Στις 13 Σεπτεμβρίου 1993, ο ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν και ο ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Γιάσερ Αραφάτ σφράγισαν στην Ουάσιγκτον τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Όσλο, οι οποίες διαπραγματεύονταν επί μήνες στη νορβηγική πρωτεύουσα.
Οι συμφωνίες διατήρησαν την ισραηλινή δικαιοδοσία στις εξωτερικές υποθέσεις, τα σύνορα και την άμυνα, ενώ μεταβίβασαν στην Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή την εξουσία αυτοδιοίκησης στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας, της άμεσης φορολογίας, του πολιτισμού, του τουρισμού και της δημιουργίας παλαιστινιακής αστυνομίας.
Το συμφωνηθέν κείμενο προέβλεπε μια περίοδο πέντε ετών μετά την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής από το έδαφος της Γάζας και της Ιεριχούς για την επίτευξη μιας διαρκούς συμφωνίας για μια οριστική ειρήνη.
Ωστόσο, τρεις δεκαετίες μετά, η πολυπόθητη ειρήνη δεν έχει έρθει. Οι Παλαιστίνιοι έχουν υποστεί πολυάριθμες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ οι κάτοικοι του Ισραήλ ζουν με την ανησυχία των αντιποίνων για τις βίαιες πολιτικές της κυβέρνησής τους και την εμπόλεμη στάση των δυνάμεών τους.
Αντί η σύγκρουση να αποκλιμακώνεται και να καθιερώνεται η λύση των δύο χωρών με βάσει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, ο παλαιστινιακός πληθυσμός ζει σε ένα γκέτο κλεισμένο κάτω από αυστηρό έλεγχο και χωρίς πραγματικές συνθήκες ανθρώπινης ανάπτυξης.
Οι δεξιές ισραηλινές κυβερνήσεις προώθησαν την πολιτική της κατοχής μέσω της επέκτασης των οικισμών και οι συγκρούσεις μεταξύ νέων εποίκων και Παλαιστινίων επιδείνωσαν την εχθρότητα και δυσκόλεψαν την κατανόηση.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει θέσει ως προτεραιότητα τη διατήρηση του κράτους του Ισραήλ ως γεωπολιτικό πιόνι στην περιοχή, παραβιάζοντας το διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του παλαιστινιακού λαού μέσω του status quo της κατοχής και του διαχωρισμού.
Μπροστά στο αδιέξοδο της ειρηνευτικής διαδικασίας, ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας Κιν Γκανγκ ανέφερε πριν από μερικούς μήνες ότι η Κίνα είναι πρόθυμη να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο στην προώθηση της ειρήνης στην περιοχή.
Η διπλωματική παρουσία της ασιατικής δύναμης στη Μέση Ανατολή είδε τις μεσολαβητικές της προσπάθειες να επισφραγίζονται μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας για την αποκατάσταση των σχέσεων.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση των ΗΠΑ πιέζει τις κυβερνήσεις του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας να συνάψουν συμφωνίες συνεργασίας, τις οποίες η Σαουδική Αραβία θέτει υπό την προϋπόθεση της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Μήπως ήρθε η ώρα για την ανεξαρτησία των Παλαιστινίων και για μια δίκαιη και αναγκαία ειρήνη στη Μέση Ανατολή; Θα σταματήσει η βία και θα ανάψει η φλόγα της ελπίδας;
Οι προοπτικές για πιθανές διαπραγματεύσεις έχουν γίνει πιο ευοίωνες μετά την είσοδο στο μπλοκ των BRICS των Σαουδαράβων και των Περσών, μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο, οι οποίες είναι σημαντικές για τη λύση της σύγκρουσης.
Είναι πολύ πιθανό ότι βραχυπρόθεσμα θα υπάρξουν ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση. Οι άνθρωποι φωνάζουν για ανάπτυξη και συνεργασία αντί για πόλεμο και συγκρούσεις. Η ειρήνη είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens
