Κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού με επιστολή διαμαρτυρίας περιγράφουν την ζοφερή πραγματικότητα που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές και εξηγούν τις επιπτώσεις που έχει η περιστολή των δικαιωμάτων για τους κρατούμενους αλλά και την κοινωνία.
Κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού επικοινώνησαν με το omniatv ζητώντας να δημοσιευτεί επιστολή διαμαρτυρίας με την οποία περιγράφουν την ζοφερή πραγματικότητα που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές και εξηγούν τις επιπτώσεις που έχει η περιστολή των δικαιωμάτων για τους κρατούμενους αλλά και την κοινωνία. Την επιστολή συνυπογράφουν οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού, Λάρισας, Πάτρας, Μαλανδρίνου και Χανιών.
ΠΡΟΣ
Πρωθυπουργό της Ελληνικής Κυβέρνησης κ. Κυριάκο Μητσοτάκη
Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Υπουργείο Δικαιοσύνης
Υπουργείο Δημόσιας Τάξης
Γενική Γραμματεία Αντιεγκληματικής Πολιτικής
Προϊστάμενο του Αρείου Πάγου
Προϊστάμενο Διεύθυνσης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λαμίας
Όλα τα ΜΜΕΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Είμαστε κρατούμενοι σε διάφορες φυλακές ανά την χώρα και ως άνθρωποι έχουμε συγκεκριμένα δικαιώματα, τα οποία κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και διάφορες Συμβάσεις που δεσμεύουν την χώρα μας.
Το τελευταίο διάστημα είναι πρωτοφανής η περιστολή των δικαιωμάτων μας για την οποία έχουμε κάνει υπομονή και έχουμε σιωπήσει σεβόμενοι κοινωνικά ζητήματα όπως είναι το δυστύχημα των Τεμπών.
Ενόψει όμως των διάφορων εξαγγελιών της κυβέρνησης υπό το νέο σχήμα θέλουμε να επισημάνουμε την ζοφερή πραγματικότητα που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές καθώς και να τονίσουμε τα αδύναμα σημεία του Σωφρονιστικού Κώδικα, ο οποίος επηρεάζει τις ζωές μας.
Πρώτον, το άρθρο 6Α του Σωφρονιστικού Κώδικα, όπως φαίνεται από τις μέχρι σήμερα εκδοθείσες αποφάσεις των δικαστηρίων εκτέλεσης ποινών ανά την χώρα, αποτελεί γράμμα κενό και φαίνεται να ψηφίστηκε για να καθυστερεί τις προσφυγές μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι καμία απόφαση υπέρ των κρατουμένων δεν έχει εκδοθεί μέχρι σήμερα ενώ στην πράξη η άμεση ενημέρωση των σωφρονιστικών αρχών για την άσκηση προσφυγής ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου συνεπάγεται αυτόματα μια κατεπείγουσα μεταγωγή σε ακόμα χειρότερες φυλακές με ακόμα χειρότερες και εξευτελιστικές για τα δικαιώματα μας συνθήκες ως τιμωρία για την άσκηση των δικαιωμάτων μας.
Δεύτερον,η επανίδρυση των φυλακών τύπου Γ’ μέσω της δυνατότητας μεταγωγής των κρατουμένων σε «Σωφρονιστικά Καταστήματα Αυξημένης Ασφάλειας» (αρθ.19Α παρ. 3Σ.Κ.) χωρίς δυνατότητα αποτελεσματικής προστασίας των κρατουμένων οι οποίοι τίθενται σε ειδικό καθεστώς υψίστης ασφαλείας και χωρίς να έχουν αποτελεσματικά μέσα έναντι των επαχθών για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους μέτρων, μπορεί ενδεχομένως να ικανοποιεί τα αυτιά ανθρώπων οι οποίοι δεν έχουν σχέση με φυλακές αλλά στην πραγματικότητα καταστρατηγούν πλήρως τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας.
Τρίτον, ο περιορισμός και το ουσιαστικό πετσόκομμα της δυνατότητας λήψης τακτικών αδειών ακόμα και εκπαιδευτικών, προσβάλλουν βάναυσα τόσο το δικαίωμα επανένταξης των κρατουμένων στην Ελληνική Πολιτεία όσο και την προστασία της κοινωνίας από κρατούμενους από κρατούμενους οι οποίοι θα είναι εκριζωμένοι από αυτήν.
Ο νέος Σωφρονιστικός Κώδικας δημιουργεί το παράδοξο να θεμελιώνει δικαίωμα λήψης άδειας μόλις λίγο πριν την θεμελίωση του δικαιώματος της υφ’ όρου απόλυσης. Αυτό συνεπάγεται έντονες δυσχέρειες στην επανένταξη και στην επανακοινωνικοποίηση μας ενώ δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε κρατούμενους οι οποίοι υπό το προϊσχύον καθεστώς ήδη έχουν λάβει άδειες και έχουν αρχίσει να επανεντάσσονται ομαλά και ουσιαστικά έτσι απομακρύνονται από την κοινωνία.
Σύμφωνα με το άρθρο 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα προβλέπεται ότι τακτικές άδειες χορηγούνται εφόσον:
Ο κατάδικος: α) εκτίει ποινή φυλάκισης εφόσον έχει εκτίσει πραγματικά το ένα όγδοο (1/8) της ποινής του, β) εκτίει ποινή περιορισμού σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων, εφόσον έχει εκτίσει πραγματικά το ένα έκτο (1/6) της ποινής του, γ) εκτίει ποινή κάθειρξης, εφόσον έχει εκτίσει πραγματικά το ένα πέμπτο (1/5) της ποινής του πλην των περιπτώσεων των κακουργημάτων του δεύτερου εδαφίου της παρ. 6 του άρθρου 105Β του Ποινικού Κώδικα, ακόμα και αν αυτά περιλαμβάνονται σε συνολική ποινή, όπου απαιτείται η πραγματική έκτιση των πέντε έκτων (5/6) του χρόνου πραγματικής έκτισης που προβλέπεται για την υπό όρο απόλυση του με την εξαίρεση του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 54. δ) εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης εφόσον έχει εκτίσει πραγματικά δώδεκα (12) έτη και αν εκτίει περισσότερες και αν εκτίει περισσότερες ποινές ισόβιας κάθειρξης εφόσον έχει εκτίσει πραγματικά επιπλέον τρία (3) έτη για κάθε, πέραν της μίας, ποινή ισόβιας κάθειρξης και σε κάθε περίπτωση εφόσον εκτίσει πραγματικά είκοσι δύο (22) έτη, ενώ πριν την τροποποίηση με το άρθρο 50 του Ν. 4985/2022 προβλεπόταν ότι: «(1) Ο κατάδικος: α) εκτίει ποινή φυλάκισης μέχρι πέντε (5) έτη και έχει εκτίσει πραγματικά το ένα δέκατο (1/10) της ποινής του, β) εκτίει στερητική της ελευθερίας ποινή μέχρι δέκα (10) έτη και έχει εκτίσει πραγματικά το ένα πέμπτο (1/5) της ποινής του, γ) εκτίει στερητική της ελευθερίας ποινή άνω των δέκα (10) ετών και έχει εκτίσει πραγματικά τα τρία δέκατα (3/10) της ποινής του, δ) εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης και έχει εκτίσει πραγματικά τουλάχιστον δέκα (10) έτη. Κατ’ εξαίρεση, σε αυτόν που καταδικάστηκε σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης για παράβαση της παρ. 2 του άρθρου 380 του Ποινικού Κώδικα, τακτικές άδειες χορηγούνται εφόσον έχει εκτίσει πραγματικά δύο πέμπτα (2/5) της ποινής του και η κράτηση έχει διαρκέσει τουλάχιστον δυο (2) έτη. Αν στον κατάδικο έχουν επιβληθεί περισσότερες στερητικές της ελευθερίας ποινές και δεν έχει γίνει προσμέτρηση τους σε μια συνολική ποινή κατά άρθρο 94ΠΚ, για τον υπολογισμό της ποινής που εκτίεται κατά την έννοια της παρούσας διάταξης, λαμβάνεται υπόψη το άθροισμα των επί μέρους ποινών».
Για παράδειγμα, είναι παράδοξο να απαιτείται για την λήψη άδειας σε περίπτωση ισόβιας καθείρξεως η πραγματική έκτιση δώδεκα ετών την στιγμή που σύμφωνα με το άρθρο 105Β παρ.6ΠΚ κατά βάση απαιτείται η πραγματική έκτιση 16 ετών για την υφ’ όρων απόλυση. Το χρονικό διάστημα όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα λήψης τακτικής άδειας τους αποξενώνει από την κοινωνία και περικόπτει τις δυνατότητες ομαλής επανένταξης τους στην κοινωνία.
Τέταρτον, ο περιορισμός της δυνατότητας μεταγωγής σε αγροτικές φυλακές μέσω της αδικαιολόγητης αύξησης ελάχιστου χρόνου ο οποίος απαιτείται ως προαπαιτούμενο για την έκτιση της ποινής σε μη αγροτικές φυλακές υπονομεύει τον ίδιο τον θεσμό των αγροτικών φυλακών καθώς και τους εναλλακτικούς τρόπους έκτισης των ποινών.
Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ η πολιτεία δεν βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, αντιμετωπίζουμε καθημερινά προβλήματα υπερπληθυσμού των φυλακών, έλλειψη μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ανεπάρκεια πόρων, ανεξιχνίαστους θανάτους κρατουμένων, ανεπαρκή ποιότητα φαγητού, ανεπάρκεια χώρων προαυλισμού και άθλησης.
Πέμπτον: Η υφ’ όρον απόλυση είναι δικαίωμα του κρατούμενου όμως η αδικαιολόγητη καθυστέρηση του Συμβουλίου Πρωτοδικών και στη συνέχεια η αναιτιολόγητη απόρριψη τους δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση μέσα στη φυλακή με αποτέλεσμα να υπογράφουμε για την υφ’ όρων απόλυση μας τρεις, τέσσερις ή πέντε φορές και το μόνο που συμβαίνει είναι τα Συμβούλια να χρονοτριβούν και να απορρίπτουν συνεχώς. Παρατηρείται το φαινόμενο ότι σε όλες τις Εισαγγελίες της Ελλάδας το δικαίωμα για την υφ όρων απόλυση για τους πολυισοβήτες είναι τα 19 έτη, με μοναδική εξαίρεση την Εισαγγελία Λαμίας η οποία θέτει ως όριο τα 25 έτη που κατά το Σύνταγμα είναι παράνομο. Σε όλη την Ελλάδα έχουν δοθεί δεκάδες αναστολές με υφ’ όρων απόλυση σε πολυισοβήτες στα 19 έτη, εκτός από την Εισαγγελία ΛΑΜΙΑΣ.
Έκτον: Από αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ πρέπει να ωφεληθούν οι ΒΙΑΣΤΕΣ και οι ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ που για εμάς όλους, αυτά τα εγκλήματα, ανεξαρτήτως θρησκείας – έθνους – φυλής και προσωπικότητας είναι ανήθικα και μη αποδεκτά.
Επειδή στην πρώτη μας διαμαρτυρία πριν από 8 μήνες δεν δόθηκε καμιά απάντηση και σεβόμενοι την προεκλογική περίοδο, κατά την οποία αποφασίσαμε να αναστείλουμε όποιες ενέργειες είχαμε στο μυαλό μας, αποφασίσαμε με την παρούσα επιστολή να ξαναθέσουμε ορισμένα σοβαρά θέματα που μας απασχολούν ως κρατούμενους.
Επιδιώκουμε να λύσουμε τα προβλήματα μας ειρηνικά και με διάλογο, η σύντομη απάντηση σας θα βοηθήσει να οδηγηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση.
