Την 1η Φεβρουαρίου 2023, το Ηνωμένο Βασίλειο έφτασε πιο κοντά σε γενική απεργία εδώ και μια γενιά, καθώς εργαζόμενοι από ένα ευρύ φάσμα τομέων, όπως η εκπαίδευση και οι μεταφορές, κατέβηκαν σε διαμαρτυρία για τις χαμηλές αμοιβές, τις άδικες συνθήκες εργασίας, τις συντάξεις και την επισφάλεια. Η ημέρα της απεργίας αποτελεί το αποκορύφωμα πολλών μηνών απεργιακών κινητοποιήσεων σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, συμπεριλαμβανομένων πρωτοφανών απεργιών από τους νοσηλευτές και τους εργαζόμενους στα ασθενοφόρα. Αυτές οι κινητοποιήσεις αποτελούν απάντηση τόσο στην τρέχουσα κρίση του κόστους ζωής, η οποία ωθεί πολλούς εργαζόμενους στα όρια της φτώχειας, όσο και στη μακροχρόνια πραγματικότητα της μείωσης των αμοιβών και της επιδείνωσης των δημόσιων υπηρεσιών. Σε πολλούς τομείς, όπως η διδασκαλία και η υγεία, έχουν σημειωθεί μειώσεις στις πραγματικές αποδοχές της τάξης του 10-15% από το 2010. Αυτό, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις μιας δεκαετίας και πλέον λιτότητας, δημιούργησε μια κατάσταση στην οποία οι βασικές δημόσιες υπηρεσίες, από τα ασθενοφόρα μέχρι τα επείγοντα περιστατικά, από τις σιδηροδρομικές μεταφορές μέχρι τα σχολεία, βρίσκονται σε κατάσταση συνεχούς δυσλειτουργίας και κρίσης.
Στους δρόμους, το αίσθημα αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα ήταν αισθητό, καθώς πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις σε μεγάλες πόλεις και οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν για να πουν όχι στη συνεχιζόμενη διάβρωση των συνθηκών εργασίας που πλήττει ένα αυξανόμενο ποσοστό των εργαζομένων στο Ηνωμένο Βασίλειο, συμπεριλαμβανομένων πολλών από τους βασικούς εργαζόμενους που μόλις πριν από δύο χρόνια γιορτάζονταν ως ήρωες κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Καθώς τα αυτοκίνητα χτυπούσαν τις κόρνες τους σε ένδειξη αλληλεγγύης και οι δρόμοι ακινητοποιήθηκαν, έγινε σαφές ότι δεν πρόκειται πλέον μόνο για μεμονωμένους αγώνες, αλλά για ένα κίνημα σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν είναι πλέον απλώς μια περίπτωση εργαζομένων στους σιδηροδρόμους, καθηγητών πανεπιστημίου ή επαγγελματιών υγείας που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Οι άνθρωποι σε ολόκληρη τη χώρα έχουν βαρεθεί και ενώνονται για να πουν όλα αυτά. Τα συνθήματα «εργάτες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι» ακούγονταν πάνω από τον ήχο της κυκλοφορίας, με τους ανθρώπους να σταματούν στο δρόμο για να χειροκροτήσουν όσους περνούσαν από τις πορείες και τις συγκεντρώσεις.
Η απεργία αποτελεί μια δυνατή υπενθύμιση προς τη βρετανική κυβέρνηση ότι ο λαός έχει δύναμη. Ότι δεν θα γίνει ανεκτή η προσφορά μισθών σε πραγματικό χρόνο πολύ κάτω από τον πληθωρισμό και οι προσδοκίες ότι οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να εργάζονται γελοίες ώρες με ελάχιστη αναγνώριση, μαζί με τη διάβρωση των μέτρων ασφαλείας και των δημόσιων υπηρεσιών. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης συνεχίζουν να αντιδρούν στα αιτήματα για αναγνώριση και δικαιοσύνη, αλλά αν κάτι δείχνει αυτή η κινητοποίηση είναι ότι ο αγώνας μπορεί να είναι μακρύς, αλλά οι εργαζόμενοι δεν θα διχαστούν.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens
