Άνδρες και γυναίκες που εδώ και μήνες σκέφτονται τι άραγε μπορούν να κάνουν για να απαντήσουν σε αυτό το σταγονόμετρο ζωής. Πώς να αντιταχθούν, πώς να ακουστούν, πώς να φανούν, πώς να βάλουν κόκκους άμμου σε ένα πολεμοκάπηλο γρανάζι που μας οδηγεί κατευθείαν στην άβυσσο.
Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν μορφές αντίστασης, κραυγές ή σιωπές που σπάνε μια καθημερινότητα που βυθίζεται σε ένα φόντο αίματος, βομβών και αριθμών νεκρών. Στο Μιλάνο, λοιπόν, μια μεγάλη ομάδα, που δημιουργήθηκε εξαιτίας της πολεμικής συνθήκης στη Γάζα, φίλοι φίλων, μια ανθρώπινη, ενάρετη αλυσίδα, προσπάθησε και μέσα σε 48 ώρες, με βάση τα δικά τους λεγόμενα, οργάνωσαν αυτή την παρέμβαση στην πλατεία χωρίς εγκρίσεις, καθώς δεν υπήρχε χρόνος για εγκρίσεις. Πρώτα με μια πυκνή ανταλλαγή μηνυμάτων, λίστα συμμετεχόντων και εμπιστοσύνη σε αυτούς που πρότειναν τη δράση. Το σενάριο ορίστηκε και το ραντεβού ήταν ακριβές: 7 μ.μ. στο Colonne di San Lorenzo, ένα κλασικό σημείο συνάντησης για των μιλανέζων νέων.
Συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 50 άτομα. Σε 10 ακριβώς λεπτά, τα καθήκοντα κατανεμήθηκαν και ξεκινήσαμε. Σχεδόν όλοι/ες απλώθηκαν στην πλατεία, περπατώντας ανάμεσα στους τουρίστες και τους Μιλανέζους. Ο ήχος μιας σειρήνας, από αυτές που αναγγέλλουν βομβαρδισμό τάραξε την ηρεμία. Δεκάδες από τους δημιουργούς της κινητοποίησης κατέληξαν στο έδαφος κρατώντας στα χέρια σημειώματα που καλούν σε κατάπαυση του πυρός. Τρεις άνθρωποι περιπλανούνταν ανάμεσά τους απλώνοντας αργά, διακριτικά λευκά σεντόνια πάνω από ακίνητα σώματα. Ο κόσμος γύρω έμεινε έκπληκτος, άλλοι δυσανασχετούν, άλλοι παρακολουθούν, άλλοι έχουν μείνει άναυδοι. Ένα ζευγάρι νεαρών περαστικών, που παρακολουθούν, συμμετέχουν στη δράση και πέφτουν στο έδαφος.
Ακούγεται ένα κομμάτι από το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ, τα σεντόνια απλώνονται, η πλατεία είναι ακίνητη. Στο τέλος του κομματιού ακούγονται κραυγές «Όχι άλλος πόλεμος! Παύσατε πυρ!» Οι συμμετέχοντες σηκώνονται συντετριμμένοι, σέρνουν τα σεντόνια τους, φωνάζουν αυτές τις λέξεις, βαδίζουν προς την εκκλησία και στο προαύλιο της εκκλησίας σχηματίζουν την τεράστια πινακίδα CEASEFIRE NOW, και λίγο αργότερα, ΌΧΙ ΆΛΛΟΙ ΠΌΛΕΜΟΙ ΌΧΙ ΆΛΛΗ ΑΔΙΚΊΑ.
Την κατάφεραν αυτή τη φαινομενικά απλή δράση, αγκαλιάστηκαν, συστήθηκαν, μοιράστηκαν τη χαρά του να μεταφέρουν αυτό το μήνυμα σε μια πλατεία που “ήταν στον κόσμο της”. Συνέχισαν συγκεντρώνοντας εικόνες και βίντεο από την δράση τους και προσπαθώντας να την μοιραστούν με όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες ανά τον κόσμο. Με ποιον τρόπο θα φτάσουν σε ανθρώπους που την ίδια στιγμή βρίσκονται στον υπολογιστή της δουλειάς τους; Στήνονται δίκτυα ενημέρωσης. Πότε θα το ξανακάνουμε σε ένα ακόμα πιο ορατό μέρος; Ένα είναι σίγουρο: το φαντάστηκαν επομένως είναι σα να έχει ήδη γίνει.
