Ανακοίνωση του Δ.Σ. του Μωβ για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια

Γιατί δεν προστατεύονται τα παιδιά και οι γυναίκες από τον νόμο; Γιατί το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού δεν είναι προτεραιότητα του νόμου; Δεν είναι σωστό να σχετίζονται τα παιδιά με τον διαζευγμένο πατέρα; Δεν είναι δίκαιο το αίτημα να βιώσει την πατρότητα ο διαζευγμένος; Γιατί διαμαρτύρονται οι γυναίκες για τον νόμο Τσιάρα και γιατί τις στοχοποιεί; Τελικά στηρίζει αυτός ο νόμος τα παιδιά που καταγγέλλουν κακοποίηση; Μπορεί η υποχρεωτικότητα να λύσει θέματα όταν η αιτία του διαζυγίου είναι η βία η απειλή, η προσβολή ο κίνδυνος της ζωής των θυμάτων;

Η ελληνική νομοθεσία ουδέποτε απέκλειε την συναινετική συνεπιμέλεια. Ο Νόμος Τσιάρα αναφέρεται στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια, ο οποίος ηθελημένα αγνοεί τις περιπτώσεις κακοποιητικών πατεράδων. Οι κακοποιητικοί άντρες, με τον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο, για να απομακρυνθούν από τα θύματά τους (προκειμένου να γλυτώσουν) και να τους αφαιρεθεί η επιμέλεια, πρέπει να υπάρχει απόφαση οριστικής καταδίκης τους για ενδοοικογενειακή βία. Γνωρίζοντας όμως τις απίστευτες καθυστερήσεις της Ελληνικής δικαιοσύνης, καταλήγει για να εκδοθεί απόφαση οριστικής καταδίκης να μεσολαβούν συνήθως πολλά χρόνια (8). Μέχρι τότε ο δράστης μπορεί να συνεχίζει ανενόχλητος να δρα κακοποιητικά στα θύματά του, στη βάση και μόνο της αξίωσής του να ασκεί το γονικό του δικαίωμα όπως του επιτρέπει ο σημερινός νόμος, που υπονομεύει το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού και ενδυναμώνει τον αυταρχισμό και την εκδικητικότητα πολλών ανδρών.

Αυτός ο νόμος όταν αποφασίζει το παιδί να σπάσει το μαρτύριο της σιωπής και να καταγγείλει την ψυχολογική, σεξουαλική, σωματική βία, το εξαναγκάζει μέσω δικαστικής απόφασης να συνεχίζει να έχει επαφή με τον θύτη μέχρι την οριστική απόφαση, ακυρώνοντας ακόμη και την μαρτυρία του ίδιου του παιδιού αλλά και οικείων ή εξειδικευμένων επιστημονικών γνωματεύσεων.

Αυτός ο νόμος θεωρεί ότι η υπoχρεωτικότητα ως εξαναγκαστικό μέτρο, μπορεί να διασφαλίσει την συνεργασία ανάμεσα στον κακοποιητή και στα θύματά του παρά τις διαφωνίες επιστημόνων ψυχικής υγείας, νομικών.

Να μην ξεχνάμε ότι όσοι δεν πλήρωναν την διατροφή πάρα την δικαστική απόφαση, τώρα με τον καινούργιο νόμο με τον οποίο μοιράζονται τον χρόνο συγκατοίκησης, απαλλάσσονται της διατροφής.

Ο νόμος Τσιάρα, είχε σαν αποτέλεσμα, οι γυναίκες να βιώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις από το παραπλανητικό σύνδρομο -εφεύρημα της «γονικής αποξένωσης». Το ψευδοσύνδρομο χρησιμοποιείται ως στοιχείο, για να δικαιολογήσουν την άρνηση παραμονής των παιδιών με τον κακοποιητή τους, ως αιτία αποξένωσης από τον θύτη και όχι την πραγματική αιτία, που είναι η σωματική και ψυχολογική κακοποίησή τους! Ολιγάριθμες αλλά ισχυρές ομάδες αντρών με διασυνδέσεις στην κυβέρνηση, με αντιλήψεις επιθετικές και μισογύνικες, φροντίζουν να περάσει η αντίληψη του ψευδοσυνδρόμου, στα δικαστήρια, στους εφέτες, στις αίθουσες δικαστηρίων, ως αιτία αποξένωσης από το παιδί τους, το ψευτοσύνδρομο. Στην προσπάθεια του νόμου να αποδομήσει τον βιοκοινωνικό ρόλο της μητρότητας αποδομεί την αλήθεια και των ίδιων των παιδιών. Η γονική αποξένωση που χρησιμοποιείται στην εκδίκαση υποθέσεων ως κατηγορία ενάντια στις μητέρες, έχει απορριφθεί από την επιστημονική κοινότητα, τον ΠΟΥ, το ανεξάρτητο όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης GREVIO, την Επιτροπή Εξάλειψης Διακρίσεων κατά των Γυναικών CEDAW και τους εισηγητές του ΟΗΕ.

Τα στοιχεία από την αστυνομία βεβαιώνουν ότι ο νόμος έχει συμβάλει στην αυξανόμενη επιθετικότητα, τη βία και συνδέεται με την εκδικητικότητα των συζύγων ευνοώντας τις γυναικοκτονίες.

Από στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας προκύπτουν τα εξής:

Το 2020 καταγραφήκαν 5456 βεβαιωμένες παραβάσεις της νομοθεσίας περί ενδοοικογενειακής βίας.

Το 2021, 8780 παραβάσεις, με τις περισσότερες να γίνονται μετά την ψήφιση του Νόμου Τσιάρα. Ο νόμος ψηφίστηκε τον Μάιο του 2021, επί κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Όπως το είχε προβλέψει το Μωβ έχει ευθύνη ο Νόμος Τσιάρα για την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας.

Το 2022, το νούμερο εκτινάχθηκε στις 11476 παραβάσεις.

Με τον νόμο Τσιάρα εγκλωβίζονται οι γυναίκες σε κακοποιητικές σχέσεις, καθώς μία μητέρα δύσκολα θα πάρει την απόφαση να χωρίσει γνωρίζοντας ότι το παιδί της θα μένει το μισό χρόνο, μόνο του, με τον κακοποιητικό πατέρα.

Η υποχρεωτικότητα της συνεπιμέλειας, που ενσωματώθηκε στο ελληνικό οικογενειακό δίκαιο, πρέπει να αλλάξει.

Οι νόμοι τροποποιούνται ή καταργούνται. Έτσι καταργήθηκε ο νόμος που προέβλεπε τον υποτιμητικό για τις γυναίκες θεσμό της προίκας. Τους νόμους βέβαια τους δημιουργεί και τους αλλάζει η Βουλή: Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των πολιτών .Επιλέγουμε να ψηφίσουμε τα κόμματα εκείνα που έχουν δεσμευτεί στον προεκλογικό τους αγώνα να καταργήσουν το Νόμο Τσιάρα. Είμαστε με αυτούς που στηρίζουν πρωτίστως, τα δικαιώματα των γυναικών αλλά και των παιδιών τους. Εμείς ως σωματείο υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων προτείνουμε να ψηφίσουμε τα κόμματα που έχουν δεσμευτεί για την κατάργηση του νόμου. Ψηφίζουμε με γνώμονα το συμφέρον των πιο ευάλωτων.

Ψηφίζουμε τα κόμματα εκείνα που στο πρόγραμμα τους δεσμεύονται για την κατάργηση του νόμου ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ του νόμου της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Ψηφίζουμε τα κόμματα που καταργούν το νόμο που έρχεται σε αντίθεση με τις σχετικές προβλέψεις των Διεθνών Συμβάσεων για τα δικαιώματα του παιδιού.

Ψηφίζουμε τα κόμματα που με την επιλογή ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ του νόμου, δίνουν το δικαίωμα στις γυναίκες και στα παιδιά να μην φαίνεται ανίκητος ο ΦΟΒΟΣ.

Το Δ.Σ. του Μωβ