Οι προτάσεις για ένα Καθολικό Βασικό Εισόδημα (ΚΒΕ) έχουν πολλαπλασιαστεί κατά τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, ιδίως με το ξέσπασμα της πανδημίας Covid-19 στις αρχές του 2020.
Ένας από τους λόγους είναι το ισοζύγιο των διαφόρων χορηγήσεων και επιδοτήσεων που υποστηρίζονται σήμερα από τις κυβερνήσεις για την αντιμετώπιση της φτώχειας, όπως το εγγυημένο εισόδημα, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ο μισθός διαβίωσης κ.ά., δηλαδή εισοδήματα υπό όρους με πολύ περιορισμένα αποτελέσματα.
Αυτές οι υπό όρους παροχές, που παρατηρούνται σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και σε όλο τον κόσμο, πάσχουν από μια σειρά προβλημάτων που έχουν αναγνωριστεί εδώ και καιρό και είναι εγγενή όταν κάτι είναι υπό προϋποθέσεις, όσο γενναιόδωρες και αν είναι αυτές. Ωστόσο, αυτά ακριβώς τα λάθη επαναλαμβάνονται επίμονα. Το Ingreso Mínimo Vital ή Ελάχιστος Μισθός Διαβίωσης (MLW) της ισπανικής κυβέρνησης που εφαρμόστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 2020 αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση.
Στις αρχές του 2023, πολλοί από αυτούς που έλεγαν ότι το MLW ήταν μια ποιοτική τομή για το κράτος πρόνοιας και άλλες παρόμοιες ανοησίες, προτείνουν τώρα την αναμόρφωση αυτού του MLW. Η μεταρρύθμιση της μεταρρυθμισμένης μεταρρύθμισης θα ήταν μια καταστροφή. Το Renda Garantida de Ciutadania ή το Εγγυημένο Εισόδημα του Πολίτη που τέθηκε σε λειτουργία στην Καταλονία λίγα χρόνια νωρίτερα είναι ένα άλλο παράδειγμα. Αυτό οφείλεται στα εγγενή προβλήματα της έννοιας των υπό όρους παροχών, όπως αναφέρεται επανειλημμένα σε ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις.
Το θεμελιώδες μέρος αυτής της έρευνας θέλει να απαντήσει το ακόλουθο ερώτημα: μπορεί το ΚΒΕ να χρηματοδοτηθεί από την ΕΕ; Και πιο συγκεκριμένα, να απαντήσει στο βασικό ερώτημα πώς μπορεί να χρηματοδοτηθεί, μέσω τριών φόρων: του φόρου εισοδήματος, του φόρου πλούτου και του φόρου άνθρακα.
Συγγραφείς: Jordi Arcarons, Daniel Raventós, Lluís Torrens
Κατεβάστε το πλήρες έγγραφο στα αγγλικά εδώ.
