαπά ούτε τα αγόρια που γράφουν ποιήματα άλλωστε. Η πατριαρχία δεν αγαπά το διαφορετικό. Η πατριαρχία καταπιέζει την κοινωνική εξέλιξη.
Σε αυτό το τρομακτικό φαινόμενο όμως για όλες, όλους και όλα μας, θα πρέπει άμεσα να του δοθεί η βαρύτητα που του αρμόζει στην κοινωνία αλλά και στις πολιτικές για να μην νιώθουμε άλλο ζωντανές από τύχη. To φωνάζουν φεμινιστικές οργανώσεις και πρωτοβουλίες, το Μανιφέστο Φεμινισμός για το 99%, το λένε ξεκάθαρα οι Τσίντσια Αρούτσα, Τίθι Μπατατσάρια και Νάνσι Φρέιζερ, αυτό που περνάμε είναι μια κρίση της κοινωνίας ως σύνολο και η πρωταρχική αιτία είναι ο καπιταλισμός. Προσθέτουν: «οι καπιταλιστικές κοινωνίες είναι αστείρευτες πηγές έμφυλης καταπίεσης, ο καθημερινός σεξισμός γύρω μας δεν είναι διόλου συμπτωματικός, αντιθέτως είναι εγγεγραμμένος στην ίδια την δομή τους.»
Οι περισσότερες από εμάς επιλέγουμε την αρκούδα που ξέρουμε ότι θα μας επιτεθεί για να μας φάει, γιατί αυτό μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο φοβισμένες. Γνωρίζουμε ότι αν επιβιώσουμε από την επίθεσή της, δεν θα την ξαναδούμε σε ένα μπαρ ή σε ένα οικογενειακό τραπέζι, δεν θα μας στείλει απειλητικά μηνύματα, δεν θα διαδώσει βίντεο και φωτογραφίες μας που είμαστε γυμνές, δεν θα μας κατηγορήσουν ότι την προκαλέσαμε ή ότι εμείς την μεγαλώσαμε έτσι. Η αρκούδα αναγνωρίζει ότι είμαστε ανθρώπινα όντα.
Το κολάζ “η αρκούδα με βλέπει σαν ανθρώπινο ον” από την ομάδα Feminist Collages της Νέας Υόρκης ήταν η αφορμή για να γραφτούν οι παραπάνω λέξεις. Είναι ένα από τα σχόλια που άφησαν γυναίκες γιατί διαλέγουν την αρκούδα όπως και όλα τα παραπάνω που αναφέρω.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Οι Feminist Collages ξεκίνησαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά γρήγορα εμφανίζονται και σε πόλεις της Ευρώπης όπως στο Παρίσι, την Λυόν, το Μπορντώ, την Τουλούζη, την Μαδρίτη, το Λονδίνο, το Μπέλφαστ και άλλες. Είναι μια ομάδα που, όπως χαρακτηριστικά γράφουν, οραματίζονται μια κοινωνία όπου κάθε άτομο θα έχει τη δυνατότητα να ζει και να εκφράζεται ελεύθερα, χωρίς φόβο ή περιορισμούς. Στόχο έχουν με τα συνθήματα στους τοίχους να αναγκάσουν τα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία στο σύνολό της να αντιμετωπίσει αυτά τα γεγονότα, και στην πορεία να πλημμυρίσει, να εισβάλει και να διεκδικήσει έναν χώρο του οποίου η απόλαυση έχει γίνει προνόμιο λίγων. Αυτά αναφέρουν στις ανακοινώσεις των εργαστηρίων, στα οποία καλούν άτομα να ενισχύσουν αυτή την δράση.
Είναι μια συλλογικότητα που έχει εξαπλωθεί για να αφυπνίσει τον κόσμο για τα έμφυλα ζητήματα, για να “ταράξει τις γειτονιές”, εκεί που πίσω από τους τοίχους σκοτώνονται οι γυναίκες. Με εργαλεία τις λευκές σελίδες, την μαύρη μπογιά και την κόλλα φέρνουν μπροστά στους τοίχους αυτήν την πραγματικότητα ταρακουνώντας μας να την αλλάξουμε.
