Από τότε που κατέρρευσε η επταήμερη εκεχειρία, γίναμε μάρτυρες της επανάληψης των αδιάκριτων δολοφονιών και των αναγκαστικών εκτοπίσεων σε συγκλονιστική κλίμακα και ένταση.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να απαιτήσει άμεση και διαρκή κατάπαυση του πυρός, για να αρθεί η πολιορκία και να εξασφαλιστεί η απεριόριστη βοήθεια σε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας. Μέχρι σήμερα, η αδράνεια του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τα βέτο των κρατών μελών, ιδιαίτερα των Ηνωμένων Πολιτειών, τους καθιστούν συνένοχους στη συνεχιζόμενη σφαγή- αυτή η αδράνεια έχει δώσει το ελεύθερο στις μαζικές δολοφονίες ανδρών, γυναικών και παιδιών.
Από τότε που κατέρρευσε η επταήμερη εκεχειρία, γίναμε μάρτυρες της επανάληψης των αδιάκριτων δολοφονιών και των αναγκαστικών εκτοπίσεων σε συγκλονιστική κλίμακα και ένταση. Μόνο στο νοσοκομείο Al-Aqsa, 1.149 ασθενείς εισήλθαν στα επείγοντα μεταξύ 1ης και 7ης Δεκεμβρίου, 350 από τους οποίους ήταν νεκροί κατά την άφιξη. Στις 6 Δεκεμβρίου, το νοσοκομείο δέχτηκε περισσότερους νεκρούς ασθενείς από ό,τι τραυματίες.
Το ιατρικό προσωπικό μας στη Λωρίδα της Γάζας έχει γίνει μάρτυρας και έχει περιθάλψει τις ιατρικές συνέπειες των συνεχιζόμενων και συστηματικών θηριωδιών κατά τη διάρκεια των τελευταίων οκτώ εβδομάδων. Οι αδιάκριτες δολοφονικές επιχειρήσεις του Ισραήλ, η άρνηση παροχής τροφίμων και πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη και οι επανειλημμένες αναγκαστικές μετακινήσεις κατέστησαν τις συνθήκες αφόρητες για περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Οι άνθρωποι βρίσκονται στο δρόμο, στη βροχή, οι συνθήκες υγιεινής είναι από ανεπαρκείς έως ανύπαρκτες. Βλέπουμε σημαντική αύξηση των μολυσματικών ασθενειών, όπως διάρροια, οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις, δερματικές λοιμώξεις κι επιδημίες όπως η ηπατίτιδα. Η ζωτικής σημασίας ανθρωπιστική βοήθεια πρέπει να επιτραπεί να εισέλθει άμεσα στη λωρίδα της Γάζας σε μεγάλη κλίμακα.
«Σήμερα η παροχή βοήθειας είναι επιτελική – είναι ένα τίποτα μπροστά στις υπάρχουσες ανάγκες. Οι συνάδελφοί μας αισθάνονται ανήμποροι όταν ακούνε παιδιά να τους λένε ότι προτιμούν να πεθάνουν παρά να συνεχίσουν να υποφέρουν. Οι άνθρωποι αναζητούν απεγνωσμένα τρόφιμα λόγω της σκληρής πολιορκίας που τους έχει επιβληθεί. Πρέπει να εξασφαλιστεί κάποια ελπίδα επιβίωσης – οι γιατροί μας δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για τους νεκρούς. Η αποτυχία να δράσουμε τώρα, να θεσπίσουμε μια πλήρη κατάπαυση του πυρός και να τερματίσουμε την πολιορκία θα ήταν ασυγχώρητη». -Christopher Lockyear, Γενικός Γραμματέας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα,
Οι επανειλημμένες διαβεβαιώσεις τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και του Ισραήλ ότι αυτός ο πόλεμος διεξάγεται μόνο κατά των μαχητών, έρχονται σε αντίθεση με αυτό που βλέπουμε στο έδαφος. Αντιθέτως, πρόκειται για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο που δεν λυπάται τους αμάχους. Στο νοσοκομείο Al-Nasser, στη Khan Younis, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν το βράδυ της 4ης Δεκεμβρίου, λόγω της έντασης των βομβαρδισμών. Ορισμένοι υπάλληλοι του Υπουργείου Υγείας αποφάσισαν επίσης να φύγουν, υπό το φόβο ότι θα πέσουν θύματα της ίδιας βίας που ασκείται στα νοσοκομεία της βόρειας Γάζας. Το Σαββατοκύριακο πριν από την αναχώρηση από το Nasser, οι συνάδελφοί μας είδαν να εισάγεται το ένα κύμα μαζικών απωλειών μετά το άλλο. Το νοσοκομείο δέχτηκε 5.166 τραυματίες και 1.468 ασθενείς που κηρύχθηκαν νεκροί κατά την άφιξή τους από τις 7 Οκτωβρίου. Το 70% των νεκρών ήταν γυναίκες και παιδιά. Οι εντολές εκκένωσης που εκδίδει το Ισραήλ δημιουργούν πανικό. Οι άνθρωποι δεν έχουν πού να πάνε- έχουν βομβαρδιστεί στο βορρά, στο νότο και στα σύνορα της Rafah. Αυτό το σκληρό καθεστώς δεν λυπάται τους αμάχους.
Είμαστε απελπισμένοι με την αδιαλλαξία της κυβέρνησης του Ισραήλ και την προφανή άρνησή της να ασχοληθεί ή να αναγνωρίσει το μέγεθος του ανθρωπιστικού μαρτυρίου στη Γάζα. Οι προσωρινές εκεχειρίες, οι παύσεις για ανθρωπιστική βοήθεια και λιγοστή αρωγή που έχει επιτραπεί μέχρι στιγμής, είναι προσβλητικά ανεπαρκής. Η καταστροφή που έχει προκληθεί θα απαιτήσει χρόνια ανθρωπιστικής βοήθειας για να ανακουφιστεί – η κλίμακα των απωλειών όμως και η θλίψη που τη συνοδεύει, ίσως να μην καταπραϋνθεί ποτέ. Ένα πράγμα είναι σαφές – η κλιμάκωση της ανθρωπιστικής βοήθειας δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς κατάπαυση του πυρός.
Σήμερα, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να απαιτήσει άμεση και διαρκή κατάπαυση του πυρός και να άρει την πολιορκία. Αυτή η ευθύνη βαρύνει κάθε μέλος – η ιστορία θα κρίνει την καθυστέρηση στον τερματισμό αυτής της σφαγής- η στοιχειώδης ανθρωπιά απαιτεί δράση.
