Στην Ευρώπη, στη Βόρεια Αμερική και σε μερικές άλλες χώρες που τρέφονται με πληροφορίες από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, δεν μπορεί να έχει διαφύγει της προσοχής κανενός ότι βρισκόμαστε στην πραγματικότητα σε πορεία προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι ομοιότητες με τη δεκαετία του 1930 είναι τρομακτικές:
- Ανοίγονται πολλαπλά μέτωπα στρατιωτικής δραστηριότητας: ένα στην Ουκρανία και άλλα δύο καθ’ οδόν στο Ιράν και την Ταϊβάν.
- Ο ακραίος εθνικισμός βρίσκεται σε άνοδο μαζί με τη βίαιη τοποθέτηση ως εξιλαστήριων θυμάτων τους μεταναστών κάθε είδους και, στην πραγματικότητα, οποιοσδήποτε δεν είναι λευκός, cis, ετεροφυλόφιλος, άνδρας.
- Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης οδηγεί σε εξαθλίωση τεράστιες μάζες ανθρώπων ακόμη και στις «πλουσιότερες» χώρες του κόσμου.
- Η προπαγάνδα που εκτοξεύεται από τα μέσα ενημέρωσης όλων των παρατάξεων, υποβαθμίζει τους ανθρώπους που ζουν σε χώρες που βρίσκονται στην άλλη πλευρά της σύγκρουσης, και,
- Κάθε προσπάθεια να υψωθεί φωνή υπέρ της ειρήνης και της διευθέτησης των συγκρούσεων με διαπραγματεύσεις αποσιωπάται ή συκοφαντείται και όσοι το επιχειρούν χαρακτηρίζονται ως «συμπαθούντες».
Ναι, όλα τα συστατικά είναι εδώ για το ξέσπασμα ενός ολοκληρωτικού παγκόσμιου πολέμου από τον οποίο ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν θα επιβιώσει.
Σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ανθρώπινης ιστορίας βρίσκουμε το «ειρηνευτικό» κίνημα στη Δύση εντελώς κατακερματισμένο και ανίκανο να δώσει μια σαφή και ενιαία απάντηση. Στην πορεία προς τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαδήλωσαν ενάντια σε έναν πόλεμο που καταλάβαιναν ότι δεν θα τους επηρέαζε ποτέ προσωπικά, επειδή ήταν πολύ μακριά γεωγραφικά. Τώρα που βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός πολέμου που θα επηρεάσει ολόκληρο τον πλανήτη, ο κόσμος σιωπά!
Μπορούμε να εντοπίσουμε δύο τάσεις σε αυτό το κατακερματισμένο πανόραμα: από τη μία πλευρά, εκείνους που κατηγορούν για τα πάντα τη Δύση, το ΝΑΤΟ και τις στρατιωτικές τους διεκδικήσεις για παγκόσμια ηγεμονία και δικαιολογούν την εισβολή ως ένα ατυχές αλλά αναγκαίο κακό, και από την άλλη εκείνους που κατηγορούν για τα πάντα τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τις διεκδικήσεις του για την αποκατάσταση της παλιάς Σοβιετικής Ένωσης. Και οι δύο πλευρές δικαιολογούν την αιματοχυσία και φτάνουν στο σημείο να ζητούν την αποστολή περισσότερων όπλων στην περιοχή. Και οι δύο παρατάξεις θέτουν την αξία του «κράτους» πάνω από την ανθρώπινη ζωή και στις δύο περιπτώσεις, το τελευταίο πράγμα που λαμβάνεται υπόψη είναι η ευημερία των ανθρώπων της περιοχής των συγκρούσεων, οι οποίοι ποτέ δεν ζήτησαν αυτόν τον πόλεμο και οι οποίοι σφαγιάζονται κατά χιλιάδες. Και οι δύο πλευρές βλέπουν αυτή τη σύγκρουση ως ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος- κάποιος πρέπει να κερδίσει και κάποιος πρέπει να χάσει. Και οι δύο πλευρές αγνοούν το γεγονός ότι ο τερματισμός κάθε σύγκρουσης διαπραγματεύεται τελικά γύρω από ένα τραπέζι διασκέψεων. Και οι δύο πλευρές θα προτιμούσαν να δουν μαζικές σφαγές παρά να διαπραγματευτούν μια λύση με την οποία θα αποτραπούν περαιτέρω θάνατοι.
Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως τώρα είναι η ώρα να ξεκινήσει ένα κάλεσμα για ένα νέο ειρηνευτικό κίνημα που θα έχει ως επίκεντρο την ευημερία των ανθρώπων και του πλανήτη, πρώτα και κύρια.
Τα θεμέλια ενός νέου ειρηνευτικού κινήματος
Προτού αναρωτηθούμε ποια θα ήταν τα θεμέλια ενός νέου κινήματος ειρήνης, πρέπει να αναρωτηθούμε, πώς μοιάζει ο κόσμος που φιλοδοξούμε; Δεν πρόκειται για ένα αφηρημένο ερώτημα, διότι ένας κόσμος όπου οι συγκρούσεις δεν επιλύονται με την ένοπλη πράξη του πολέμου δεν είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε σήμερα. Αν θέλουμε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι συμπεριφέρονται διαφορετικά, χρειαζόμαστε μια εικόνα για κάτι διαφορετικό, μια νέα ουτοπία, ένα Παγκόσμιο Ανθρώπινο Έθνος.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, οι απλοί πολίτες σε ολόκληρο τον πλανήτη πρέπει να ενωθούν και να σταθούν σε μια κοινή πλατφόρμα δικαιωμάτων και ευθυνών που δεν έχουν καμία σχέση με το φύλο, την οικονομική κατάσταση, τη θρησκεία, το χρώμα του δέρματος, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την εθνικότητα.
Αλλά πώς θα μπορούσε να μοιάζει αυτή η πλατφόρμα; Ποιες είναι οι αρχές, ποιες είναι οι προϋποθέσεις, ποια είναι τα δικαιώματα και οι ευθύνες που στηρίζουν έναν κόσμο στον οποίο όλοι μπορούν να ζήσουν αρμονικά;
Η ανάγκη να ξεκινήσουμε από την απόλυτη ιερότητα της ζωής και του πλανήτη
Πρώτον, πρέπει να γίνει σαφές ότι ο κόσμος στον οποίο προσβλέπουμε πρέπει να είναι βιώσιμος. Έχουμε μόνο έναν πλανήτη. Είναι παράλογο και επιζήμιο για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους να συνεχίσουμε να επιτρέπουμε δραστηριότητες που εξαντλούν τους πόρους του πλανήτη. Ο πλανήτης Γη πρέπει να φροντίζεται έτσι ώστε να μπορούν να διατηρηθούν όλες οι μορφές ζωής, όχι μόνο για πέντε χρόνια μέχρι τις επόμενες εκλογές, αλλά για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.
Δεύτερον, όπως κι αν είμαστε οργανωμένοι, δεν μπορεί να υπάρχει καμία άλλη αξία πάνω από την ανθρώπινη ζωή και τη βιωσιμότητα του πλανήτη. Το εθνικό κράτος, οι γραμμές στους χάρτες, οι θρησκείες, οι μονάρχες, το χρήμα, η ελεύθερη αγορά και άλλες αφηρημένες έννοιες έχουν χρησιμοποιηθεί ως βάση για την οργάνωση της κοινωνίας. Όλες τους έχουν οδηγήσει σε απίστευτη βία και αγριότητα τόσο κατά των ανθρώπων όσο και κατά του πλανήτη. Ένα μελλοντικό σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης πρέπει να βασίζεται στην αρχή ότι η ανθρώπινη ζωή είναι η κεντρική αξία.
Τρίτον, το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή για όλα τα ανθρώπινα όντα πρέπει να κατοχυρωθεί στο σύνταγμα ενός νέου κόσμου. Ένας κόσμος που επιτρέπει σε άτομα ή ομάδες ανθρώπων να υποτάσσουν άλλους ανθρώπους σε μια ζωή πόνου και οδύνης είναι αυτό που έχουμε τώρα και δεν λειτουργεί.
Τέταρτον, το σύνταγμα του νέου κόσμου πρέπει να βασίζεται στη συμφωνία ότι ο πόλεμος και τα πολεμικά όπλα είναι παράνομα. Δεν μπορούμε ποτέ ξανά να επιτρέψουμε σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων να επιβάλει τη θέλησή της στη συντριπτική πλειοψηφία υπό την απειλή του πολέμου και της βίας. Είναι απίθανο στο εγγύς μέλλον οι άνθρωποι να αναπτύξουν την ικανότητα να αποτρέψουν τις συγκρούσεις στην πηγή τους, αλλά μπορούμε να αναπτύξουμε την ικανότητα μέσω ενός νομικού πλαισίου να καταργήσουμε τη βία και τη χρήση των όπλων ως μέσο επίλυσης των συγκρούσεων.
Τέλος, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η βία δεν είναι μόνο η σωματική πράξη που βλάπτει ένα άλλο άτομο. Η βία είναι επίσης οικονομική, ψυχολογική, σεξουαλική, πολιτιστική, θρησκευτική, ηθική κ.λπ. Η βία σε όλες τις μορφές της πρέπει να καταργηθεί και πρέπει να εκπαιδεύσουμε τις μελλοντικές γενιές με τα εργαλεία για την επίλυση των συγκρούσεων μέσω του μηβίαιου προσωπικού και κοινωνικού μετασχηματισμού.
Τώρα είναι η ώρα, η κατάσταση είναι επείγουσα.
Μια μαζική αφύπνιση της δημόσιας συνείδησης για τον κίνδυνο με τον οποίο απειλούμαστε είναι επείγουσα!
Έχει έρθει η ώρα για όλους τους καλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να απορρίψουν τη βία που επιβάλλει το παγκόσμιο σύστημα στο οποίο ζούμε.
Ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε τον νέο κόσμο που προσδοκούμε και να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση μέσω της κοινωνικής οργάνωσης.
Ίσως αυτό το κάλεσμα για δράση από την Ευρώπη για την Ειρήνη να είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση;
Θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε; Την εναλλακτική λύση δεν μπορούμε ούτε καν να τη σκεφτούμε.
#EuropeForPeace
Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens
