Ο Ben Arad, 18 ετών από τη Ramat Hasharon, έφτασε στο στρατόπεδο κατάταξης Tel Hashomer σήμερα το πρωί και αρνήθηκε να καταταγεί στον ισραηλινό στρατό σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο στη Γάζα. Καταδικάστηκε σε 20 ημέρες σε στρατιωτική φυλακή, η οποία αναμένεται να παραταθεί όταν αρνηθεί να καταταγεί ξανά.
Ο Arad εντάσσεται στο πλευρό του Tal Mitnick και της Sofia Orr, οι οποίοι εκτίουν ποινές 105 και 40 ημερών αντίστοιχα για την άρνησή τους.
Ο Ben Arad αποφάσισε να αρνηθεί την κατάταξη λόγω του πολέμου στη Γάζα. Η χειρονομία του Tal Mitnick του έδειξε ότι αξίζει τον κόπο να αρνηθεί δημόσια.
Αυτή είναι η δήλωσή του.
Ονομάζομαι Ben Arad, είμαι 18 ετών και αρνούμαι να καταταγώ στις Δυνάμεις Άμυνας του Ισραήλ (IDF). Αντιτίθεμαι στις παράλογες δολοφονίες, στην πείνα και τις ασθένειες και στη θυσία στρατιωτών, αμάχων και ομήρων για έναν πόλεμο που δεν μπορεί και δεν πρόκειται να επιτύχει τους δηλωμένους στόχους του και θα μπορούσε να εκφυλιστεί σε περιφερειακό πόλεμο. Για αυτούς και άλλους λόγους, αρνούμαι να καταταγώ.
Δεν θα λάβω μέρος σε έναν πόλεμο εκδίκησης, ο οποίος προκαλεί μόνο καταστροφή και δεν θα δώσει ασφάλεια στους πολίτες του Ισραήλ.
«Αν το μόνο που έχεις είναι ένα σφυρί, όλα μοιάζουν με καρφί». – Σκέφτομαι πάντα αυτή τη φράση όταν εξετάζω τη συμπεριφορά του Ισραήλ από την αρχή του πολέμου. Το μόνο εργαλείο που γνωρίζουμε είναι ο στρατός. Επομένως, η λύση σε κάθε πρόβλημα πρέπει να είναι στρατιωτική.
Αλλά η στρατηγική μας της αποτροπής δεν έχει αποδειχθεί αποτελεσματική. Η τρομοκρατία δεν μπορεί να σταματήσει με απειλές, γιατί οι τρομοκράτες δεν έχουν πολλά να χάσουν. Επιπλέον, οι άνευ προηγουμένου δολοφονίες αθώων πολιτών στη Γάζα, η πείνα, οι ασθένειες και η καταστροφή περιουσιών απλώς φουντώνουν τη φλόγα του μίσους και της τρομοκρατίας της Χαμάς- αργά ή γρήγορα, θα πληρώσουμε τον πόνο των Παλαιστινίων.
Στις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ ξύπνησε μπροστά σε μια βάρβαρη επίθεση που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ. Παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι έπεσαν θύματα φρικαλεοτήτων που κανείς δεν θα έπρεπε να υποφέρει. Η βαρβαρότητα και η σκληρότητα της επίθεσης είχε σκοπό να εξαλείψει κάθε ελπίδα για ειρήνη και κοινό μέλλον. Ο αντίκτυπος της 7ης Οκτωβρίου στο λαό του Ισραήλ είναι ακόμη τεράστιος, ιδίως καθώς περισσότεροι από 130 όμηροι εξακολουθούν να κρατούνται αιχμάλωτοι στη Λωρίδα της Γάζας.
Από εκείνο το Σάββατο, το Ισραήλ διεξάγει μια άνευ προηγουμένου δολοφονική εκστρατεία, όχι μόνο εναντίον της Χαμάς, αλλά και εναντίον ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού. Υπάρχουν περισσότεροι από 30.000 νεκροί στη Γάζα, εκ των οποίων εκτιμάται ότι το 70% είναι γυναίκες και παιδιά. Κάθε μέρα, Ισραηλινοί αξιωματούχοι απειλούν με χερσαία επίθεση στη Ράφα, όπου έχουν καταφύγει περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι. Η είσοδος του Ισραήλ στη Ράφα θα προκαλέσει το θάνατο δεκάδων ή εκατοντάδων Ισραηλινών στρατιωτών και χιλιάδων ή δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων. Θα θέσει σε κίνδυνο τις ζωές των ομήρων και θα αυξήσει σημαντικά τις μάχες με τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο.
Και για ποιο λόγο; Τι θα επιτευχθεί με αυτές τις μάχες; Ο πόλεμος δεν θα φέρει πίσω τους ομήρους. Δεν θα φέρει πίσω τους νεκρούς. Δεν θα απελευθερώσει τους κατοίκους της Γάζας από τη Χαμάς και δεν θα φέρει την ειρήνη. Το αντίθετο θα γίνει: οι μάχες θα συνεχίσουν να σκοτώνουν ομήρους, θα θέσουν σε κίνδυνο άλλους Εβραίους και Παλαιστίνιους, θα διαιωνίσουν την κυριαρχία των τρομοκρατικών οργανώσεων στη Γάζα και θα διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει κανένας ορίζοντας ειρήνης.
Το ισραηλινό κοινό βρίσκεται αντιμέτωπο με μια επιλογή: να διατηρήσει τον τρέχοντα κύκλο βίας και να υποστηρίξει μια πραγματικότητα καταστροφής που θα βαθύνει το μίσος και θα δημιουργήσει κλιμάκωση σε όλα τα μέτωπα ή να επιλέξει έναν άλλο δρόμο, βασισμένο στην ιερότητα της ζωής, όπου θα σταματήσουμε να στέλνουμε όμορφους ανθρώπους να σκοτώνονται ή να τραυματίζονται σε φρικτές μάχες. Θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε την επιστροφή όλων των ομήρων που είναι ακόμα ζωντανοί, να σταματήσουμε τις παράλογες δολοφονίες στη Γάζα, να καταδικάσουμε τη βία των εποίκων στη Δυτική Όχθη και να αποτρέψουμε το ξέσπασμα ενός νέου πολέμου κατά της Χεζμπολάχ και του Άξονα της Αντίστασης;
Η κοινή γνώμη είμαστε εμείς. Έχουμε μεγάλη δύναμη που δεν έχουν οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις και οι οργανώσεις που μας εκπροσωπούν. Ως εκ τούτου, η πίεση για αλλαγή πρέπει να προέρχεται από εμάς. Μπορούμε να προχωρήσουμε προς την ειρήνη μόνο μέσα από ένα ασυμβίβαστο κοινωνικό κίνημα που δεσμεύεται στην επικοινωνία και την αποκλιμάκωση. Πρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε κριτική σκέψη, να βλέπουμε τη συνολική εικόνα και να αγωνιζόμαστε για την ειρήνη, την ισότητα και την αλήθεια.
1 Απριλίου 2024
Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens
